#hobby

Ich empfinde in beiden Fällen viel mehr, als diese Gefühle

---

Das eine kann aber die Art der Gefühle des anderen nicht ersetzen.
Ja, ich empfinde Glück, aber es ist dennoch anders in beiden Fällen

---

Videospiele sind für mich auch eine Art von Socialising; ich kann Freund*innen nicht immer persönlich treffen (von der nicht dafür vorhandenen Energie mal abgesehen) und kann so trotzdem mit ihnen interagieren. Ich zocke auch mit der Person, die ich date, das nur mal so am Rande.
In Games kann ich in Welten abtauchen, die es so nicht gibt, ich kann jemand sein, der ich nie werde sein können. Ich kann durch Horrorgames heftige Adrenalinräusche bekommen, die anderweitig nur schwer zu bekommen sind.
Warum sollte ich auch ein Hobby mit einer zwischenmenschlichen Beziehung nur aufgrund der ausgelösten Gefühle vergleichen?
Videospiele sind zum Teil einfach ein krasser Rückzugsort (meine Partnerin auch, aber auch da kann ich nicht immer sein und manchmal sagt meine Social Battery auch, dass ich mal alleine bleiben soll).

---

Und nur ein einziges Gefühl als Rechtfertigung zu nehmen, empfinde ich als sehr schwach.
Du musst keine Videospiele mögen; hast bestimmt andere Hobbies.

View more

💣 È un avido lettore. Leggere gli è sempre piaciuto, ma da quando lavora alla libreria Far Far Away ha avuto accesso ad una quantità di libri che prima non aveva, e ha quasi finito tutti i libri sugli scaffali. Preferisce le storie d'amore, ma non lo ammetterebbe mai.

---

💣 Ekzus ha un debole per le bionde. La sua prima cotta e relazione l'ha avuta con Kehlyn, la figlia di Angor Rot, che nella sua forma umana ha i capelli biondo platino. Si è preso una cotta per Winnie, che anche lei è bionda. Fun fact finale che era stato rivelato solo alla player but è anche un po' palese: aveva una grande bella cotta per Chris. Sappiamo che è bruna, ma si decolora e ciò basta 🤡

---

💣 Il suo hobby preferito è la fotografia, però ne ha anche un'altro. Pratica la boxe da quando è arrivato al college, ed è un po' la sua valvola di sfogo. Può combattere con persone della sua stessa forza e ciò lo aiuta a buttare via tutta la rabbia inespressa. Se non è disponibile un combattente, si limita a spaccare alberi, ma preferisce di gran lunga il ring. Sa combattere anche con le armi, ma è un retaggio che ha da guerriero Gumm-gumm. La possibilità di scegliere autonomamente il combattimento a mani nude, è ciò che lo ha portato verso la boxe. Sente le sue armi, per quanto le adori, in parte come un'imposizione che arriva ancora da suo padre. "Fun fact": preferisce la boxe anche perché gli piace ricevere colpi, che sono diversi dalle ferite da armi bianche. Ha un kink per il dolore.

---

[ Magari sta volta non me lo bannano

View more

Ich werde mich mal dem Trend anschließen und die Namensfrage zuerst beantworten.
Juliana hat ihren Namen schon seit zwei Jahren, wie Pinterest mir verrät. Warum ich ihn damals in Verbindung mit Katherine Langford als FC gewählt habe, kann ich nur grob rekonstruieren. Ich hatte kurzzeitig mit dem Gedanken gespielt, bei einer MMFF mitzumachen, die sich mit den Nachwirkungen eines der Zaubererkriege beschäftigte, meine ich. Juliana wäre ein Avery-Spross gewesen, der Wiedergutmachung für die Gräueltaten ihrer Familie leisten will. Daher wollte ich für sie einen Namen, der eine gewisse Eleganz ausstrahlt, aber nicht gleich pompös wirkt. Juliana fiel für mich in diese Kategorie und ich mochte den Namen einfach schon immer. Vermutlich weil eine meiner Cousinen Julia heißt 😊
Der Name hat/te also weder damals noch heute eine besondere Bedeutung für die Geschichte oder ihren Background. Ich verbinde ihn lediglich mit ihrem FC und ihrem liebsten Hobby, welche ich für den golden snitches-Ansatz übernommen habe. Man könnte also sagen, der Name ist einfach als Nebenprodukt mit ins aktuelle Konzept übergesiedelt. Eher untypisch, denn wie viele andere Steckbriefschreiber:innen mache ich mir normalerweise eine Menge Gedanken zu passenden Namen. Hier ausnahmeweise mal nicht 🤷‍♀️😂
Der Nachname Durand ist schneller erklärt. Er ist dreist aus einer Buchreihe übernommen, die ich aktuell lese bzw. höre, und ich mag seine Trägerin einfach gern. Außerdem wollte ich einen Namen, den man sowohl französisch als auch englisch aussprechen kann.

