#poezja

Oh, anonku. Aż chciałoby się rzec Flame of Love 😉 🤭 🤫
Muszę przyznać, że te teksty opromieniły Sophiję świetlistym blaskiem wieczornego ogniska, w wyniku czego na jej twarzy rozkwitnął rozpłomieniony uśmiech 💙🌸.
Gdzieś miałam Twoją wypowiedź co do tego, że sprawdzasz czy tekst działa jako podryw, której teraz nie mogę znaleźć... W każdym razie, w mojej subiektywnej ocenie tekst o Mołotowie to czyste złoto❤️‍🔥❣️. I zdecydowanie lepszy od obecnego. Mołotow jest bardziej...😏 Finezyjny 😈❤️‍🔥 .Także anonku, kimkolwiek jesteś, kimkolwiek jest przyszły/aktualny - obiekt Twego podrywu - działaj śmiało, w pełni Ci kibicuję 💚🤗🌻. Poczucia humoru Ci nie brak 😁. Od siebie jedynie dodam, że warto byłoby byś skupił się na jednej osobie, niż miał jedną złotą myśl dla każdej/każdego. Niektórym zapewne spodobają się także bardziej konwencjone metody. Spróbuj ułożyć wiersz. Krasomówstwo jest unikatowe. Ja sama zaczytowuję się w splocie fraz@anonserh👀📖✍🏻. I nie powiem... Wśród fikcyjnych stworzeń był bardzo mi bliski poeta i żołnierz, Gadzinek Regalnikiem zwany 😉🤫, który ars amandi jak i arkana słów z ową sztuką związanych opanował do perfekcji. A skoro już o poezji, porywach i amorach mowa - a także by uciecha towarzyszyła wszelkim czytającym to sercom, czy też dużym, czy małym - stwierdzam, że poezja to jest to i na stare lata pragnę być niczym Pani Lola. Kim jest ta niewiasta? Odpowiedź wraz z masą uśmiechu i humorem jest zamieszczona w filmiku (Gdyby link z jakiś przyczyn był niewidoczny to na YT wpiszcie sobie Bronisław Maj - Pani Lola). Miłego oglądania oczajdusze moje kochane❣️
https://youtu.be/0yrq7_xq5-k?si=XZIxhP0AYnFt3Lcr

View more

A̷m̷a̷d̷e̷o̷. To imię brzmi, jakby wszyscy anieli Pańscy naraz zstąpili z niebios na ziemski padół i wypowiadając je swoimi eterycznymi tembrami, ogłosili swą dozgonną miłość do Stwórcy.
Jest natchnione, niczym poezja pisana pod wpływem najbardziej uduchowionych myśli i uczuć, rozpływając się przy tym w ustach mówiącego, jak pełen czci psalm pochwalny czytany z dumą eklezjasty.
Dawniej, jeszcze w czasach renesansowej Wenecji, uwielbiałem słyszeć je od Mariusa, jaki zresztą mi je nadał, gdy ocalił mnie z niewoli w tamtejszym przybytku uciech cielesnych. Powiem więcej, wprost wpadałem wewnętrznie w zachwyt, mogąc być Amadeem, jego najdroższym Amadeem.
Jednakże teraz, po przeszło pięciu wiekach, wiem już, iż należało ono do tamtego pomimo wszystko wciąż tak bardzo niewinnego, słodkiego, kochanego chłopca, jakim aktualnie nie umiem już być, bowiem został on pogrzebany wraz z dniem, w którym uprowadził mnie kult wampirów satanistów, nadawszy mi z czasem nowe, bardziej odpowiadające obecnemu mnie imię — Armand. Pozbawione boskiej cząstki, jaka tak wielce ich mierziła.
W teraźniejszości jedynie Marius wciąż próbował określać mnie jako Amadeo, lecz wynikało to u niego z daremnych prób przywołania we mnie mojego starego ja, nieaktualnej już osobowości, za którą skrycie tęsknił i jaką przed wiekami pokochał, co w ostatecznym rozrachunku wzbudzało we mnie coraz większą gorycz i wściekłość na niego, ponieważ było to praktycznie jak desperacka próba przebudzenia trupa, czy wytworzenia kopii czegoś, co już nieodwracalnie przepadło, toteż klasyfikowało się jako przedsięwzięcie skazane na obustronny zawód i niepowodzenie.

