#müzik

Kesinlikle anlayışlı olmak ve yargılamadan dinlemek için öncelikle elimden geleni yapardım. Gerçi ben çocuk yapmayı istediğim halde düşünmüyorum. Sırf annelik duygumu yaşayayım diye böyle kirli bir hayata getirmek istemem, bencilce davranmışım olacak gibi.
Olur da duygularıma yenik düşüp yapmaya karar verir ve böyle bir fırsat elime de geçerse onunla hayatındaki en yakın arkadaşı ve sırdaşı ben olmak isterdim. Çünkü kimseye bir şeyini gönül rahatlığıyla anlatamamak ve içinde biriktirmek o kadar acıtıcı ki. Başlarına bir şey geldiğinde, aşık olduklarında, kavga ettiklerinde, üzüldüklerinde, dertleşmek istediklerinde bana çekinmeden anlatmalarını ve o anda dinlerken, kendimi onların yerine koyup öğrendiğim ne varsa hayat derslerimi anlatırdım.
Sürekli yüz ifadelerini incelerim mesela. Gerçekten mutlu mu yoksa mutluymuş gibi rol mü yapıyor bunu anlamaya çalışırım.
Başarısız oldukları her anda onlara en sonunda, belki başta kızacak olsam bile, sarılmayı ihmal etmezdim ve hayatımdaki en kıymetli varlığın onun olduğunu hatırlatırdım.
Sanatı aşılamaya çalışırdım. Sürekli müzik ve resimle ilgilenmelerine müsaade ederdim. Enstrüman çalmak isterlerse muhakkak destek çıkardım. Bu spor da dahil tabi ki. Ama bunlar isteğe bağlı olsa da kesinlikle zorunlu olarak küçük yaşlarında yabancı dil öğretirdim. Nasıl öğretilmesi gerektiğini hamilelik döneminde falan araştırır ve ona göre bir şeyler öğrenmeye çalışırdım.
Ve son olarak, onlara hep ama hep sevgimi gösterir, hiçbir zaman sarılmayı ihmal etmezdim. Onlara sevdiğimi söyler, anne sevgisinden hiç mahrum bırakmazdım.

View more