#filmy

Času, který strávím opravdu o samotě, moc není, i když by se to možná mohlo zdát..

---

Dělám obecně ráda spoustu věcí..
Ale když jsem doma sama, tak..
Si pouštím hlasitě muziku. Ne tak, aby to slyšeli i lidi na druhém konci města, ale prostě nahlas.
Tancuju. Tancuju, jako by se nikdo nedíval, protože se opravdu nikdo nedívá. Tancuju si jen tak po bytě. Když uklízím. Když se chystám koupat, když se vypravuju do práce.. A i když je "tanec" dost vznešené označení toho, co opravdu dělám, pořád to dělám do rytmu! A někdy, v příštím životě, jistě budu tanečnice...
Zpívám si. To souvisí s předchozími činnostmi. Někdy zpívám nahlas, jindy jen tak, téměř neslyšně, jakoby na plejbek. Kdyby mě někdo viděl, tak padne smíchy 😅 Ale já si tohle moc užívám. Je to prostě energie, kterou potřebuju. Vydat i přijmout.
A.. Když třeba šlapu na rotopedu, poslouchám u toho písničky na které se mi dobře cvičí.. Užívám si nejen tu radost z pohybu, z toho, jak fakt makám, z toho, jak mi pot teče po obličeji, zádech, po rukou, ale i to, jak na mě působí ta hudba. A jo, i když zpívat nijak zvlášť neumím, ty písničky mě k tomu tak nějak nutí a je to nepopsatelně fajn..
Co taky ráda dělám, ale na co potřebuju opravdu čas, dost času a klid, je namlouvání pohádek a příběhů.. Ale už mi to dlouho nevyšlo a trochu mě to mrzí.
Ráda se dívám i na seriály nebo filmy, které mi někdo doporučil a které chci mít sama pro sebe.
Někdy se jen tak dívám na videa na youtube nebo si prohlížím obrázky.
A někdy se i řada probírám starými věcmi, ale na to potřebuju opravdu moře času.
V neposlední řadě se i třeba ráda procházím venku. Fotím. Nebo se jen tak koukám.
Objímám stromy. A je ni jedno, pokud to někomu přijde směšné.
Ráda si čtu.
Nebo jen tak přemýšlím.
Nebo..
Je toho tolik..
Ráda jsem psala, kreslila, vyráběla náušnice, náramky.. Hrála hry na kompu, jen tak si drnkala na kytaru..
Ale nějak.. Není vždycky čas.

View more

Właściwie to nie mam żadnej piosenki w głowie. Ostatnio oglądam filmy niż słucham muzykę, ale dla odpowiedzi wstawię pierwszą lepszą jaka pojawi się na yt :
https://youtu.be/aOJ2ZIo4hGk

---

1. Jedna z osób,.do których czuję miłoś przeżyła wiele w życiu i jest gotowa do poświęceń. Przeżyła największą tragedię jaką każda kobieta może przeżyć będąc matką. Widzę, po niej że czas leczy rany, że jakoś potrafi znaleźć sens w życiu.
2. Zapach własnej połówki. Gdy szukam kluczy w jego kieszeniach to czuję jego zapach i mi miło.

---

A w przypadku nieprzyjemnego zapachu to będzie : mydlany zapach perfum czy bardzo cukierkowy lub taki jak odświeżacz powietrza do łazienki 😁
3. Brzmi spoko i co zdrowe to jak najbardziej. Nie przełamałam się nigdy aby morsować 😁
4. Wydaje mi się, że tak. Pewnie nabrałam większego dystansu i mniej myślę o innych.
5. Spędzanie czasu z tą osobą, szczera rozmowa i dobroć

View more

Moim zdaniem w szkołach brakuje wiedzy na temat prawdziwego życia. Przemoc, mobbing, szykanowania, uzależnienia, przestępstwa, choroby zakaźne, orientacja itp. o tym się nie mówi mimo że możemy się z tym spotkać na codzień. Młodzież powinna wiedzieć jak sobie radzić z takimi rzeczami, gdzie się z nimi zgłaszać itp. to że są kanały, które nagrywają na YT o takich problemach nie znaczy że oglądają je ci co powinni. Moim zdaniem w szkołach jest za dużo słodzenia, a problemy wyciszane lub bagatelizowane.
W mojej starej szkole pobili chłopca jakiś czas temu. Chłopak bał się chodzić do szkoły. Bili go trzej chłopcy z różnych szkół i tylko jedna szkoła usunęła ucznia że szkoły, druga nałożyła na swojego naganę, a trzecia milczy... Ale zmierzam do tego że chłopak ujawnił swój problem, tamci dalej mu wygrażali. I Staś próbował popełnić samobójstwo, a filmy z jego pobicia obiegły całą Polskę i są rozsyłane dalej. Kto poniesie konsekwencje rodzic, nauczyciel czy 14 letni uczeń? A może dziewczyna, która zachęciła kolegów? Może szkoła? A może gdyby nie dostęp do internetu nie wydarzyło by się nic takiego?

