Opowiedz mi o tym jak to jest być kochanym. Mów proszę, ja posłucham, a za chwile wybuchnę gorzkim śmiechem i się rozpłaczę. Powiedz mi jak to jest mieć kogoś przy sobie,budzić się każdego ranka ze świadomością,że masz dla kogo wstawać, dla kogo żyć. Oczaruj mnie słowami, daj poczuć choć przez chwilę, że ja też na kogoś zasługuję,że ci,którzy mieli być z czasem przyjdą i trwać będą zawsze. Daj poczuć tą słodką nadzieję. Otul mnie swym ramieniem,przytul do piersi i pozwól mi poczuć,że nie jestem sama, że kogoś mam. Jeśli spłynie łza wytrzyj z mojego policzka i spraw, by nie było ich więcej, nie każ mi płakać. Zapewnij,że przyjdą dobre dni,mów do mnie szeptem,że będzie lepiej, że na mojej twarzy zagości uśmiech, w sercu szczęście, a oczach iskry radości. A jeżeli nie uwierzę wykrzycz mi to w twarz, potrząśnij mną i przytul. Połóż mnie do łóżka, okryj kocem, by moje smutne i samotne serce rozgrzało się. Usiądź, zanuć delikatnie melodię,która ukoi zszarpane nerwy i pozwali zasnąć. A kiedy sen spowije me powieki, pocałuj w czoło i wyjdź, tylko pamiętaj,by delikatnie zamknąć drzwi.
Owszem. Póki co,to mój jedyny pokarm. Żywię się wyrzutami sumienia i z pewnością długo jeszcze będę. Wiecie kim jestem? Jestem stworzona do popełniania błędów i głupot, a później do ich żałowania. Jestem okropnie głupia i naiwna,a teraz płacę tego cenę. To mnie wykończy.
Lubię samotność,bo mogę przemyśleć wiele spraw,pobyć sama ze sobą w spokoju i po prostu odpocząć od życia.
Ale lubię też towarzystwo ludzi. Uwielbiam się bawić,śmiać, rozmawiać,bo to daje mi poczucie wartości i przynależności. Jednak wiesz co jest najgorsze i co czasami się dzieje? Że w tym towarzystwie jestem cholernie samotna i to już bez różnicy czy jestem sama czy z nimi.
Pewnie,ze istnieje o ile jest wolny. Wstalam niedawno i piję pyszną herbatkę malinową z żurawiną i do tego tak slicznie świeci słońce. Wreszcie jakiś poniedziałek jest miły.
To kwestia wiary. Podobnie jak Bóg, nie można go udowodnić tylko wierzyć,że istnieje.
Cześć.
Mam ochotę wcisnąć pauzę,zwyczajnie odpocząć od życia. Na tą chwilę mam dość.
Owszem. Zagościła i zadomowiła się już na dobre, dobrze wiedząc iż pragnę już pięknej wiosny,a nie mrozu i przenikliwego zimna. W imieniu dzieci niezmiernie cieszę się,że śnieg otula ziemię,bo zza okna słyszę ich radość,gdy mogą pozjeżdżać na sankach i porzucać się śnieżkami. Neguję zimę,ale zachwycam się drzewami przykrytymi śniegiem i krajobrazem zimy.
Bycie sobą to najfajniejsza rzecz jaką możemy sobie i innym zafundować. Niejednokrotnie powtarzałam ze jest to niesamowicie ważne, by nigdy nie udawać kogoś kim nie jesteśmy. Ludzie chcą być lepsi od samego siebie kopiując czyjeś zachowania,jednak nie wychodzi to na dobre. Miło jest,gdy człowiek czerpie inspiracje od drugiej osoby,ale to inna strona medalu niż kopiowanie,co jest okropne.Kopii jest mnóstwo. Począwszy od małych dzieci,które chcą być jak ulubiona Hanna Montana i być może nieświadomie upodobniaja sie do niej. Skończywszy na ludziach dorosłych, którzy w pełnej świadomości chcą być jak ten czy ta, bo sadzą, ze oni sami nie są wystarczająco dobrzy,ładni i fajni. Bądźmy sobą, czerpmy inspiracje po to,by udoskonalić siebie a nie skopiować.
Nie będzie przeszkadzało mi wiele spraw i zachowań,jednak gdy będziesz dwulicowy, nieuczciwy i kłamliwy staniesz się zerem w moich oczach.
Dziękuję.
Śpij dobrze Kochanie
