A czy da się zapomnieć?

---

Cześć. Witam!
Moi drodzy.
Dzisiaj(1.02.2016r.), właśnie tego wieczoru(godzina 22:44) chciałabym podzielić się z Wami czymś co skradło moje serce(zapamiętajcie tę chwile).
Jest to wiersz.
Banalne?
W takim razie sam/a się w niego wczytaj. Poczuj go, tak jak ja to zrobiłam.
Spróbuj odtworzyć emocje osoby która go pisała.
Autorem jest mężczyzna.
Niezwykły facet.
Szkoda tylko, że nie wierzy w swoje możliwości.
Predyspozycje ma. Sami za moment się dowiecie.
Ile razy cierpieliście?
-O jeden raz za dużo.
Ile razy ktoś Wam ktoś mówił "spierdalaj"?
-O jeden raz za dużo.
Ile razy słyszałaś puste "kocham Cię"?
-O jeden raz za dużo.
Ile razy płakałaś w poduszkę?
-O jeden raz za dużo.
Ile razy powiedziałaś, że nienawidzisz?
-O jeden raz za dużo.
Ile razy próbowałaś/eś uciec?
-Nigdy.
On spróbował.
Moi kochani czas na wiersz.
Życzę udanych wrażeń.
Po przeczytaniu miło widziane opinię pisane u mnie w pytaniu.
Spokonych snów.
Oto gwóźdź programu:
"Był sobie człowiek bardzo radosny.
Żył sobie lekko i był bardzo mocny.
Wstawał z uśmiechem i kładł się też z nim.
Tak mu mijały pięknie te dni.
Pełen był mocy wiary i ciepła.
Dawał to ludziom gdy wiara uciekła.
Lecz nastał bardzo ponury dzień.
Trafił się człowiek co w serce cierń wbił.
Szybko stracił człowiek nadzieję że przyjdzie jeszcze słoneczny dzień.
Mnóstwo następnych ludzi raniło.
Wartość dla niego życie straciło.
Zasnął on kiedyś i miał cudowny sen.

---

Była tam wróżka i ptaków śpiew.
Mówi do niego wybierz sam.
Bądź dalej smutny lub zmień się i walcz.
Wybrał on las, swój dziki las.
Został on wilkiem i tam upłynie mu czas.
Do dzisiaj gryzie i ucieka w cień.
Kto tylko zechce wbić w serce mu cierń."

View more

Witam!
Jestem z tej drugiej grupy.
Niestety.
Biorę do siebie to co inni mają do powiedzenia na mój temat.
Wiem, nie powinnam.
Powinno interesować mnie tylko to co najbliżsi mają do powiedzenia na mój temat, a jednak nie potrafię.
Staram się.
Staram się nie brać tego do siebie przecież niektórzy nic o mnie nie wiedzą, ale po prostu nie potrafię.
Żałosne.

---

Zastanawiałam się jak to jest czuć, że się kogoś traci, ale gdy ta osoba jest jeszcze przy Tobie.
Moja cholerna ciekawość.
Nie chce już wiedzieć.
Nie chce znowu cierpieć.
Nie chce tego czuć.
Wiem już jak to jest.
Koniec.
Wystarczy.
Dość.
Wróć.
Można kogoś stracić przez śmierć.
Szybka i nagła.
Niespodziewana.
Albo po prostu, świadomie.
Powoli.
Boleśnie.
Co zrobić?
Pozwolić aby odeszła?
Walczyć?
W imię czego?
Jeżeli ktoś chce odejść to może pozwolić mu na to.
Czas być szczęśliwym.
Czas wierzyć w szczęście.
Już czas.

View more

Życie, to jeden nieustający koncert.
Cześć wszystkim!
Zastanawiałam się i zastanawiałam i bum!
Jeden pewny przyzwoity drań powiedział, że przecież ask to nie pamiętnik.
Jedna pewna bardzo mądra kobieta stwierdziła, że przecież nigdzie indziej nie będę mogła wlewać swoich myśli. Ma rację.
Pojawiła się również trzecia osoba. Stwierdziła, że to przecież mój wybór. Pisali tak wszyscy i tak mają rację.
Ostateczna decyzja należy do mnie.
Podjęłam ją.
Zostaję.
Sądziłam, że nie ma to już sensu.
Dlaczego?
Bo aktualnie nie dzieję się w moim życiu nic hmm, nie wiem jak to nazwać. Smutnego?
Nikt mnie nie porzucił.
Nikt nie umarł.
Nie tne się.
Jestem szczęśliwa.
Po prostu.
Sądziłam, że przez to jestem nudna.
Ale no halo!
To przecież dobrze.
Po tylu latach coś jest dobrze!
Wow!
Mam nadzieję, że i Wam tak się uda!
Wierzę w to.

View more