#filmy

Niewykonalne, znaczy wykonalne jest wszystko, ale zmarnowałbym zbyt wiele czasu, a mógłbym go lepiej wykorzystać. Moja słabość do: imion, tutułów, nazw jest fatalna ale fabułę mógłbym sam odegrać ponownie. Dlatego znaleźć na pewno można.
Zdecydowanie był to film oglądany na religii; Młoda dziewczynka leżąca na łóżku z chorobą na raka. I raczej nie zmieniłbym swojej decyzji, bo to właśnie on dostarczył mnie tak wiele emocji że w środku zdruzgotane w każdej sekundzie, klatce filmu było praktycznie wszystko. Obecnie nie ma dobrych filmów tak uważam, bo są przewidywalne. Lubię filmy, bardziej seriale, gdyż więcej znaczy dla mnie fabuła, ale wyobraźnie cenię najbardziej. Grupa książek.

---

Ciekawe może ktoś ten film zna. Tytuł pamięta, a jak niedzielka mija? Co u mnie? - Jestem lekarstwem na siebie, więc wyzdrowieję, za życzenia dziękuję, dbajcie o siebie.
Spokojnie nie znikam, ale muszę załadować trochę litrów, najpierw przyszykować, bo organizm mnie wytykał będzie.

View more

Myślałem długo nad właściwą odpowiedzią na to pytanie, rozkminiałem długą listę filmów, które do tej pory obejrzałem i doszedłem do wniosku, że trudno o zakończenie, które mnie zawodzi. Zazwyczaj jest to coś, czego przy odpowiedniej erudycji można się domyślić lub spodziewać, w końcu większość fabuł bazuje na podobnych motywach i zdecydowana większość filmów kończy się dobrze. Jeśli coś zawodzi to filmy jako takie, to wszystko co jest w nich w środku i nie pozwala uznać je za dobre produkcje. Ostatnio miałem tak z Anihilacją, która na dłuższą metę mnie wynudziła i uważam, że zdecydowanie nie udało jej się uchwycić tego, co znacznie lepiej uchwycił Tarkowski w Stalkerze przy znacznie mniejszych możliwościach i budżecie, choć historia miała ogromny potencjał.
Jeszcze co do konstatacji, że większość filmów dobrze się kończy - schemat jest prosty, tam gdzie ktoś szuka zemsty, to ją znajduje, tam gdzie dobro walczy ze złem - no przecież wiadomo, że zły poniesie karę, a dobry wygra i jeszcze znajdzie miłość po drodze.
Filmem, który porządnie zerwał z tym tematem jest chociażby Antychryst Larsa von Triera. To jest dopiero mocne i ryjące banię kino, gdzie po prostu nie ma dobrego zakończenia, ale jest ono jak najbardziej adekwatne do całości.
Pomyślałem też o książkach - jest tu chyba podobnie, a zakończenia przyjmuję z całym dobrodziejstwem inwentarza. Wiadomo, że bolało mnie w chuj jak pod koniec Wity główna bohaterka zostaje przybita do krzyża, a ptaki obdzierają ją ze skóry. Ale czy to rozczarowujące? Nie, w zasadzie spodziewane, ta książka nie mogła się skończyć pozytywnie jeśli znało się bieg historii, o którą była osnuta.

