#forum

To nie totolotek, żebyś coś obstawiał/a.

---

Chcę się zatrzymać i napisać coś od siebie. W skrzynce odbiorczej mam masę nietaktownych wiadomości i wciąż napływają nowe, niezależnie od tego, czy zaczynam kogoś blokować, czy nie, dlatego przestałam to robić. Szkoda mojego czasu. Ktoś chyba cieszy się z cudzego nieszczęścia i na nim żeruje, a jego/jej bezczelność nie zna granic. Szkoda, że wszystko dzieje się pod przykrywką anonima, bo chętnie dowiedziałabym się, kto ma taki tupet.

---

Z jednej strony wiem, że mam w tym trochę swojej winy, bo niektórym niepotrzebnie pozwoliłam wejść do swojego życia, zbyt szybko zaufałam i otworzyłam się przed nimi. Przez to też pewne sytuacje z mojego związku zaczęły być poruszane na forum, a to nigdy nie powinno się wydarzyć. Później wypływało jakieś szambo, którego nie dało się ogarnąć, a sytuacja zamiast się uspokoić, tylko nabierała mocy.

---

Skoro i tak dużo prywatnych rzeczy upubliczniałam, to potrafię się też teraz zebrać na to, żeby coś wyjaśnić. Może tak będzie fair. Nie trzymajcie się słów tych anonimów, którzy rozgadują bzdury. Nie wiem po co to robią, nie wiem co chcą osiągnąć, ale oni nie uczestniczyli w moim życiu i nie mają zielonego pojęcia, jak ono wyglądało i jak wygląda teraz.

---

Z moim chłopakiem się rozstałam. To była moja decyzja i nie zmieniła się. Między nami było dużo złej krwi. Szczególnie ja miałam w sobie bardzo dużo żalu. Miałam do tego prawo, bo czułam się zraniona. Byłam zła, momentami nawet chciałam Go nienawidzić za to, co się wydarzyło, bo oddałam swoje całe serce i wierzyłam w taką miłość do grobowej deski, niczym z filmu romantycznego, wiecie o co chodzi. Nie wypieram się tego, że nazwałam naszą relację toksyczną, bo taka ona była. Nie wypieram się tego, że po rozstaniu widziałam same wady byłego chłopaka i na nich się skupiałam. Czułam ogromne rozczarowanie, trochę nie mogłam sobie z tym poradzić i doprowadzić się do porządku, przez co też potrafiłam robić głupie rzeczy.

---

Wybaczyłam. Wybaczyłam krzywdy, które mnie spotkały. Nie chcę żyć nienawiścią. Nadal jest mi przykro, że tak to się potoczyło, ale nie mam już w sobie tylu negatywnych emocji. Z jakiegoś powodu dałam Mu szansę, pozwoliłam się zbliżyć, jak nikomu wcześniej, z Nim chciałam układać życie, widziałam wspólną przyszłość. Bywało źle, ale było też dobrze. Wielu rzeczy się przy Nim nauczyłam, ukształtowałam swój charakter, zaczerpnęłam życia. Pamiętam złe, jak i dobre chwile. Żadnych nie chcę się wypierać.

---

Nie możecie rozliczać żadnego z nas z uczuć. To przykre, że człowiek jest w stanie kpić z drugiego człowieka, dlatego że kogoś kocha. Jeśli się szczerze pokochało i dawało z siebie tyle, ile było się w stanie, angażowało się, to nie da się tak o skreślić wszystkiego co się poczuło. Przynajmniej ja tak nie potrafię. Jakiś sentyment będzie we mnie trwał.

