you!

Usłyszałam kiedyś zbyt dużo słów. Słów które zabolały, gorzej niż nie jedno stłuczone kolano na rowerze.
Zostałam skrzywdzona nimi przez osobę która była dla mnie całym światem, kimś kogo darzyłam wielkim uczuciem, ktoś kto był kimś na kogo zawsze mogłam liczyć, ktoś kto sprawiał mi uśmiech samą obecnością,ktoś kto ochrzaniał mnie w zimowe dni, że nie mam czapki na głowie, ktoś kto ocierał moje łzy od płaczu. Jego ramiona były wtedy najlepszym miejscem na świecie. I nagle to wszystko minęło, w jednym momencie, przez kilka słów, przez jeden czyn. Nagle Jego obecność była czymś co bolało jak najgorsze ukłucie igły w ciało, jego słowa już nie dawały tyle pewności, Moje zaufanie wobec niego wisiało na włosku, mimo, ze wyrządził mi wielką krzywdę nadal coś do niego czułam byłam między kocham a nie nawidzę bałam się wracać, bałam się znów być z factem który, w jednej chwili sprawił że moje zaufanie do niego straciło sens.Bałam się, znów zaczynać coś co nie wiadomo czy przetrwałoby.. Nie przetrwało. Po wielu miesiącach znów zaczęłam układać swoje życie na nowo. Bałam się, bałam się na nowo zaufać bałam się wracać do czegoś co na początku mogło być piękne a z czasem napisać taki sam scenariusz.

View more

Pamiętam, całą drugą klasę podstawówki, jak co czwartek symulowałam jakąś chorobę aby tylko nie iść na religię, z początku mi to wychodziło rodzice dali się nabrać z czasem dowiedzieli się co było moim powodem, ksiądz już na pierwszej lekcji Religi rozdał nam dużą kartkę A4 ze 130 pytaniami do komunii świętej dając nam do zrozumienia że jeżeli nie zaliczymy tego do maja to nie zostaniemy przepuszczeni do tego sakramentu. Jak zareagowało 8 letnie dziecko? wystraszyło się. Co lekcję chodziłam i zdawałam aby jak najszybciej skończyć te wszystkie pytania które jak się okazało później połowa z nich była na poziomie 3-4 klasy. A po Komunii Świętej jeszcze do 6 klasy wałkowaliśmy je zdając na każdej lekcji.Pamiętam jak zaczęliśmy spotkania w kościele, jak każdy z nas uczył się wierszyków, i pieśni, pamiętam spotkania gdzie ksiądz opowiadał że to nie prezent w tym dniu jest najważniejszy a sam sakrament w którym przyjmiemy Pana Jezusa do serca. Pamiętam doskonale że dla nas i tak najważniejsze były prezenty, jakie otrzymamy, pamiętam jak marzyłam w tym dniu o rowerze, wtedy jeszcze (telefony, tablety, laptopy, konsole) nie były tak modne - dostać rower to było "coś". I dostałam swój wymarzony górski rower, cieszyłam się bo jako jedyna z naszej wioskowej trójki mój był najlepszy! Ale najbardziej utkwiło mi w głowie, uśmiech jednej dziewczyny. Razem ze mną w ławce siedziała dziewczynka z wielkimi oczami- miała śliczne niebieskie i dość duże oczy,była blondynką więc należała do ładnych dziewczynek, ale zawsze była smutna, nigdy nie nawiązywała rozmowy z innymi, ciągle wydawało się że jest na cały świat obrażona. Ale kiedy nadszedł nasz dzień po raz pierwszy się do nas uśmiechnęła i powiedziała "cześć" wszyscy zaczęliśmy się śmiać że Magda potrafi mówić:D