View more

A to zależy. Zasadniczo jestem przyzwyczajony do lektora, co jest zupełnie normalną rzeczą u nas, ale nieznaną w większości Europy, gdzie jest tylko opcja dubbing albo napisy. Serio, Węgrów to na przykład bardzo triggerowało.
U nas z kolei jest podejście, że dubbinguje się przede wszystkim animacje i filmy mniej lub bardziej familijne, a w telewizji musi być lektor, bo przecież nie dadzą filmu z napisami, chyba, że to audiodeskrypcja dla niesłyszących. I chociaż mamy dobrych lektorów w Polsce, to nic by się nie stało, gdyby puścili film z napisami, przynajmniej wtedy słychać oryginalne głosy aktorów. A i są jeszcze takie kuriozalne sytuacje, że tak jak cztery pierwsze części Piratów z Karaibów miały lektora, tak w piątej zrobili dubbing. No nie... Jakoś to wszystko popsuło, na szczęście ostatnio jak oglądałem, okazało się, że mam wersję z lektorem.
Z jeszcze innej strony przy starszych filmach wolałbym napisy, bo często lektor jest źle podłożony i zlewa się z oryginalnymi wypowiedziami, które są po prostu za głośne, to jest niestety bolączka w wielu polskich wersjach filmów Bergmana, a jednak szwedzki ma piękną surowość brzmienia.
Jeśli chodzi o oglądanie w oryginale to też mi się zdarza, ale lubię mieć wtedy audiodeskrypcję, żeby móc uzupełnić to czego nie wyłapię ze słuchu. Ale czasem się nie da, no i tak oglądałem już kilka filmów z byłej Jugosławii, że jedyną dostępną wersją był oryginał. Wiele wersji z napisami ma napisy robione fanowsko i nieraz sam wyłapuje w nich błędy i nieścisłości.

View more

Hm, rzadko robię obecnie maratony. Zdarza mi się obejrzeć 2-3 filmy jednego wieczora, jakiś czas temu udało się obejrzeć nawet 4 z zupełnie różnych gatunków, okresów i zupełnie różnej jakości. Jeśli dobrze pamiętam to był to zestaw: Rashomon, Amazon Hot Box, Johnny Eager, Białe małżeństwo. Nie są to długie filmy dlatego obejrzałem cztery i zajęło to nieco ponad 6 godzin. I szczerze... najlepsze z tego zestawu były filmy stare czyli Rashomon i Johnny Eager, no to jednak była klasa, wczesny Kurosawa, co mówi samo za siebie i dzieło wczesnego kina noir. Druga sprawa, że Amazon Hot Box to moje guilty pleasure czyli mocne kino eksploatacyjne klasy B, a Białe małżeństwo to nie do końca udany eksperyment zrobienia w Polsce kina powiedzmy erotycznego, choć było trochę dobrych momentów.
Mam w planach zrobienie sobie maratonu Władcy Pierścieni w wersji reżyserskiej, co będzie prawdziwą 11-godzinną ucztą. Ale do tego jeszcze chwila, musi przyjść odpowiedni dzień.

View more

Kiedy oglądam filmy obcojęzyczne, zazwyczaj decyduję się na oryginalną wersję językową z napisami🎬📝 Dla mnie to najlepszy sposób, aby w pełni doświadczyć filmu, poczuć autentyczność aktorstwa i wyrazistość dialogów.
Oczywiście, jest kilka powodów, dla których preferuję taką formę. Po pierwsze, słuchanie oryginalnych głosów aktorów pozwala mi lepiej zrozumieć ich interpretacje postaci. Ton głosu, intonacja, emocje - wszystko to ma ogromne znaczenie dla odbioru filmu. Nawet jeśli nie rozumiem języka w stu procentach, to tonacja i ekspresja głosu aktorów często przekazuje więcej niż same słowa🗣️🎭
Po drugie, oglądanie filmów w oryginalnym języku to świetny sposób na naukę nowego języka lub doskonalenie umiejętności językowych. To interaktywna i przyjemna metoda nauki, która pozwala mi osłuchać się z językiem i jego naturalnym brzmieniem🌍📚
Dodatkowo, napisy dają mi pewność, że niczego nie przegapię z fabuły. Rozumiem, że niektórzy mogą uważać je za rozpraszające, ale dla mnie stały się one naturalnym elementem oglądania filmów. Dzięki nim mogę śledzić dialogi, nie tracąc przy tym na jakości obrazu, co czasami może się zdarzyć przy dubbingu czy lektorze👀🔍
Oczywiście, zdarza się, że wybieram film z lektorem lub dubbingiem, zwłaszcza gdy jestem zmęczony i chcę się zrelaksować bez konieczności czytania napisów. Jednak w większości przypadków wybieram oryginał z napisami, aby jak najwierniej odtworzyć intencje twórców filmu i w pełni cieszyć się kinematografią🎥✨