View more

Sądziłam, że takie rzeczy mamy już dawno za sobą. Rozumiem ból po nagłej zmianie obsady, ale niektórzy zachowują się w tej sytuacji jak małe dzieci, którym ktoś zabrał lizaka. Nie zakazuje nikomu wyrażać swojej negatywnej opinii odnośnie KKJ, ale wystarczyłoby, to robić z klasą. Jeśli nie chcecie oglądać, nie oglądajcie... Nigdy nie sądziłam, że fandom KK może stać się tak toksycznym środowiskiem - bo powoli zmierzamy w ową stronę. Ludzie narzekali po śmierci Aldony, narzekali na zmianę Kazimierza, narzekali na dłuższe włosy Vasyla... wy w ogóle wiecie, że w serialu potrzebne są jakieś zmiany? Mi też wiele rzeczy się w tej produkcji nie podoba, ale jestem w stanie pogadać z fanami Adelajdy, Jadwigi A. czy chociażby Cylejki. Bo to tylko serial. Nadal uwielbiam ten fandom, ludzie tworzą wspaniałe filmy, edity i historię, ale czasem, czasem mam ochotę przypomnieć niektórym, że tylko serial. Błagam nie twórzmy jakiś antyfanów czegoś i nie psujmy zabawy innym - bo każdy może znaleźć w KK coś dla siebie. I to było chyba w tym najlepsze. Ludzie którzy uwielbiali historię mogli w końcu pogadać o niej z innymi.
I tyle w tym temacie. :)

View more

Cześć, miło mi czytać takie słowa i dziękuję za pytanie. Przyznam że myśl o odwiedzeniu starych kątów zrodziła się w mojej głowie już kilka dni temu, ale aż do piątkowego wieczoru nie mogłam zebrać się by ją urzeczywistnić. Odwykłam od przebywania tutaj i jeżeli mam być szczera wróciłam raczej z ciekawości i sentymentu niż potrzeby regularnego odpowiadania, więc możliwe że za jakiś czas znów mnie stąd wywieje. Dopóki jednak jeszcze tutaj jestem chcę napisać, że moja kilkumiesięczna nieobecność nie była spowodowana jakimiś bardzo poważnymi problemami w życiu prywatnym, choć faktycznie pewne sprawy chciałam sobie poukładać i doszłam do wniosku że najefektywniej zrobię to usuwając dystraktory. Przede wszystkim postanowiłam zrobić sobie dłuższą przerwę, bo coraz silniej odczuwałam że odpowiadam bardziej z przyzwyczajenia niż chęci, a sam ask niejako mnie przytłacza. Wiem że nie muszę tłumaczyć się ze swoich decyzji, ale uznałam że pokrótce wyjaśnię powody swojego zniknięcia, bo zdaję sobie sprawę z tego że część osób czytających moje odpowiedzi mogło się zastanawiać dlaczego tak nagle przestałam się tu pokazywać. Wracając do samego pytania o to co u mnie słychać: obecnie wracam do zdrowia po jakiejś grypopodobnej infekcji, a w chwilach kiedy nie choruję ( a na szczęście choroby się mnie nie trzymają) pracuję lub spędzam czas z bliskimi tudzież samotnie, robiąc rzeczy które sprawiają mi radość np. oglądam filmy i spaceruję po lesie, a gdy wyzdrowieję lecę kupić karnet na lodowisko, bo mój ambitny cel na tegoroczną zimę to jeździć na łyżwach przynajmniej raz w tygodniu. To w skrócie, w razie czego pytaj(cie), ja tak piszę o wywianiu, ale skoro już wpadłam to chwilę posiedzę. Dobrej soboty.

View more

Wednesday :P Nie nazwałbym tego fazą, ale obejrzałem całość parę dni po premierze, bo zawsze lubiłem klimat Rodziny Addamsów, filmy z lat 90. i serial. Cudowna, postmodernistyczna gra z konwencją horroru i kochająca się rodzina z pozornie odwróconymi wartościami. Wednesday jest po prostu dobrą produkcją, co wcale nie jest oczywiste w przypadku nowych tworów od wielkich gigantów, gdzie często leży kwestia scenariusza. Tutaj wszystko to grało, raczej ciężko się czegoś czepiać, chociaż tak w siódmym odcinku kolejne zdarzenia robią się już dość przewidywalne. Niemniej zrobienie czegoś co jest po prostu dobre jest w ostatnim czasie coraz trudniejsze i myślę, że warto doceniać tego typu produkcje. Tak, zalatuje to teen dramą, jest to raczej spin-off do Rodziny Addamsów, niemniej jest to wszystko dobrze zrobione. No i sporym plusem są dziewczynki w kocich uszach i nawiązania do Poego.
Ale tak, jedno co mnie irytuje, to wszechobecny hype na serial, który zaraz będą znać wszyscy, także zupełne normiki. Ja się po prostu jakoś czuję lepiej oglądając coś mniej znanego lub niszowego.

View more