View more

Mam na imię Małgorzata, ale zdecydowanie wolę zdrobnienie Gosia. W lipcu a dokładnie 8 skończyłam całe 21 lat ale i tak większość ludzi daje mi 16-17 a w sklepie do dziś pytają o dowód. A pomyśleć, że dopiero co przyszłam na świat. Moim zainteresowaniem od wielu lat jest pisanie bloga- uwielbiam to robić, mimo że pisze go tylko dla siebie, i nie jest znany. Był czas, że zmieniałam "konto na blogu" wiele razy bo wciąż coś było nie tak, od jakiegoś czasu mam stałe które nie zamierzam usuwać ani zmieniać bo jest fajną pamiątką. Prócz tego prowadzę photobloga do którego mają dostęp moi znajomi.Kiedyś prowadziłam zeszyt a dokładnie 3 zeszyty sklejone w jeden z opisami do dziś gdzieś leży na strychu. Drugim i chyba takim które postawię na pierwszym miejscu zainteresowaniem jest książka- jestem książko-holikiem uwielbiam czytać książki, moim najlepszym pisarzem jest Nora Roberts.Gdybym miała wybrać jedną najpiekniejszą książkę jaką mogę polecić to miałabym straszny dylemat bo wiele w życiu przeczytałam i takiej naj naj chyba nie ma:)
Lubię słuchać muzyki, nie jestem wybredna słucham wszystkiego po trochę a mianowicie co mi wpadnie w ucho. Ale zdecydowanie wolę starszych wykonawców jak Anna Jantar, Bartosiewicz, Niemen, Bajor wiem jestem dziwakiem.Nie chodzę już do szkoły skończyłam technikum rok temu obecnie pracuje, od jakiegoś czasu nie przepadam za swoją pracą ale podobno tak w życiu jest trzeba się z tym pogodzic i pracować albo siedzieć w domu na tyłku.
Mieszkam na wsi, pokój dziele z młodszą siostrą co jest straszne ponieważ nie mam prywatności ale da się przeżyć, mimo że czasami rozerwać ze skóry chce mi się ją.
Jestem cholerną romantyczką, przywiązuję wagę do dat, wydarzeń, w swojej głowie mam multum wypowiedzianych słów o których dana osoba czasami dawno już nie pamięta.Kocham oglądac filmy romantyczne zawsze na nich ryczę, nawet na szczęśliwym zakończeniu- tu w szczególności. Jak byłam młodsza bardzo lubiłam huśtać się na huśtawce, w sumie do dziś lubię ale rzadko chodzę.
Jestem osobą niską, i wredną podobno jakis czas temu świadczył nawet o tym mój kolor włosów:) bardzo szybko przywiązuje sie do ludzi a później cierpię, jestem też naiwna. 3 lata temu byłam jeszcze nieśmiała i tym podbiłam serce swojego chłopaka, z którym jestem już ponad 2,5 roku dziś podobno nieśmiała już nie jestem:D
Bardzo chciałabym aby kiedyś w moim życiu wydarzyło się wszystko o czym marze!
Chciałabym kiedyś wyjechać do Paryża i drugie to spędzić cudowny weekend w Górach w typowo góralskiej chacie z kominkiem to są moje najmniejsze marzenia!

View more

Każdy z nas żałuje swoich porażek, czegoś co nie udało mu się w życiu osiągnąć. Człowiek jest taką istotą że nie przyjmuje do siebie tego, ze nie zawsze jest tak jakby chciał, że nie codziennie odnosi się sukcesy.
Pamiętam czasy podstawówki, jak często jeździłam na biegi przełajowe. Pamiętam jak zawzięcie ćwiczyłam prosząc mame aby odliczyła mi trasę 600m abo 1km. Biegałam, z młodszą siostrą która zawsze zostawała w tyle zawsze wygrywałam cieszyłam się, że jestem dobra i moge wygrać, niestety na biegach byłam gorsza, byli tacy którzy ćwiczyli więcej ode mnie i byli lepsi- to oni odnosili sukcesy i stawali na podium to z nich nauczyciele byli dumni. Wtedy właśnie ponosiłam porażkę ja dziecko 7, czy 10 letnie, pamiętam jak było mi smutno, raz o nawet pojechałam chora tylko dlatego ze chciałam biec. Ale nie poddałam się, jeździłam tak jeszcze przez całą podstawówkę mimo że zawsze byłam dalej niż w pierwszej dziesiątce. W gimnazjum, dopiero odniosłam swój pierwszy sukces,i nie ostatni zajmując I miejsce w biegach byłam wtedy Najlepsza z najlepszych a jaka dumna byłam z siebie że w końcu mi się udało.