View more

Pewnie nie każdą usterkę, jednak mam szacunek do rosyjskich mechaników precyzyjnych.
Kiedyś miałem problem z maszyną do szycia mojej dziewczyny. Ponieważ nie znałem się na tym zupełnie wpisałem na YouTube: Regulacja maszyny do szycia i podałem typ maszyny. W Polskim YT nie było nic na ten temat, natomiast pojawiło się dosyć dużo filmów z Rosji. Jako tak znam język rosyjski, więc filmy były bardzo pomocne. Po obejrzeniu kilku filmów naprawiłem maszynę mojej dziewczyny w przeciągu dosłownie paru minut. Po tym incydencie z maszyną Ania tak mi narobiła klientek z maszynami, że przez długi czas naprawiałem po pracy zamiast komputerów maszyny do szycia. U nas w mieście nie ma mechanika od maszyn, więc ludzie, gdy się dowiedzieli, że ktoś potrafi naprawić maszynę do szycia to jeszcze dzisiaj trafiają się klienci, a nawet zakłady kaletnicze proszą mnie o naprawy maszyn do szycia

View more

Nie i raczej nie zamierzam, a już na pewno nie płacąc za dostęp do niego. Może kiedyś jak nadarzy się okazja, a ja nie będę miał co robić z 2,5 h swojego życia.
Choć prawdę mówiąc nie czuję potrzeby oglądania filmu, a nawet uważam, że nie muszę go oglądać. Zanim ktoś rzuci wyświechtane hasło internetowych bojowników, żeby nie oceniać czegoś, czego się nie widziało, to uprzedzę, że nie będę mówił o samej produkcji jako takiej, oceniać jej technikaliów, scenografii, muzyki czy gry aktorskiej, ale będę mówił o jej wydźwięku w bardziej szerszym kontekście. No i trzeba pamiętać, że tak jak najbardziej można rozmawiać o książkach, których się nie czytało, będąc odpowiednio zorientowanym w literaturze, tak i tutaj jest to możliwe.
Po prostu wiem jaką reżyserką jest Holland, oglądałem kilka innych jej filmów i wiem jaki płynie z nich przekaz, znam jej poglądy i wypowiedzi (paskudne zresztą), wiem kto był w obsadzie i o co generalnie w tym filmie chodzi.
Po pierwsze, nie przemawiają do mnie w większości filmy, nazwijmy to, aktywistyczne, skupione na społecznych, współczesnych problemach.
Kolejna rzecz - sytuacja na granicy z Białorusią, o której mówi film jest po prostu groźna dla naszego kraju i mimo podejmowania czasem brutalnych środków przez polskie służby, wymaga ogólnonarodowej zgody i wsparcia dla obrońców granic. Nawet jeśli dokonuje się tam trudnych wyborów, to jednak nadrzędnym celem powinno być bezpieczeństwo Polski. A robienie filmu, który uderza w polskie służby, nawet jeśli przedstawione wydarzenia są oparte częściowo na faktach, jest w tej sytuacji po prostu szkodliwe społecznie. Oczywiście szkodliwa jest także nagonka na film i jego widzów, bo to nakręciło dość mocno reklamę i jednocześnie mocno podzieliło społeczeństwo, a wszystko to służy generalnie kartoflanemu satrapie z Mińska i jego przyjacielowi KGB-iście, który gra groteskę cara. Najlepsze byłoby przemilczenie tego filmu, bo nie popieram też cenzury i ograniczania wolności słowa, dlatego przy okazji premiery nie włączałem się w nagonkę, nawet jeżeli argumenty były tam częściowo słuszne.
Agnieszka Holland to nie skarb narodowy, o który trzeba dbać, widzów i fanów ma wystarczająco dużo, żeby nie martwić się o popularność swoich filmów, ale dobrze, że do Oscara zgłosiliśmy Chłopów, chociaż może szanse są mniejsze, ale za to nie wysyłamy motywowanego ideologicznie filmu.
W drugą stronę obawiałbym się filmu w tej tematyce o przesłaniu patriotycznym, bo te niestety średnio nam wychodzą i nie byłoby to raczej zbyt wybitne kino.
Zieloną granicę można nazywać gniotem, paszkwilem, porównywać ją do niemieckiego Heimkehra, jak to swego czasu genialnie zrobił pisarz Marcin Majchrzak, a można po prostu przemilczeć jej istnienie, a jednocześnie rozumieć, że jego powstanie było niejako koniecznością, jasno wynikającą z nastawienia środowisk, które filmem się zachwycają i które na niego łożyły.
Miał być jeszcze mem w temacie, ale miejsca zabrakło :/