View more

Taki ze mnie lider jak z koziej dupy trąbka xd

---

To nie jest skromosć... ja po prostu wiem, że prawdopodobnie nie posiadam takowych kompetencji by być typowym liderem ludzkich zasobów :D Jakbym już miała obierać taką pozycje to najchetniej jakby to miała być grupa znajomych albo grupa ludzi zrzeszajaca sie wzgledem jakiś konkretnych hobby. Myślę, że mogłabym jakby zarzadzać taką grupką, ustalać spotkania, realizować jakieś projekty z grupą, tworzyc jakies materiały i dzielic sie wiedzna na dany temat.

---

Jednak myślę, że jakbym kiedyś miała awansować w pracy na lidera to możliwe, że z moim już zdecydowanie lepszym podejściem do ludzi niż kiedyś mogłoby mi takie stanowisko przypasć do gustu. Napewno byłabym liderem, który nie gnebi swoich podopiecznych. Chciałabym aby nam wszystkim wspólnie dobrze sie razem wspołpracowalo. Jednak wizja liderska jest raczej nikła, ponieważ taka pozycja kojarzy mi sie z pracą w korpo - a ja od takich trzymam się z daleka.

View more

Z reguły człowiek, nie dostrzega na co dzień wielu rzeczy, a nawet często gęsto samego siebie. Mam wrażenie, że to temat rzeka. Choć, myślę, że najsmutniejszym jest, nie dostrzegać szans i własnych możliwości, samego siebie i wszech pojętego poczucia szczęśliwości, a może jednak bardziej tu pasują słowa "nie docenia" tego co może?
~
Jeden nie będzie dostrzegał pięknej natury, jaka go otacza, tej, którą mija jadąc do pracy, jeszcze inni, nie będą dostrzegać estetyki, tego jak mieszkają, jak i co jedzą, ubioru, w którym prezentują się resztę dnia. Znajdą się i tacy, którzy nie będą dostrzegać, co druga osoba dla nich robi, nie będą tego w efekcie doceniać, nie dostrzegamy wiele razy również krzywd i zmian na świecie; możliwości zmian pewnych zjawisk, które jawnie pokazujemy, że nam nie pasują. Nie dostrzegamy tego, że każdy z nas może być tym, kim by tylko zechciał, ale wielu powie; "Kto w pędzie codzienności, systemu, pracy, ma czas, żeby o tym wszystkim myśleć?". Od siebie powiem, że osobiście - ja bym nie chciała, zarazem nie wyobrażam sobie, nie zwracać uwagi na małe rzeczy, które mnie otaczają, porywać się tylko na szarą codzienność jaka dotyczy każdego z nas. Nie zadowala mnie, wracanie do domu po pracy, zjedzenie byle czego, umycie się - byle czym i na szybko, bo przecież trzeba już iść spać, ażeby to znowu wstać do pracy i tak w kółko, a w weekend sprzątanie i zakupy na kolejne kilka dni. To nie jest wszystko, to podstawy. Robi je każdy z nas. Zapewniam, że można barwniej wykorzystać nadchodzące dni, na przykład na rozwijanie hobby, rozpoczęcie czytania, samozaparcia by zwalczyć nałogi, zacząć żyć zdrowiej i spokojniej, słuchać swojego rytmu, a nawet iść na terapię, dla samego siebie.
Jest tyle pięknych małych czy większych spraw na tym świecie i w naszym życiu, smutnym by zatem było z niego nie korzystać i nie dostrzegać tylu możliwości, jakie daje nam każdy kolejny dzień i noc, ludzie, rozwój, przypadki czy po prostu w wielkim ogólniku - Świat.

View more

Ci tengo a specificare una cosa: ciò che rende un film sopravvalutato o sottovalutato non è la trama, non è il regista, la sceneggiatura oppure quanti attori famosi e bravi ci lavorano dietro, ma in particolar modo un film al giorno d'oggi viene etichettato in base al successo proposto all'interno dei social, attraverso i meme, azioni che alzano polveroni enormi che rendono i film sempre attuali. Quindi una premessa per arrivare al punto che uno dei film che trovo sopravvalutati è American Psycho, quel film è imbarazzante ragazzi, una parodia continua che mi porta a stimare Christian Bale per aver in qualche modo firmato un contratto di riconoscimento solo per quel film, del tipo: "Il tuo film preferito con Bale?" "American Psycho!!", quando in realtà ha lavorato duramente sacrificando la sua salute per altri film che non si è praticamente cagato nessuno dei giovani. Ma parlando del film American Psycho di Mary Harron è basato sul libro* di successo di Bret Easton Ellis, segue la storia del giovane Patrick Bateman, un banchiere di Wall Street che vive la sua vita senza curarsi del benessere degli altri. È spietato e privo di empatia, e i suoi hobby sono la violenza, i omicidi e il caos. Il film ha ricevuto recensioni contrastanti, con alcuni che lo hanno considerato un film profondo che esplora l'anima umana, e che lo hanno definito banale e superficiale, in mia opinione si, la trama è troppo banale e non ha un vero messaggio che valga la pena di condividere. La recitazione è la cosa che lo rende un buon film, ma non è un vero capolavoro come spesso ci è stato fatto credere.

---

* Ho letto il libro, non penso lo stesso del film. Il libro ti dà la possibilità di percepire un po' di più il passo del protagonista, ci sono più tratti della sua visione che nel film non sono presenti ma vengono troppo osati con l'espressività che io ritengo ancora una volta imbarazzante.

View more