View more

Mam ogromny problem z poezją, ponieważ obecnie kojarzy mi się z jednej strony z młodymi, niezbyt rozgarniętymi filoloszkami, które zachwycają się każdym ciągiem nierówno zapisanych wersów lub co gorsza same piszą takie twory, a z drugiej ze snobistycznymi polonistami, którzy zachwycają się wYbItNoM pOeZjOm. Obie grupy mnie odrzucają, chociaż umiem docenić piękno poezji i nieraz się nim zachwycić. Tylko, że podstawowym problemem poezji współczesnej jest odejście od klasycznej formy na rzecz postomodernistycznego eksperymentu - coś czego nigdy nie zrobił w swojej twórczości Kaczmarski i czym się zresztą szczycił.
Ale dobra, jest jedna osoba, której udało się zanegować formę i zrobić to dobrze i w ujmujący sposób - Charles Bukowski. Tutaj na przykład utwór "Jak zostać wielkim pisarzem".
musisz wypierdolić bardzo wiele kobiet
pięknych kobiet
i napisać parę przyzwoitych wierszy miłosnych.

---

i nie przejmuj się wiekiem
ani nowymi talentami.

---

pij tylko więcej piwa
coraz więcej piwa

---

i przynajmniej raz w tygodniu chodź
na wyścigi konne

---

i wygrywaj
jeśli to możliwe.

---

nauczyć się wygrywać jest trudno –
byle łajdak może być świetnym pechowcem.

---

i nie zapominaj o swoim Brahmsie
swoim Bachu i swoim
piwie.

---

nie przemęczaj się.

---

śpij do południa.

---

unikaj kart kredytowych
i płacenia za cokolwiek w
terminie.

---

pamiętaj, że na tym świecie nie ma
dupy wartej więcej niż 50 dolców
(w 1977).

---

jeśli masz zdolność kochania
kochaj przede wszystkim siebie
i zawsze bądź świadom możliwości
kompletnej klęski
czy jej powody
wydają się słuszne czy nie –

---

wczesne dotknięcie śmierci niekoniecznie jest
złą rzeczą.

---

trzymaj się z dala od kościołów, barów i muzeów
i jak pająk bądź
cierpliwy –
czas każdemu jest krzyżem
plus
wygnanie
klęska
zdrada

---

cały ten złom.

---

zostań przy piwie.

---

piwo to wieczna krew.

---

wieczna kochanka.

---

spraw sobie wielką maszynę do pisania
i słysząc kroki w górę i w dół
za swoim oknem

---

wal w nią
wal porządnie

---

niech to będzie walka w wadze ciężkiej

---

uczyń z niej byka, co pierwszy raz wbiega na arenę

---

i pamiętaj o kolesiach
którzy walczyli tak dobrze:
Hemingwayu, Célinie, Dostojewskim, Hamsunie.

---

jeśli myślisz, że nie wariowali
w malutkich pokoikach
tak jak ty teraz

---

bez kobiet
bez żarcia
bez nadziei

---

to nie jesteś gotowy.

---

pij więcej piwa.

View more

Brzmi to trochę jak daleka trawestacja słów greckiego filozofa Parmenidesa z Elei - "Wierzę w poezję, miłość, śmierć – dlatego wierzę w nieśmiertelność.".
Słowa są dość proste, a motyw nieśmiertelnej miłości dość uniwersalny, chociaż ja zaproponuję mniej oczywiste jego ujęcie. Ty amerykańską poezją, to ja odpowiadam francuską, oto wyklęty poeta, Charles Baudelaire i jego nieśmiertelna "Padlina".
Przypomnij sobie, cośmy widzieli, jedyna,
W ten letni tak piękny poranek:
U zakrętu leżała plugawa padlina
Na ścieżce żwirem zasianej.

---

Z nogami zadartymi lubieżnej kobiety,
Parując i siejąc trucizny,
Niedbała i cyniczna otwarła sekrety
Brzucha pełnego zgnilizny.

---

Słońce prażąc to ścierwo jarzyło się w górze,
Jakby rozłożyć pragnęło
I oddać wielokrotnie potężnej Naturze
Złączone z nią niegdyś dzieło.

