#mówię

Wczoraj poczułam. Gadam z ziomeczkiem i kumpelą (właściwie psiapsi - ale jeszcze sama w to nie wierzę 🤗) i bardziej skupiam uwagę na tym co mówi kobietka do mnie, o mnie, wystawia bardzo miłą ocenke, mimo że nie proszę jej o to. Mówię jak jest, mówię co czuje, dlaczego w tym towarzystwie czuję się dobrze, ale jak do tego doszłam i wgl jakie wnioski wyciągłam. Ziomeczek siedzi i siedzi i mówi czy może się wtrącić xD ale ja mówię halo, zaczekaj, jeszcze nie skończyłam ;) i mówię dalej i w końcu dotarłam na sam koniec, mówię że jego kolej, a on siedzi i mówi ,,Ej Paula, wyciągłaś w tej rozmowie wszystko, co chciałem Ci powiedzieć, szacun, na początku miałem zupełnie inne zdanie, ono się zmieniło, jesteś zajebista, jesteś prawdziwa" i podbił żółwika. Tak, wtedy poczułam ciepło na sercu, bo ciężko się wbić w załogę, która zna się od zawsze, byłam kimś z zewnątrz, a oni mnie przyjęli. Taką jaka jestem. I szanują. I ja ich szanuje.
Coś pięknego ☺️
,,JA I MOJE ZIOMKI, NIKT GORSZY, NIKT LEPSZY"
A i padło też miłe zdanie ;)
,,U nas musisz być na równi z nami, jeśli się wywyzszasz to wypierdalaj xD a jeśli jesteś c*pą to też wypierdalaj XDDDDD Więc witamy oficjalnie w naszej paczce hahah XD
Dobrze było ;)

View more

Co lubię w swojej pracy, jako Pielęgniarka:
- możliwość pomagania ludziom i brania czynnego udziału w ich leczeniu
- rozwijanie się, zdobywanie wiedzy, umiejętności i doświadczenia, teorii i praktyki
- interakcja z pacjentami i integracja ze współpracownikami
- robię to, co lubię i do czego mnie ciągnęło od dłuższego czasu
- na tym oddziale nie jest nudno, zawsze się coś dzieje, nierzadko jest śmiesznie, akcje za akcjami, dlatego mówię, że ten oddział bawi i uczy, dostarcza rozrywki i niezapomnianych wrażeń XD
- dobre zarobki
- praca w systemie dwuzmianowym (dniówki, nocki i dni wolne, niejednolity grafik są do mnie dopasowane)
- poznawanie nowych ludzi, różnorodności charakterów
- może dziwnie to zabrzmi, ale ta praca w pewnym sensie też uczy mnie zarządzania emocjami, nabierania dystansu do wielu sytuacji
- blisko domu, nie muszę dojeżdżać

---

Czego przykładowo nie lubię:
- gdy pacjent ma wywalone na swoje zdrowie i liczy na to, że może robić absolutnie co chce, nic nie musi zmieniać, wystarczy wziąć tableteczkę na cukrzycę lub nadciśnienie, i problem się sam rozwiąże XD
- zachowanie pani ordynator
- czasami bardzo dużo zleceń do wykonania w mega szybkim tempie
- presja czasu
- uzupełnianie elektronicznej dokumentacji medycznej
- gdy zabraknie czegoś na oddziale XD
- to pojedyncze jednostki, ale kłótliwe jednostki personelu medycznego
😂

View more

Nie wiem dlaczego, ale ten temat jest dla mnie nużący i nieporywający. Co chwilę przychodzą do mnie pytania i linki do jego odpowiedzi, gdzie wciąż jestem u niego brana na języki. Wróciłam z pracy i przeczytałam całą konwersację.

