Ostatnio miałam sporo wolnego czasu więc dosyć sporo jak dla mnie.
☆ Boku no hero academia 2nd seazon - oglądałam 1 sezon jakoś nie cały rok temu i do tego zerknęłam z ciekawości, trzyma poziom tak samo jak i 1 cześć.
☆ Shingeki no kyojin 2nd sezon - moja miłość od 1 odcinka. Uniwersum i działanie tego świata jest bardzo rozległe, ale tak strasznie interesujące. Szaleje za tytanami niczym Hange.
Z niecierpliwością czekam na 3 sezon w 2018 roku, a sądząc po zapowiedzi to oj będzie się działo. O i szanuję Hirayuki Sawano za stworzenie tak cudownego soundtracka.
☆Kuzu no honkai - obejrzane tydzień temu jako coś lekkiego w odstępstwie od tytanów. Jednak okazało się tak mocno siadające na uczuciach. Sytuację tam przedstawione raczej się nie zdarzają, ale mimo wszytko wczułam się w to co mogą odczuwać postacie i to było trochę pouczające nawet bym powiedziała.
☆Death Parade - ubolewam nad tym że seria ma tylko 12 odcinków. Bardzo mnie to wciągnęło. Obejrzałam w jeden dzień odcinek po odcinku. Jeszcze robiło je moje ulubione studio Mappa. Podobało mi się przedstawienie "czyśćca" w tej serii. Sama historia arbitrów jako kogoś kto ma nas osadzać była świetnie zrobiona. Już 1 odcinek zrobił na mnie ogromne wrażenie. Uwielbiam gatunki typu youkai, bóstwa, życie i śmierć, oraz jakieś krwawe elementy do tego. Jak ktoś ma coś tego typu do polecenia to zapraszam, bardzo chętnie obejrzę.

View more

Bardzo często. Podobno aż zbyt często.
Nie lubię okazywać światu swoich emocji. Po części nauczyła mnie tego choroba. Spojrzenia współczucia dookoła i traktowanie jak pępek świata napawało mnie nienawiścią. Starałam się pokazać że potrafię mimo że w środku upadłam z bólu.

---

Co dziwne nie potrafię zapłakać już gdy coś dzieje się drugiemu człowiekowi.
Natomiast zalewam się łzami oglądając śmierć jakiejś postaci.
Przez Shingeki no kyojin wylałam chyba hektolitry łez. Isayama sensei nienawidzę Cię za to że przywiązujesz mnie całym sercem do jakiś postaci, a chwilę później giną one w najokrutniejszy ze sposobów i kazesz mi patrzeć na ich przerażone spojrzenia podczas gdy ich ciała rozrywane są na małe części. Ale jednocześnie kocham Cię za nadanie im tak bardzo barwnych charakterów iż pozostają oni w mojej pamięci na długi czas.
Teraz tkwię w jednej wielkiej nostalgi po zakończeniu 2 sezonu.
Dlaczego Ci najbardziej szlachetni umierają najbardziej okrutną śmiecią?

View more

Bardzo lubię czytać i interpretować powieści, wiersze okryte motywem przemijania. Jest co coś co mnie osobiście fascynuje. Zazwyczaj w tego typu utworach znajduje bardzo dużo metafor, nad którymi mogę się głębiej zastanowić i przemyśleć każda z nich. Czasami bywa to dla mnie inspiracją aby samemu coś napisać, pchnięciem do przodu.
"W to nieunoszone zwierciadło patrzajcie,
a czasu – póki płynie – radzę, zażywajcie;
potem godzina minie. Gdy kwiatu nie stało,
starej twarzy już będzie z paciorki przystało.
Że między ciernie roście, ma róża przyganę,
skąd, chciwie ją szczypiącym, czyni w palcu ranę;
lecz próżno – tak mieć chciała bogini miłości,
aby żółć przymieszana była do słodkości
i rozkosz sama nigdy. lecz z troską na poły:
tak miód wespół i żądło mają w sobie pszczoły." - Daniel Naborowski

View more

Powiem tak.
Co to tego tematu jakoś wysokiej wiedzy nie posiadam. Nie wiem czy niektóre z moich uczuć, które gdzieś gdzieś tam kiedyś były można nazwać miłością.
Dla mnie jest to jedna z rzeczy którą niezwykle ciężko jest mi opisać. Może dlatego że najpierw muszę coś poznać aby móc coś powiedzieć ? Ech.
Mimo wszystko dla mnie nie są tu ważne żadne słowa czy też czułości, to bez sensu. Najprostsze rzeczy mogą być objawem tzw. miłości.
Zresztą mam coś takiego w głowie nawet teraz od czego nie mogę się uwolnić.
"Nie powiem Ci, że twa obecność jest jak dla mnie dar od losu, albo śpiew skowronków czy też pierdolony kwiat lotosu...
Raczej jak...
O poranku zapach parzonej kawy, krótki rękaw w letni dzień, zapach koszonej trawy, pełen bak, seria zielonych świateł, w radiu utwór jednej z twoich niedocenionych kapel.
Jesteś jak nieoczekiwany zwrot podatku (...)"
Piękna i miłości należy szukać w zwykłych, codziennych rzeczach.

View more

Ogólnie rzecz biorąc osobiście kocham psy. Mogłabym się tutaj rozpisać na temat historii danej rasy, zachowań itp. ale to ani miejsce ani czas.
Uwielbiam duże psy takie jak bernardyny, goldeny, labradory 😍
Jednak gdybym miała już wybierać to byłaby to rasa która marzy mi się od dawna, a mianowicie owczarek niemiecki. Już jako mała dziewczynka oglądając z tatą serial "Czterej pancerni i pies" niemal że krzyczałam że chce "szalika" haha
Psy te są z reguły bardzo pewne siebie, odważne. Gotowe bronić swego pana za wszelką cenę. Nie są nerwowe ani bojaźliwe Odznaczają się silnym charakterem z jednoczesną uległością i posłuszeństwem wobec właściciela. Psy te zachowują dystans w stosunku do obcych i nie znajomych im ludzi co sama zdążyłam zaobserwować nie jeden raz. No i jak większość wie pies jest bardzo inteligentny przez co łatwo go szkolić.
Niby większość tutaj nie pasuje do mnie samej jedynie ten dystans do obcych idealnie się wpasował. Lecz ja potrzebuje pupila z którym bym się uzupełniała. Może to głupio brzmi ale szczerze mówiąc wolę zdecydowanie psy od ludzi.

View more