View more

Tak, ale tu mówimy o zdrowej miłości własnej. Nie ma – i NIGDY nie było – możliwości, żeby w dorosłym życiu czyjaś miłość wyleczyła wszystko, co najgorsze, wszelkie rany, traumy, cierpienia z przeszłości. Owszem, miłość bliskich osób może pomóc, zainspirować, ale nie jest żadnym antidotum.

---

Tak naprawdę podświadomie oczekujemy od partnera tego, czego nie otrzymaliśmy od rodziców w stopniu... wystarczającym. Niestety, ale na dłuższą metę mąż/żona nie jest w stanie nam tego dostarczyć – choćby stawał(a) na rzęsach, robił(a) fikołki i jednocześnie pytał(a): "jak minął dzień w pracy? ...KOCHANIE 🥰😘😍🤩" To nie kwestia tych złych, mrocznych, niemoralnych 'dziejszych czasów' – ani teraz, ani nigdy wcześniej taka sytuacja nie miała miejsca. O tym pisano jedynie w książkach, kręcono filmy, bo gdzieś w środku ludzie marzyli, by miłość do kogoś i miłość od kogoś przenosiła góry. Idea, o której piszesz na temat zakładania rodziny nie zostanie wskrzeszona, bo – jak już mówiłam – nie było jej. Jeżeli ktoś ma nieuleczone rany w sobie, którymi osobiście się nie zajmie, tylko oczekuje tego od drugiej osoby, to zachowuje się wobec niej bardzo nie w porządku. Nawet największa miłość małżonka skończy się, kiedy będzie tak nadużywana w celu, do którego nie została powołana. Związek nie jest terapią. Z tym, o czym piszesz, należy poradzić sobie samemu. Jednak mądre wsparcie bliskiej osoby jest tu bardzo potrzebne i wskazane.

View more

Seriale: Dla fanów sci-fi ,,The Mandalorian", ,,Księga Boby Fetta" i oczywiście wszystko co związane z gwiezdnymi wojnami. Gwiezdne wojny zalatują zbytnim surrealizmem i przesadnym wyhardcorowieniem (w sensie przesadnym wzmocnieniem) postaci. Ale to piękna opowieść o miłości. Mógłbym polecić jeszcze; ,,Loki'', ,,Upadek królestwa" - tu chrześcijaństwo zostało ciekawie ukazane, wydaje się, że gorzej, ale to nieprawda ,,Uwaga gruby spoiler!", w końcu to król athelstan został władcą całej Anglii, w ,,Siedmiu królów musi umrzeć". Był gejem, ale bardzo mocno wierzącym, popełnił masę błędów mordując, ale dzięki głównemu bohaterowi wygrał, chociaż ten poświęcił życie i na końcu ta Vallhala, coś pięknego. Chociaż nie chciałbym tam trafić, to doceniam kunszt i wykonanie. Pochłonął mi trochę życia ten film. Wiadomo wikingowie itd. wszystko oglądałem. Marvel też fajne filmy robi. ,,Lupin" fajny był. ,,Breaking bad ", ,,Zadzwoń do Soula", ,,Psi patrol", ,,Atomówki", ,,My little Pony: Przyjaźń to magia". Haha, na te ostatnie jestem skazany. Nie wszystko co oglądałem było fajne, ale jak o czymś zapomniałem to przepraszam. Dobra dużo by wymieniać.
https://youtu.be/5thhsQL6AC0?si=b_oPH3bKuTl-QCaU