---

Nie mam wpływu na to, jak on mnie postrzega czy ktokolwiek inny, mam natomiast wpływ na samą siebie i wiem, jaka byłam kiedyś i jaka jestem teraz. Nigdy nikogo nie udawałam. Nie starałam się przypodobać ani jemu, ani innym. Przyznam jednak szczerze, że był taki okres w moim życiu, w którym byłam zafascynowana, że tak powiem, "ultraprawicowymi" poglądami (może to nie jest właściwe określenie). Może częściowo pod jego wpływem, ale w dużej mierze sama chciałam pogłębić wiedzę na ten temat i w tym siedzieć, więc była to moja świadoma decyzja. Z czasem jednak zaczęłam czuć, że się duszę i coś mi nie pasuje, coś jest nie tak, a już szczególnie mówiąc o jego nastawieniu względem inności, innych ludzi, innych poglądów, mówię teraz bardzo ogólnikowo, ale sporo osób to pamięta. Zmieniać się zaczęłam już w zeszłym roku, dzięki psychoterapii, która dała mi pełny wgląd w siebie, pozwoliła siebie odkryć, ale także ja chciałam z nią współpracować i wiele rzeczy zrozumiałam, stwierdziłam potem również, że ta droga do mnie nie pasuje. Ale te poglądy nie były wcześniej wymuszone i sztuczne, by się komuś przypodobać, więc to jest wyłącznie jego nadinterpretacja. Zmieniły się nie tylko moje poglądy, ale także podejście do samej siebie, do innych, do życia, do wielu aspektów, co do których wreszcie czuję, że się w tym całkowicie odnajduję. Wiem też, że w niedalekiej przeszłości popełniłam sporo błędów. Na szczęście wszystko się zmieniło.
Naprawdę nie widziałam i nie widzę potrzeby udawania kogoś, kim się nie jest, nie widzę potrzeby wyznawania takich poglądów, jakie on wyznaje, a wszystko po to, by być "nienormickim" i "kontrowersyjnym". Nie widzę potrzeby zmieniania się pod czyjeś dyktando. Nie widzę też potrzeby kontynuowania wątku, w którym udzieliło się z kilka osób. Nie czuję potrzeby brania tego do siebie. CZUJĘ ZA TO POTRZEBĘ BYCIA W ZGODZIE Z SAMĄ SOBĄ. Moją zmianę widzą zarówno ludzie "z internetu", jak i w realu, więc nie jest to moja "kolejna sztuczka".
I nie, nie czuję się stalkowana, bo miałam to gdzieś, nawet nie brałam udziału w tej dyskusji (wczoraj i dziś piszę odp.), tylko obserwowałam to z boku i czułam zażenowanie, no dobra, chwilami się zaśmiałam XD

---

Nie mam względu na to, jak on na to patrzy i co sobie dopowiada, nadinterpretuje i wymyśla, nie interesuje mnie to. Ja mam swoje życie, w którym jest mi naprawdę bardzo dobrze ogółem i wolałabym, aby temat byłego chłopaka się zakończył. Prosiłam o to wczoraj. Nie wysyłajcie mi pytań i wiadomości o nim, koniec.

---

Ja wiem jaka jestem teraz, a się zmieniłam i chcę się zmieniać, na lepsze. A jak ktoś na to patrzy? Nie moja sprawa. Ważne, że ja patrzę na siebie raczej tak jak powinnam i żyję w zgodzie sama ze sobą. Więcej nic mi nie potrzeba. 😊
Koniec.

View more

⠀ ⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀﹒♡ ﹒⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀ ⎨⠀by Lvcif⠀⎬
⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀Dziękuję anonku za to pytanie! ♡
⠀⠀Prawdę mówiąc ciężko mi jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie. Lubię widzieć pasję i miłość do bohatera. Lubię, gdy autor nie poddaje się, pomimo nieobecności drugiej strony, gdy chce rozwijać postać, więc z pewnością takie konta śledzi mi się z ogromną przyjemnością. Radość sprawia mi patrzenie na rozwój bohaterów, na kolejne historie, które komplikują ich życie i kolejne plot twisty, których czytelnicy się nie spodziewają. Ubóstwiam wręcz zaangażowanie, jakie widać na niektórych kontach, nawet tych, które ledwo co powstają! Idąc tym tropem bardzo, ale to bardzo zniechęca mnie słomiany zapał i opuszczanie kont przez ludzi, by skoczyć na następne konto, potem kolejne i kolejne. Widywałam już takie przypadki i sama traciłam wenę, pisząc z takimi osobami. Nie będę tu wymieniać konkretnie nazw autorów, ale mam nadzieję, że oni wiedzą, czują moją obecność i zdają sobie sprawę, że to o nich właśnie mówię! ♡
⠀⠀
⠀⠀▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄
⠀⠀⟶
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀♡﹒lvcif
⠀⠀▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀

View more

Byłam w Warszawie na wycieczce szkolnej, piękne miasto. Kraków - hmm, nie widziałam 😊 Jeśli miałabym patrzeć pod kątem mieszkania to żadne z wielkich miast nie jest dla mnie, nie lubię tłumów. A w takich miastach zazwyczaj jest dużo turystów, co mi nie odpowiada. Ja się wkurwiam jak jestem we Wrocławiu, tam też jest ludzi jak mrówek, na dworcu, na mieście, dosłownie wszędzie, to jest po prostu wkurwiające przeciskać się jak mrówka na chodniku, dlatego jednak wolę swoje małe miasteczko. Nie wiem, może to dlatego, że od dziecka mieszkam w małych miastach i jestem przyzwyczajona. Chociaż czuje, że mimo wszystko nie odnalazłabym się w wielkim mieście. Nie mam też orientacji w terenie i nie pamiętam zbytnio dróg, czy nazw ulicy, mieszkam w Złotowie 7 lat, a czasem jak ktoś zapyta mnie o drogę, to mówię, że nie wiem bo dopiero się tu przeprowadziłam 🤣Ja nawet jadąc do przyjaciółki zawsze chodzę z nawigacją żeby dojść do jej domu, ostatnio mówię pójdę bez, i się zgubiłam, poszłam sobie w ogóle w drugą stronę Trzcianki a co dopiero w takiej Warszawie czy Krakowie XD no nie, nie widzę siebie w takich miastach XD

