Sena✘

Anlatiyim. Aslında 11 Yaşıma Kadar Pek İyi Değildi Aile Bağlarımız, Sonrada Pek İyi Olduğu Söylenemez. Kimin Ne Zaman Nerede Olduğu Belli Olmazdı. Mesela Ben Babamın Bana İçten Sarıldığını Bilmem. Neyse. 12 Yaşıma Girdiğim Gün Okuldan Eve Gittim. Annemle Babam Kavga Ediyordu. Annem Ağlıyordu. Birşey Demeden Odama Geçtim. Sonra Babam Yanıma Gelip Anneme Olan Sinirini Benden Çıkardı, Döverek. O Gün Ağlayamadım, Hemde Hiç. Aradan Birkaç Ay Geçti Ama O Birkaç Ay Bok Gibi Geçti. Hergün Bir Kavga Bir Huzursuzluk. Annem Her Gece Ağlayarak Uyuyordu Son Zamanlarda. Ama Birgün Bile Anneme Neyin Var Demedim. Babama "Anneme Ne Yaptın" Diyemedim. Bir Gün Annem Bana Babaannemlere Gideceğimizi Söyledi. Birkaç Kıyafet Aldık Yanımıza. Çok Salakmışım Anlamadım Hiçbir Şeyi. Gitmeden Önce Bana Telefonunu, Birkaç Zarf, Otobüs Kartı, Evin Anahtarlarını Verdi Elime. *O Zarfta Bana, Babama Ve Dedeme Yazdığı Mektuplar Varmış. Okuyunca Zaten Şok Oldum, Dile Alınacak Kolay Şeyler Değil* Ve " Ben Pazara Gideceğim, Birazdan Dönerim Sen Kardeşinle Babaannenlere Git" Dedi. Tamam Dedik 3 YAŞINDAKİ KARDEŞİMLE OTOBÜSE BİNİP BABAANNEMLERE GİTTİK. Saat Baya Geç Olmuştu. Ve Annem Ortalarda Yoktu. Telefonuda Bendeydi Ona Ulaşabileceğim Bir Yer Yoktu. Hemen Babamı Aradım Ve Ağlayarak Herşeyi Anlattım. Kardeşim "ANNE" Diye Ağlarken Nasıl İçim Acıdı Bir Bilseniz! Gece Babam Geldi Ağlayarak. "YOK" Dedi, "GELMEYECEK" Bunu Söylediği An Gözlerim Karardı Sonrası Boşluk.. Annem Babama "Çocuklarım Beni Öldü Bilsin, Gerekirse İsmi Yazmayan Bir Mezar Göster Onlara, Anneniz Orada De" Demiş. Babam Bize "Anneniz Öldü" Dedi Hep. 3 Yıl Böyle Bildik Biz. Ne Annemizin Sesini Duyduk, Nede Yüzünü Gördük Varlığını Bildik. Düşünsenize Anneniz Hayatta Ama Öldü Olarak Biliyorsunuz! Çok Zor. Kardeşime Her Geçen Gün Unutturdum O Kadını. Onunla Beraber Bende Unuttum, Yüzünü, Sesini. Bir Gün Okula Bir Kadın Geldi. "BEN ANNENİM SENA" Dedi. Nasıl İnanayım Benim Annem Öldü ?! Hayır Dedim. Yalan Söylüyorsun, Benim Annem Öldü. Hayır Dedi. Ben Senin Annenim. Sonrası Yine Boşluk. Gözlerimi Açıyorum, Hastanedeyim. Kolumda Serum, Başımda Annem Olduğunu İddia Eden Kadın, NAğlıyor. Ulan 14 Yaşındayım Nasıl İnanayım ?! Babamı Arıyorlar Babam Kızıyor Ben Sana Çocuklarımdan Uzak Dur Demedim Mi Diye. O 3 Yıl Babaannemlerde Kalıyoruz. Ve Herşey Gittikçe Zorlaşıyor. Hergün Aklım O Kadında. Anne Demek Bile Gelmiyor İçimden. Artık Görüyorum Annem Olacak Kadını. Ama Bazı Aralıklarla Görüyorum Tabi. Mesela 5 - 6 Aydır Görmüyorum. Yarın Yine Gelicek Ve Babam Bizi O Kadından Kaçırıyor. Ben Kendim İçin Değil Sadece Kardeşim İçin Üzülüyorum. Kardeşim Şu An 8 Yaşında Ve O Kadından Nefret Ediyor. Bizim Annemiz Yok Gibi Yani. Otobüse Bırakıp Kaçan Kadından Nasıl Annelik Yapmasını Bekleyebiliriz Ki Zaten, Öyle Değil Mi ? Babamlada Aram Çok Bozuk. Herkesin Yanında "CANIM KIZIM" Yalnız Kalınca "SULTANBAĞININ SÜRTÜĞÜ" Oluyorum. Ayarsız Bir Babam Ve Anne Denmesi Gereken Kadın Var. Daha Anlatılacak Şeyler Çok. Fakat Yazamayacağım. İyi Geceler.

View more