'Baba' dedikleride çoğumuz duygusallaşırız demi? İşte ben o 'çoğu' sıfatının içinde değilim. Belki sahip olmadım o sıfata belki de hiç sahip olmayacağım. Hayatta doğuştan şanslı olanlarımız vardır; bir de benim gibi olanlar. Kimi çocuklar babasının almadığı bir oyuncağa üzülür, kimi oynayamadağı bilgisayar oyununa kimisi de benim gibi. Benim gibisi nasıl sizce? Dur sen yanlış düşünmeden ben söyleyeyim, hep bir yanı eksik olanlar. Ve diğerlerinden nefret etmeme neden olan şey ise eksiklerinin az olması değil elinde var olanların kıymetini bilmemesi! İnsan hep daha fazlasını istiyor,daha fazla gülmek, daha fazla eğlenmek, daha fazla sevilmek; ama hesap etmedikleri bir şey var o da doğmadan öldürdükleri bir 'benlik'. Onlar hep kendilerinin yanına birini daha katarak mutlu oluyorlar ama asıl mesele tek başına gülebilmek, eğlenebilmek,sevilebilmek. Ben öğrendim bunların hepsini şu son iki yılda. Çok eskilerden sevincimi ve üzüntümü babamla paylaşırdım İkimiz de yaşardık o anı, şimdi bırakıyorum o anı sadece babam yaşasın, sadece yaşasın...

View more

Benim öyle her istediğimi almama izin veren, ben daha söylemeden gidip alan bir babam olmadı. Her ota boka para harcamak için para vermedi. Her gün ''Ay bugün alışverişe çıkmam lazım.'' dedirttirmedi. En lüks mağazalarda, en pahalı elbiseleri almadı. Her kafede onla bunla oturtmadı. Karşıma çıkan her erekle çıkmama izin vermedi. Çok iyi hatırlarım geçen yıl bir defasında ben birini seviyorum dediğimde ''Senin sacını yolarım, bu yaşta ne aşkı.'' dedi. O tikiler gibi ''Ay manikürüm bozulur.'' diye ev işi yapmamama engel oldu. Arkadaşlarımla lüks mekanlarda oturup onun bunun dedikodusunu yapmama fırsat vermedi. Onun annesi benim bir günlük maaşımı bir haftada veriyor la dedirtmedi. Bana haftada çok az para verdi. Yeri geldi aç kaldım, aç olana yedirdim. Beni öyle her okul çıkışı özel arabayla aldırtmadı. ''Çok şükür ayağın var, yürü!'' dedi. Her haftasonu en lüks arabasında şehir turuna çıkarmadı. ''Balıklıgöl yeter.'' dedi. Beni arabasıyla gezdirmedi. Hep otobüse bindirdi. Öyle öğrenmek için tonlarca para harcanan saçma sapan sporlara kayıt ettirmedi. Kendisi Bahçelievlerde basketbol ve gitarı öğretti. Takdir aldığımda en son model telefon almadı. Elime bir avuç misket verirdi. Derdi ki '' Kızım, bu misketlerin her biri bir notun için.'' Aslında benim hiçbir zaman öyle son model bir telefonum olmadı. Hep bir alt modeli alınırdı. Herkeste son model telefonları gördüp üzüldüğümde ''Sen Rahimesin, olarla aynı olmak zorunda değilsin.'' dedi. Doğum günüm geldiğinde bir ton masraf edip çuvallarca para harcayıp parti yapmadı. Pastama hiç yaşım kadar mum koymadı. Hatta mum bile koymadı. Kutlamazdı bile. Hediye alırdı ve derdi ki ''Senin olduğun her gün bana doğum günün güzel gözlüm.'' Orama burama dövme yapmama izin vermedi. Bir keresinde yaptırmayı düşünmüştüm, çok kızmıştı. Benim babam, bana ''Baba parası yiyen'' denmesine izin vermedi. Küçük yaşımda beni çalıştırdı. Kendi paramı kendim kazanmamı istedi. Aslında benim babam bana hayatı öğretti. Bana başkaları gibi şımarık ve işe yaramaz olmayı değil, ''kendim'' olmayı öğretti. Kendi ayaklarım üzerinde durmama izin verdi. Dış görünüşümü önemsemedi. Çünkü, kalbime olan sevgisi hiç bitmedi. İşte bugün beni ben yapanın, 15 yıllık sevgilimin, her zaman bana hayatın zorluklarını öğreten adamın doğum günü. Sana onlarca kez teşşekkür ederim babacım. Bana ''ben'' olmayı öğrettin. Nice bizli yıllara.
- Gurur Duydupun Kızın, Rahime'n..♡

View more