---

I mimo, że nie widzę powrotu, mam szacunek do Niego. Nie oceniajcie mnie, bo nie przeżyliście tego, co ja. Nie oceniajcie też Jego. Nie jesteście od tego

View more

Słyszałem, nie u siebie, bo w domu nie oglądam telewizji masowego przykazu, ale gdy byłem w gościach słyszałem w dzienniku, że minister choroby i nagłej śmierci Niedzielski zachęca rodziców, aby szczepili dzieci, które ukończyły pół roku życia. Rozwinę nieco temat. Nie twierdzę, że wirusa C19 nie było lub nie ma. Jest ten wirus i był prawie zawsze, tylko był traktowany jako odmiana sezonowej grypy. Należy jednak pamiętać, że nawet zwykła grypa nieleczona w odpowiedni sposób może być przyczyną śmierci. Mam pytanie dla wszystkich czytających tą odpowiedź: Jakie stosowano lekarstwa na zarazę C19? Podobno lekarstwo nie istniało i jedynym wyjściem miało być szczepienie! Tak czy nie? Ludzi brano do szpitala, w tym do szpitala na Stadionie Narodowym w Warszawie, to czym ich tam leczono? Tlenem? Przecież Molnupiravir wymyślono dopiero w 2022 roku, gdy pandemia przestała istnieć https://www.doz.pl/czytelnia/a16409-Molnupiravir__przelomowy_lek_na_COVID-19_dostepny_w_Polsce Wiesz co Mariola nie gniewaj się, ale nie widzę sensu rozpisywania się na ten temat, ponieważ już dosyć kontrowersji napisałem i obawiam się, że gdy napiszę kilka zdań więcej cenzura zaknebluje mi usta usuwając odpowiedź. Niestety dożyliśmy takich czasów, że nie wolno mieć własnego zdania, które byłoby niezgodne z poprawnością polityczną, po prostu szkoda słów i nerw. Jeżeli chcesz możemy porozmawiać prywatnie na ten temat, a nie na forum aska, gdyż ask to już nie jest portal, na którym jest wolność słowa?

View more

Są rożne opcje:

---

- sa introwertykami, ale to nie tak ze kompletnie stroniom od ludzi mozliwe, ze przebywanie w danej grupie im odpowiada, ale sako to ze sa i czynnie sluchają im wystarczy. Mozliwe tez, ze zgadzaja sie z tym co ktos mowi a jak maja inne zdanie dopiero wtedy zabieraja głos. Mozliwe tez ze czasami oniesmiela ich wypowiadanie sie na forum.
Jednak jesli jest juz to grupa ktorym ufa, no to czasem z introwertyka rodzi se nam osoba, która nie potrafi wysiedziec bez slowa, ale musi to byc naprawde zaufana osoba.

---

- A moze to być osoba taka jak ja. Jestem ambiwertykiem, jednak to w jaka grupe ktos sie zalicza nie zawsze musi isc w parze z tym, ze sie odzywa lub nie.
Moze nie mieć ochoty lub jakis temat ich nie kręci, albo nie zabiera glosu w danym temacie, bo mozliwe ze sie na tym nie zna wiec woli sie nie wypowiadać.

---

Ja jestem dobrym słuchaczem. Czasami lubie jak ktoś wypowie wszystko co ma w tej chwili do powiedzenia. Słuchajac, przemyslam to co do mnie dociera i skladam odpowiedź po czym, jak skoczy dopiero sie wypowiadam lub poza spojrzeniami świdrujacych oczu jesli jest to sprawa, ktora ja uxnam za taka na osobnosci.
Czesto tez mowie, ale zy to od czyjejs energii - jesli załapie z kims "flow" - to bywa ze japa mi sie nie zamyka i jestem bardzo pewna siebie. Wszsytko zalezy czy ja wychwyce odp. sygnały, ktore pozwola mi na takie a nie inne przedstawienie i otwartosc własnej osoby.

---

Ktoś może nie chce sie udzielac w towarzystwie, bo dzisiejszych ludzi kreci przed wszytkim alkohol, imprezy i ploty. (Większosć)
Ktoś moze tego nie lubić i nie chcec sie krecic w takim towarzystwie. A moze ktos tez moze nie przepadac, za ludzmi bo czuje sie przytloczony halasem i czuje sie przebodźcowany. Czesto okazuje sie ze dosc niesmiale osoby, moga obawiac sie konfrontacji z innymi, oceny, braku akceptaci ich samych.

---

Albo jest to wynik fobii społecznej. Powody sa rózne, ale nie oceniajmy z góry - starajmy sie poznać i przekonać osobiscie, jaki kto jest.

View more