⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀ Ciemność nigdy mnie nie przerażała ani potwory, które się za nią ukrywają. Jestem silniejsza niż można by się tego spodziewać, ale w końcu pozory mylą. Ciemność to dla mnie metafora. Ciemność to tak naprawdę wybór między dobrem, a złem, a nie to, co widzimy przed oczami. Jaką drogą ja, Margaret Carter, zamierzam podążać? Zło kusi, jest łatwiejsze... Skoro o tym myślę to może jednak jestem słaba? ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀Ｈ⠀⠀⠀Ｏ⠀⠀⠀Ｗ⠀⠀⠀Ａ⠀⠀⠀Ｒ⠀⠀⠀Ｄ⠀⠀ ？
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀Potrzebuję Cię, przyjacielu.Ty znasz mnie ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀najlepiej. Wracaj tutaj, proszę... Pomóż mi.
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀

View more

❝ ᥕhᥲt ᥲrᥱ ყoᥙ fᥱᥱᥣιᥒgs oᥒ ᥴommιttιᥒg ᥲ fᥱᥣoᥒყ, Mr. Jᥲrvιs? ❞

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀Przemyślenia agentki Carter. Part 2.
Niejednokrotnie moje działania nie były zgodne z prawem. Każdy, kto mnie poznał zdołał zauważyć, że wszystko, co czynię, nie robię tylko i wyłącznie dla siebie i własnego spokoju, a dla innych. Nawet jeśli wiązałoby się to z więzieniem. Nie gorsze rzeczy człowiek w życiu przeżył, prawda? Taka była już moja praca, a ja zawsze dawałam z siebie 100%, bo inaczej dawno by mnie tutaj nie było i komu mogłabym zatruwać życie? Nie jestem samolubna, a wrogowie muszą mieć z kim walczyć, by się nie nudzić. We wszystkim pomaga mi Pan Jarvis, który stał się dla mnie również przyjacielem - zaufanym, dobrym człowiekiem, który może czasami za bardzo podąża za moją osobą. Rozumiałam, że robił to również dla Howarda, ale zastanawiałam się, czy to może nie było za dużo? Dla niego, dla jego uroczej żony i rodziny, którą zbudował. Ja już od dawna nie miałam nikogo i właściwie tylko praca się dla mnie liczyła, ale on? Miał dla kogo żyć i nie na tym polegała jego praca, by się poświęcać dla Starka. Cholerny Stark...
Jest jeszcze jedna osoba, która wiele wniosła w moim życiu. Daniel Sousa, gdzie jesteś? Mój oddany współpracownik, któremu powierzyłabym nawet swoje własne życie. Jest dobrym człowiekiem, który już wiele poświęcił, ale nigdy się nie poddał. Szanowałam go, był dla mnie kimś bardzo ważnym i z pewnością nie mogłabym o nim zapomnieć. Nigdy nie byłam najlepsza w wyrażaniu swoich uczuć, zamknęłam się w sobie już dawno temu, ale niektórych byłam na tyle pewna, że dlaczego miałabym cokolwiek ukrywać?
Jednym słowem - tęsknię... Za nimi, za pracą, za dawną Margaret Carter, którą byłam w ich towarzystwie.

View more

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀❝ ━ ˢᵃᵈˡʸ˒ ᵗʰᵉʳᵉ’ˢ ᶰᵒ ʳᵉˢᵗ ᶠᵒʳ ᵗʰᵉ ʷᵉᵃʳʸ ᵃᶰᵈ ʷᵒᵘᶰᵈᵉᵈ ᵘᶰᵗᶤˡ ᵗʰᵉ ʲᵒᵇ ᶤˢ ᵈᵒᶰᵉˑ❞
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Przemyślenia agentki Carter. Part 1.⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Moje życie nigdy nie było łatwe. Czy to mając dwadzieścia lat, czy nawet dzisiaj, gdy tak naprawdę powinnam już dawno nie żyć. Mając sto lat, jak ja, człowiek zaczyna zastanawiać się, co zrobił źle, a co dobrze, czy w pewnej sytuacji powinien postąpić inaczej. Nostalgia to nic nadzwyczajnego, czy nieodpowiedniego, a wręcz przeciwnie. W końcu jesteśmy tylko ludźmi, a nie maszynami, które jedynie działają i mają zaprogramowany system, dzięki któremu wszystko robią idealnie. Nie ma ludzi perfekcyjnych. Każdy z nas popełnia błędy, na których większość zdobywa pewną lekcję, uczy się na nich i stara się, by w przyszłości ponownie tego nie zrobić. Przynajmniej z definicji.
Wracam do przeszłości. Właściwie codziennie to robię, gdy nie jestem w pracy, gdy nie mam zajętej głowy ciągłymi akcjami i Tarczą, która stała się moim oczkiem już pierwszego dnia, moim własnym stworzeniem i właściwie nawet teraz odczuwam takie samo przywiązanie. Nie jest jednak łatwo przegonić moją sławę. Ludzie na mnie polegają i uważają, że powinni się mnie słuchać. Ba, niektórzy nawet boją się odezwać, bo owszem, bywałam impulsywna i już nie raz mi to zarzucano, ale czy osiągnęłabym to wszystko bez odrobiny szaleństwa? Tak, Peggy Carter szalona. Każdego dnia dowiadujecie się czegoś nowego. O mnie, o moim życiu, zwłaszcza o tym w czasie wojny, gdzie było mi najtrudniej być kobietą na stanowisku agentki. Nie jestem przez to łatwym człowiekiem, ale szczęśliwym. Wiem, że dzięki swojej osobie udowodniłam, że nie tylko mężczyźni są silni i potrafimy nie tylko zawalczyć o swoje, ale i zdobywać szczyty. Bycie pewnego rodzaju wzorem ułatwia mi postrzeganie samej siebie w chwilach zwątpienia, które również się zdarzają. Bo kto z nas nie ma gorszego dnia? Pamiętajmy jednak, by się nie poddawać, by pokazać, że nawet jeśli wszystko idzie nie po naszej myśli, damy radę się podnieść i iść dalej. Nieważne, czy jest się agentem, jak ja, ale nawet w codziennych, zwyczajnych i ludzkich czynnościach. Po to żyjemy i dlatego chcemy być szczęśliwi.

---

P.S. Musicie mi wybaczyć. Miewam chwile refleksji, którymi z przyjemnością się z wami dzielę. Stay tuned, więcej już niebawem.

View more