#hiszpanski

Okay 😊 na ogół konto prowadzimy we dwie, więc obie opowiemy coś o sobie :
▪️Nazywam się Natalia 🌹
▪️Mam 26 Lat 🍫
▪️Mam chłopaka od 14.07.2018 r. To mój pierwszy i jak najdłuższy związek 💕
▪️Sysie znam od 9.02.2016 r ☘️
▪️Mam psa Misia 🐕
▪️ Lubię fotografie, pisać i czasami czytać 💕
▪️ Umiem myślę, że dobrze obsługiwać komputer i uwielbiam język hiszpański ale nie umiem się nim posługiwać 🤗
▪️ Uwielbiam słodycze 🍫
I myślę, że reszty dowiecie się później - Landri ❤️
______________________
Nazywam się Sylwia, mam 25 lat.
Mieszkam w województwie zachodniopomorskim. 😊
Interesuje się fotografią, psychologią oraz bardzo lubię czytać książki psychologiczne, thrillery oraz romanse. ❤️
Jestem kociarą haah 😻 I mam pięć kotów 😽 uwielbiam spacery, najbardziej wieczorami niezależnie od pory roku. 🌄
Jestem osobą empatyczną i miłą dla tych, którzy są mili dla mnie.

---

//Sysia 🖤

View more

Pamiętam takiego tik toka, że "Siedzę nad włoskim tylko po to, żeby potem siedzieć na przystojnym Włochu", wyjątkowo mnie rozbawił, nie mam pojęcia dlaczego XD

---

Ja od lat kocham Włochy, kocham ich kulturę, kuchnię, usposobienie, wszystko. Planowałam rozpocząć naukę kolejnego języka, brałam pod uwagę hiszpański, ale w tamtym czasie poleciałam do Włoch, tam często ciężko jest z angielskim, szczególnie w mniej turystycznych miejscach, więc kombinowałam z włoskim i słownikami, zauważyłam, że całkiem w porządku mi to idzie, że słówka zostają mi w głowie, pokochałam brzmienie tego języka i tak już zostało.

---

Poza tym moim marzeniem jest, żeby wrócić do Neapolu, usiąść z tymi lokalsami przy kolacji lub aperolku, rozmawiać z nimi w ich języku, po prostu bawić się i czerpać z ich energii.

---

A co po włoskim? Nie wiem, muszę poświęcić czas na rosyjski, bo bardzo go zaniedbuję. A dalej może hiszpański, może portugalski, może jakiś skandynawski, może rumuński

View more

Hiszpański, angielski, japoński. Powinnam też umieć koreański (najpierw muszę poprawić swoją pamięć i koncentrację zanim wrócę do nauki w tym przypadku) oraz niemiecki, bo uczyłam się go przez trzy lata w podstawówce zamiast angielskiego, ale oczywiście nic nie pamiętam i w sumie francuski, którego uczyłam się przez ostatnie półtora roku w szkole średniej. W tym ostatnim przypadku miałam raptem pół roku, aby przyswoić dwa lata materiału i zdać specjalny test. Nigdy nie zapomnę jak osoba z mojej nowej klasy siedziała dla mnie całą noc robiąc notatki, które bardzo mi pomogły. Mam je do tej pory i sobie wmawiam, że kiedyś się nauczę francuskiego, ale ja go nawet nie lubię. Bo wiecie oficjalnie test zdałam, ale nieoficjalnie zabrakło mi punktów, ale za moje starania mi go zaliczono i kazano dalej chodzić na dodatkowe zajęcia. Ale potem zmieniono nauczycielkę francuskiego na taką która mnie niesamowicie wkurzała. Byłam aż raz na tych zajęciach dodatkowych i miałam ochotę jej przywalić komputerem, dosłownie. I nie chodzi o to, że była wredna, była aż za miła i to mnie w niej niesamowicie irytowało. Poskarżyła się, że nie chodzę na te dodatkowe zajęcia a jak powiedziałam mojej socjoterapeutce, że przecież raz byłam to tamta potwierdziła i już więcej się nie czepiała. A no i ogólnie na świadectwie mam wpisaną piątkę a umiem calutkie nic. Przynajmniej zdałam. A na lekcje też niekoniecznie trafiałam, bo przez to jak oddziaływała na moją psychikę to musiałam wybierać między moim wewnętrznym spokojem a francuskim, bo czasem czułam się naprawdę dobrze, ale pech chciał, że jako ostatnią lekcję miałam akurat francuski, więc dosyć często wybierałam jednak swoje zdrowie psychiczne i wracałam do domu. Chociaż w sumie nie ma się czym chwalić.

View more