View more

Dziwne, że jeszcze całkiem niedawno bez wahania odpowiedziałabym, że tak. Po prostu, że tak. A teraz nawet nie zastanawiając się, z automatu mówię, że nie. Bo nie jestem. Ale to nie tak, że jestem nieszczęśliwa. Brak szczęścia to nie jest od razu nieszczęście, tak myślę. Znajduję się teraz w takim punkcie, gdzie nic mnie nie cieszy i mnie nie rusza. W niczym nie znajduję satysfakcji, zainteresowania, straciłam jakikolwiek cień zapału do czegokolwiek i siedzę w jednym miejscu i to dosłownie. Nie czuję żadnej potrzeby robienia czegokolwiek, ni to dla siebie, ni to dla kogoś. Nie zwracam uwagi na mijający czas, na dni, które przelatują jeden za drugim jak opętane, a niczym się przy tym w sumie od siebie nie różnią. Tak trochę życie mi mija bezpowrotnie, a ja mam wywalone jajo na to, że być może coś mi się teraz marnuje. Na pewno, być może, nie wiem. Może to stan przejściowy, a może już mi tak zostanie. Może ktoś czuje się teraz podobnie i tkwi w takim samym położeniu jak ja, nie wiem. Jednak na to, że nie jestem szczęśliwa wpływa wiele czynników, na które ja chyba tak naprawdę nie mam większego wpływu. To inni ludzie, miejsca w których jestem, sytuacje, które do mnie docierają, wydarzenia, w których uczestniczę czasem nie mając wyboru, bo po prostu los tak chciał, a ja miałam gówno do gadania i tyle. Jestem zmęczona. Po prostu jestem zmęczona gadaniem innych, często tak głupim, że mam zakwasy oczu od przewracania gałkami, zmęczona tym co się dzieje wokół mnie, wokół nas, wokół wszystkiego. Zmęczona tym, że podobno zawsze trzeba coś z siebie dawać, że trzeba mieć cele, że trzeba COŚ KOMUŚ POKAZYWAĆ, KOMUŚ UDOWADNIAĆ, UDOWADNIAĆ SOBIE. Chyba zaczynam wchodzić na jakieś mocne, podchodzące pod depresyjne gadki, więc może lepiej przestanę dokładać do pieca, chociaż jestem przekonana, że i tak nikt tego nie czyta i spokojnie wyrzucam to z siebie dla siebie. Ot, takie bazgranie tu zamiast w pamiętniczku jak zazwyczaj, dla odmiany. Niemalże ocieram się o szaleństwo.

View more

Przede wszystkim, uważam, że jest to naprawdę dobra powieść.
Porusza ważne tematy, jest dobrze napisana, ma bardzo dobrze i ciekawie wykreowane postacie, jest mnóstwo różnych wątków, ale czytelnik nie powinien się z nimi pogubić, jest też dużo opisów wszystkiego, więc trzeba przygotować się na dość rozwlekłą narrację, a nie szybką, intensywną akcję w każdym rozdziale.

---

Czy jest smutna? Jest smutna, jest emocjonalna, jest wzruszająca, jest bolesna.
Jednak dla mnie nie była smutna w taki sposób, żeby płakać nad losami bohaterów. Nie płakałam, nie załamałam się, nie potrzebuję terapii, nic z tych rzeczy.
Na pewno skłoniła mnie do kilku refleksji, ale przede wszystkim była dla mnie tak życiowo smutna, bo ja zdaję sobie sprawę z tego, że to nie jest wymyślona przez kogoś bajka, to nie jest scenariusz do filmu science fiction, to jest po prostu życie i codzienność wielu ludzi na tym świecie, i to jest przykre.

---

Dla mnie czytanie tej książki to nie była trudna psychicznie przeprawa, ale ja mówię to z punktu widzenia osoby znającej realia tego świata, osoby widzącej i słyszącej już wiele, osoby zajmującej się na co dzień trudnymi tematami, z punktu widzenia osoby, której recenzent pracy dyplomowej zapytał, jak dała radę psychicznie przebrnąć przez tematykę swojej pracy.