---

Błękit oglądał szkielet przepysznej budowy,
Co w kwiat rozkwitał jaskrawy,
Smród zgnilizny tak mocno uderzał do głowy,
Żeś omal nie padła na trawy.

---

Brzęczała na tym zgniłym brzuchu much orkiestra
I z wnętrza larw czarne zastępy
Wypełzały ściekając z wolna jak ciecz gęsta
Na te rojące się strzępy.

---

Wszystko się zapadało, jarzyło, wzbijało,
Jak fala się wznosiło,
Rzekłbyś, wzdęte niepewnym odetchnieniem ciało
Samo się w sobie mnożyło.

---

Czerwie biegły za obcym im brzmieniem muzycznym
Jak wiatr i woda bieżąca
Lub ziarno, które wiejacz swym ruchem rytmicznym
W opałce obraca i wstrząsa.

---

Forma świata stawała się nierzeczywista
Jak szkic, co przestał nęcić
Na płótnie zapomnianym i który artysta
Kończy już tylko z pamięci.

---

A za skałami niespokojnie i z ostrożna
Pies śledził nas z błyskiem w oku
Czatując na tę chwilę, kiedy będzie można
Wyszarpać ochłap z zewłoku.

---

A jednak upodobnisz się do tego błota,
Co tchem zaraźliwym zieje,
Gwiazdo mych oczu, słońce mojego żywota,
Pasjo moja i mój aniele!

---

Tak! Taka będziesz kiedyś, o wdzięków królowo,
Po sakramentch ostatnich,
Gdy zejdziesz pod ziół żyznych urodę kwietniową,
By gnić wśród kości bratnich.

---

Wtedy czerwiowi, który cię będzie beztrosko
Toczył w mogilnej ciemności,
Powiedz, żem ja zachował formę i treść boską
Mojej zetlałej miłości.

View more

Oczywiście, możemy razem zarapować😏

---

Proponuję utwór z Miodowych Lat - rap Karola i Tadzia:

---

"Dzisiaj rano niespodziane
Znów Alina włącza pranie
Pralka brzęczy, ona jęczy,
Wszystko dźwięczy, to mnie męczy.

---

Przez podwórze trzeszczy w rurze, Brzęk totalny, niebanalny.
W krąg wydziela się hołota,
Sąsiad Kurski wlazł na kota!

---

Z tych dźwięków wynika
Poezja Krawczyka,
Z dna serca jak z worka
Melodia to Norka!
Miłosna piosenka,
Gdy dom tonie w dźwiękach
I słucha już Wola przeboju Karola!

---

Ten rytm Tadeusza,
Co serca porusza,
Ta cudna muzyka,
A słowa Krawczyka!

---

Grzelakowa odkurzaczem
Warczy, bzyczy, dziecko płacze. Dźwięczy flaszka już bez korka,
Danka wałkiem bije Norka.

---

Kaszle w bramie stara škoda,
a teściowa gna po schodach. Kaloryfer jak renifer
Trzeszczy niczym sam Lucyfer!

---

Z tych dźwięków wynika
Poezja Krawczyka,
Z dna serca jak z worka
Melodia to Norka!
Miłosna piosenka,
Gdy dom tonie w dźwiękach
I słucha już Wola przeboju Karola!

---

Ten rytm Tadeusza, Co serca porusza, Ta cudna muzyka, A słowa Krawczyka!"

View more

ciąg dalszy wrażeń po jakże wspaniałej lekturze starychonich

---

cholibka ja nie pamiętałam tak wielu fragmentów z 2016-17 bo nigdy nie zrobiłam sobie podsumowania tamtych zeszytów...tragedia ale za to teraz czytam to z wielkim zainteresowaniem bo sama nie kojarzę jakie bzdury tam powypisałam
korrrwa to się zawiera w 90 zeszytach mam nadzieję że ogarnę to do końca września

---

wow cisia ty serio się postarałaś żeby każda z tych główniejszych postaci miała
poważne obfite backstory, w Moniezrielem mają je właściwie tylko Mon z Rielem
nigdy nie powiedziałam że monzrielem jest lepszy od starychonich, no i dobrze, bo teraz widzę że fabularnie niekoniecznie, choć napisany jest lepiej

