ᴍ ɪ ʏ ᴀ

Coś wyhamowało mój wewnętrzny ból, dało spokój duszy. I mam zamiar napawać się tym, nawet jeśli trwać to będzie jeszcze tylko parę krótkich chwil.

W dzisiejszych czasach można znaleźć przepis na wszystko. Na sernik z rodzynkami, wypełnienie PITu, idealne relacje i uczucia. Trochę się duszę, kiedy próbuję być zbyt racjonalna. Racjonalna, pełna kalkulacji i obliczeń, jak na pieprzonej matematyce. Nie odzywaj się za często, nie pokazuj jak Ci zależy, najlepiej to baw się w panienkę z jakiegoś serialu czy reklamy. Nie chcę być sztucznym tworem własnej wyobraźni, nie chcę hamować się przed daniem komuś więcej, bo myślę że przez to się mną znudzi, wsadzi na półkę jak już dawno przeczytaną książkę i zapomni. Na zmianę zakładam maskę, potem pozwalam jej spaść, ranię innych, a oni ranią mnie.

Drogi święty Mikołaju,
będąc dzieckiem prosiłam Cię o ładne lalki i o mnóstwo niepotrzebnych mi rzeczy. Już od dawna wiem, że Cię nie ma, nie ma starszego miłego pana z brodą, który sadza dzieci na kolana i spełnia marzenia.
Mimo to magia świąt dalej we mnie jest, tak jak za dzieciaka.
Już nie tak czysta i naiwna, ale dalej istniejąca.
Lista życzeń na ten rok nie jest długa. Wewnętrzny spokój, ciepło i obecność bliskich.

Uśmiecham się słysząc ulubione utwory, pijąc dobrą kawę czy też głaszcząc swojego psa. Ciężko mi wskazać jeden konkretny, tak wiele tych powodów jest. Kiedyś odkryłam, że z uśmiechem na twarzy łatwiej jest iść przez życie i się tego trzymam, nawet jak jest ciężko i pozornie nie mam do czego unieść kącików ust.

Oszukiwaliśmy siebie nawzajem, że możemy być razem już na zawsze. Chyba obydwoje nie wierzyliśmy już wtedy w niespełnione nieskończoności, ale chcieliśmy mieć w co wierzyć, czym się łudzić. Mówiliśmy sobie, że coś takiego jak my zdarzyć się może tylko raz, a potem odnajdywaliśmy szczęście w innych ludziach. Kłamstwa słodkie jak lody waniliowe, posypane czułymi słowami i obietnicami bez pokrycia.

Wtedy kiedy mu na to pozwolisz. Kiedy sam się żywcem pogrzebiesz. Pamiętaj, zawsze możesz wstać. W taki czy inny sposób. Potrafisz wyjść z własnego dołu, nieważne jak głęboki by był. Nie musisz tego robić od razu. Możesz wystawić najpierw mały palec. Wszystko krok po kroku. Jeśli jednak nie zrobisz nic - bo nie możesz, bo jesteś za słaby, bo nie dasz siły - to zostaniesz w tym dole. I nawet jeśli inni będą Cię z niego wyciągać, to to Ci nie pomoże. Dopóki sam nie zrozumiesz, że to zależy od Ciebie.