---

Ale, to że moje granice są przesunięte, to nie znaczy, że generalnie książka nie jest trudna.
Uważam, że na okładce powinien być jeden wielki trigger warning, bo tematy poruszane w tej książce wcale nie są proste.
Odradzałabym czytanie tej książki osobom wrażliwym, osobom po różnego rodzaju traumach, osobom zmagającym się z lękami, osobom chorującym na depresję.

View more

Matką jestem od 06.05.2017r 🥰

---

Leon dzisiaj do mnie: "Mama kocham Cię", odpowiedziałam mu, że ja go też kocham, a on do mnie: "ja chce abyś była na zawsze taką mamą jaką jesteś teraz" a ja taka zdziwiona, mowie: "przecież zawsze będę Cię kochać i na zawsze pozostanę Twoją mamą" a Leon do mnie: "Ale Ty wiesz o co mi chodzi"
Ps. Chodziło mu o to, że kiedyś umrrręę i On zostanie sam beze mnie 🥺 a druga rozmowa była taka, że zapytał mnie kiedy będzie sylwester.. a ja mu odpowiedziałam, że dopiero za rok, a on do mnie: "ale wtedy Ciebie już nie będzie" 😳 a ja od razu wielkie WTF... mały jest mega wrażliwy i strasznie się przejął tym, że mialam wypadek i teraz boi się, że to coś poważnego, bo dopowiedział się o mojej "ewentualnej" operacji.. I teraz się martwi o mnie, czy będę żyła.. ehhh.. powtórzę do 48274727272743 raz... mam najwspanialszego syna na świecie! Jest mega wrażliwy i empatyczny.. jak na swój wiek, wiele rozumie... tak bardzo go kocham... 🥰

---

A tutaj stare zdjęcie, miał 3 latka 😇

View more

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀

---

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀── 호랑 ─────────────
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀Cześć Kochani,⠀wykorzystam
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀to pytanko, ⠀by złożyć ⠀Wam
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀życzenia ⠀⠀⠀⠀⠀⠀świąteczne.
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀Zdrowych ⠀pogodnych ⠀oraz
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀pogodnych ⠀świąt,⠀⠀pełnych
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀rodzinnej bliskości⠀i⠀ radości.
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ☃
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀P.S.⠀Jest jeszcze ktoś, ⠀komu
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀chciałbym ⠀⠀życzyć, ⠀czegoś
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀więcej.⠀⠀Mianowicie, ⠀⠀abyś
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀wytrwał ⠀ze ⠀mną ⠀następny
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀i ⠀kolejne⠀⠀lata,⠀⠀uśmiechu
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀na ⠀twarzy.⠀Dodatkowo⠀byś
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀nigdy ⠀⠀nie ⠀⠀tracił ⠀⠀wiary
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀w ⠀⠀samego ⠀⠀siebie, ⠀⠀bo
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀jesteś ⠀⠀⠀najlepszym,⠀⠀⠀co
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀mnie ⠀w ⠀życiu spotkało Miś.
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀Tak mówię dokładnie o Tobie:
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ @DEVILTAILS
⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀❆ https://tiny.pl/w1971
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀───────────── 호랑 ──
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀

View more

Ufam sobie w 98% czasem nie wierzę w siebie :D
1. Znajomy wysłał do mnie link ze swoim profilem, więc z ciekawości weszłam, a że fajne to stworzyłam swoje konto.
2. Dopóki nie wymyka to się z pod kontroli i nie dzieją się dziwne / złe rzeczy.
3. łódka lub ponton kupiony przez internet.
4. Głaszcze i robię mu zdjęcie. Patrzę czy nie ma jego pani pana gdzieś w pobliżu jeśli nie to patrzę czy ma obrożę z danymi właściciela w razie zguby psa. Jeśli tak to działam, aby piesek wrócił do właścicieli.
5. Zawsze mówię do sklepu jak i kiedy wychodzę dzień dobry i do widzenia.
6. Pytanie było, a ja odpowiedziałam na nie wcześniej. W skrócie napiszę, że tak wtedy mniej dokonuje się przestępstw.
7. Miałam zagrożenie w technikum z woku, ponieważ dużo lekcji z tego przedmiotu opuściłam, a do zaliczenia potrzebny był zeszyt, który pożyczyłam znajomej, a która nie oddała mi kiedy ją o to prosiłam, przez to miałam zagrożenie, ale jakoś udało się to rozwiązać potem.
8. Często jest mi smutno. Robię przyjemne rzeczy lub przepracowuje się, aby nie było mi smutno
9. Nie ma chyba takiej, ponieważ nie słucham kolęd oraz nie mam radia więc rzadko je słyszę.
10. Jest związek np choroba smartfonowa.
11. Nie odpisuję na pytania, które nie dotyczą mnie za bardzo, gdzie nie ma sensu bym odpowiadała, na nudne pytania.

View more