View more

Ile moich znajomych wyjechało z dala od domu? W poszukiwaniu lepszej pracy, większych pieniędzy, ile moich rówieśników ma już dzieci? ilu moich znajomych pobrało się żyją razem pod jednym dachem tworząc rodzinę? Na każde z tych pytań mogę odpowiedzieć ze sporo. Ale wtedy zadam sobie kolejne- co nimi kieruje ze w tak młodym wieku dążą do dorosłości, ciekawość? Odpowiedzialność, a może najzwyczajniej w świecie nie mają wyjścia? Nie wiem nie potrafię odpowiedzieć sobie na to pytanie. Rozmawiając czasami z takimi ludźmi i słysząc '' nie ma co się spieszyć '' stwierdzam, że albo nie dorośli jeszcze do dorosłego życia albo żałują podjętych decyzji i tego co los postawił na ich drodze. Z jednej strony zastanawiając się nad tym wszystkim to im zazdroszczę, że obrali jakiś plan i do niego dążyli chodź wiem, że takich osób jest garstka większość z nich "ma to swoje dorosłe życie- mieszkając bez ślubu, albo zwyczajnie 'wpadli', co z tego wynikło, że musieli wziąć sprawę w swoje ręce i zacząć myśleć nad swoim życiem. Mam 21 lat, jestem w związku od 2,5 roku dla jednych jest to już odpowiedni moment na wszystko dla innych jeszcze czas, a dla mnie? Co ja uważam na ten temat? Wydaje mi się że jestem jak jakis jaskiniowiec który jeszcze nie nadarzył za całym społeczeństwem. Może za mocno jestem staroswiecka? Może za wielkie mam marzenia które w dzisiejszym świecie za 1200 miesięcznie są nie do zrealizwania? Aby to wszystko posiadać potrzeba czasu i pieniędzy. No bo przecież marzę o weselu, swoim własnym domku pod lasem, z kominkiem przy którym będę siedziała w mroźne wieczory, dwójce dzieci, psie, wielkim ogródkiem który będzie pięknie prezentował się o każdej porze roku, marzę o mężczyźnie którego będę witała i żegnała wychodząc do pracy, bo marzę o powrotach do domu wiedząc , że będzie na mnie czekał mężczyzna którego będę nazywała swoim mężem. Jestem staroswiecka, bo dla mnie zaręczyny to nie tylko. Pierścionek to coś ważniejszego krok w kierunku przyszłości.Bo dla mnie dom, rodzina to dwoje ludzi, którzy przysiegają sobie przed Bogiem ze zawsze będą przy sobie na dobre i na złe. Dziś ślub nie jest ważny, bo przecież to tylko papierek.. Mimo młodego wieku pragnę od dłuższego już czasu takiego życia ale wiem jedno, że marze o tym wszystkim po kolei ślub , dzieci, własny dom. Tylko pytanie czy w dzisiejszym czasie zdążę to wszystko mieć czy, nie będzie zaPóźno jak obudze się rano i przyjdzie mi walczyć o swój kraj. Może nie zdarza powiedzieć do kogoś kogo kocham "mężu'' może nie zdążę komuś powiedzieć '' to są moje dzieci '' bo będzie za późno. Może dla tego Wszystkiego młodzi tak szybko planują bo boją się, że nie zdarza?

View more

Nawet nie wiesz jak chciałabym aby języki obce wchodziły mi do głowy, często zastanawiałam się dlaczego słowa piosenki przychodzą mi z łatwością zapamiętać a dane słowo na klasówke ciężko było się nauczyć. Kocham język francuski, zawsze chciałam potrafić chociaż trochę mówić w tym języku, mimo że jest strasznie trudny, kiedyś nawet próbowałam nauczyć się kilku słów chociaż ale myślałam że język zjem. Zawsze j. Francuski kojarzył mi się z przytulną kawiarnią i roznoszącym się po niej aromatem herbaty popijającej przez Francuzów. Uwielbiam język niemiecki nie drażni mnie ich akcent nie podchodzę do tego jak wielu ludzi, że jest to ``język szatana '' przychodzi mi z łatwością nauczyć się i zapamiętać dane słowa, nawet mój nauczyciel od języka angielskiego stwierdził że mam akcent niemiecki i pytał czy nie pochodzę z niemiec:) z doświadczenia wiem, że potrafię się nawet dogadać z Niemcem ale wracając do pytanie nie nawidze języka angielskiego, mimo że jest to język bez którego tak naprawdę nie da się teraz żyć. Język który mnie drażni może to być śmieszne bo w sumie się go uczyłam i wydaje się być naprawdę łatwym i bardzo podobnym do naszego jest język rosyjski, pojedyncze słowa nie ale jak słucham jak rozmawiają między sobą ludzie w tym języku to dostaje palpitacji serca. Tak mnie ten język denerwuje.

View more