View more

Děkuji za otázku. Žijeme ve světě přepychu a luxusu. Generace Z nikdy netrpěla žádnými nedostatky. Za nich už existoval internet, Facebook, YouTube, dotykový mobil, všechno.
My, děti 90’, jsme nic takového neměli. Za nás byli ještě tlustý televize, někdo možná pamatuje ještě ty černobílý a telefony byly teprve v plínkách (kdo ještě pamatuje jak machroval s Nokií 3310?!🤣). Sociální sítě nebyly, naše socky byly ICQ a Skype. Většinu času jsme trávili venku a nebo jsme chodili do kroužků/do hudebky. Existovaly půjčovny VHS kazet, pohádky a filmy normálně nebyly nikde na Netflixu. Co sis nenahrál na kazetu, tos reálně neměl.
Frčelo za nás EMO a poslouchali jsme Tokio Hotel a Nirvánu. Kdo byl EMO a chtěl být cool, tak se řezal. Z mýho okolí si nepamatuju nikoho, kdo by to dělal, protože měl deprese. Děcka to tehdá dělali na protest rodičům, takovej projev vzteku (a taky jsi vypadal cool ve škole). Nikdo z nás nenatáčel videa o tom, jak brečí v posteli, nebo že zrovna sedí někde ve cvokárně. Nikdo se nechlubil nikomu, že dostal antidepresiva. Protože takový lidi sice už existovali, ale nemluvilo se o nich a nikoho nezajímali, pro nás to byly akorát slabý kusy. Stejně tak jako tlustý spolužáci. Měli jsme ve třídě max jednoho a ten dostával od tělocvikáře čočku, protože to bylo normální se smát tlustým lidem. Nikdo se tehdá na nemoc štítné žlázy a podobný věci nevymlouval, stejně jako neexistovalo žádný ,,body positivity”. Tlustý lidi cvičili, modelky měly krásný štíhlý křivky. Kluci si nedělali make-up.

---

Teďka je svět úplně obrácenej. Děcka po covidu nezvládli návrat do reality, ve škole se nesmí dávat domácí úkoly, všem se ustupuje, už se nesmí ani hodnotit, kdo je v čem lepší, protože všichni jsou přece vítězové. A tady z toho luxusu a bubliny povstala generace sněhových vloček. Jakmile mají jít do školy, do práce, kamkoliv, začnou se třást, brečí, mají úzkostné stavy. Musí se kolem nich chodit po špičkách a musí se brát ohled na jejich pocity. V opačným případě hned spáchání sebevraždu a točí i tom videa na TikTok. Nejde s nimi nesouhlasit, protože v momentě jsi ty ten špatnej, protože je vlastně nechápeš. Ale! Nás se tehdy taky nikdo neptal, co chceme a kam směřujeme. Když jsme měli rádoby deprese, máma vytáhla vařečku a v momentě byla můj psycholog/terapeut i výchovný poradce. Moje antidepresiva byla čokoláda. Volný čas po škole jsem skoro neměla, protože jsem chodila hrávat závodně basketbal a ještě k tomu do hudebky. O víkendu jsem si počítač pouštěla jen pokud venku pršelo. Jinak mě doma nikdo neviděl. Když mi rodiče dali zaracha, můj svět se zhroutil, protože doma nebylo co dělat. Všichni byli venku.

---

Teďka každý žije ve svý bublině a spojení se světem má díky telefonu. Lidi už se neseznamují náhodně venku, protože existuje Tinder a Badoo. Úzkosti a deprese jsou pouze z nic nedělání, protože děckám chybí pohyb, režim a hlavně ta socializace bez těch technologií. Řeší se, kdo se jak cítí být a kdo je a kdo není binární a svět se řítí do prdele…

View more