---

ja to myślałam że właśnie sequel to będzie większe fantasy, ale tu jak na razie okazuje się, że to starzyoni są bardziej dojebani pod tym względem; fakt wielkie fantasy to będzie ale dopiero w historii najmłodszego pokolenia czyli syna Mona, a u nich to w sumie meh, w porównaniu do starych to tam jest właściwie dość spokojnie
tam są tylko trómkąciarze
w starych jest syf kiła i mogiła, zbóje, kopalnia, magiczne dziady, dzicy rebelianci, opętaniec, indywidualne patologie na chacie, baba odcinająca wszystkim ręce, mhroczny mistrz chcący zrobić koniec świata a nawet matka taris

---

masssakroza w ogóle to z jaką pasją Saidunia torturuje tą Tarynię to jest poezja, nawet gdy już odkrywa że w sumie nie ma powodu by ją tak męczyć ona dalej to robi bo ją to jara, sądzę że Saiduni podoba się Tarynia (korwa a komu się nie podoba) i marzy by zabrać ją do sypialni z zestawem bdsm, zresztą sama kanonicznie wspomina że mogłaby z nią tenteges, bo dunia jest bi

---

ciekawe czy Alfard dawał córce jakieś grzyby zioło marie magdalenę lub prochy nieczyste, żywcem by pasowało żeby dawał, pamiętaj żeby o tym wspomnieć

---

Metafory Sajlo to jedna z najlepszych rzeczy w tej historii.....wiem że to wygląda jakby amiec po prostu miał koszmary senne bo przedawkował Budyń ale naprawdę.....dziadu nie mógł tak po prostu mu tego i owego powiedzieć bo się wstydził tylko musiał zabierać go na wycieczkę po własnej głowie
"żryj szkło skorwesenu"

---

biedny amiec jak leży po wypadku zdechnięty i się do niego zlatują lafiryndy żądne bolca...zawsze lubiłam ten fragment

---

czemu cały jeden zeszyt poświęcony jest zdolnościom Marianny tego chorego wypłosza z autyzmem, one się potem nawet chyba nie przydają do niczego?? choć mogę się mylić ale i tak do skrócenia i to totalnie
tak samo wątek pani Waleriany, jaką ta typiara ma tam rolę? przygarnia na chwilę fredziątka, odkrywa że Marysia to morderczyni i pomaga się jej ogarnąć + wcześniej uratowała Ester od bycia żulem i to wszystko, chyba że znów czegoś nie pamiętam i zaraz się okaże że ona to ważna była very much. coś tam było z nią i taryśką ale nie pamiętam tragedia cisia alzhaimer cię bierze

---

mm przez papier idzie poczuć to jak Wiwril jebie
postaci które się tam regularnie myją można zliczyć na palcach

View more

Czasem, choć dość rzadko. Nie jestem wielkim fanem poezji, a jeśli już to przede wszystkim tej starszej, modernistycznej. Obecnie trafiam na wiele instagramowych połetek i samozwańczych połetów, których wiersze są luźnym zapisem słów bez interpunkcji. I naprawdę poezja nie musi mieć rymu, ale niech będzie jakoś przemyślana, z pomysłem, rytmem i sensownym układem przynajmniej. Wielu tym tfurcom wydaje się, że tak łatwo jest tworzyć poezję, ale no właśnie nie. Dzieła najwybitniejszych poetów czerpią jednak mocno z wzorców klasycznych, mają jednolity podział sylabowy, podziały stroficzne, stałe rodzaje rymów, wewnętrzny podział wersów itd. Dla przykładu dobrej, starej poezji, daję "Wampira" Tadeusza Micińskiego:
Modlą się duchy ciemnych wód -
modli się serce krwawe.
W wnętrznościach mogił szlocha lud
i szlocha serce krwawe.
Armat spiżowych tętni grzmot
i tętni serce krwawe.
Bagnety pełzną pijanych rot
i pełznie serce krwawe.
Zadrgały mruki rżniętych miast -
zadrgało serce krwawe.
Wampiry gaszą wieczność gwiazd
i gaszą serce krwawe.
Shańbione ciała - pusty dwór -
shańbione serce krwawe.
Wtem triumfalnie zapiał kur -
i pękło serce krwawe.

View more

Pytanie trudne - jednak spróbuje wypisac w punktach.

---

1. Gwiazdy na niebie. Patrzenie w niebo, w chmury, w ksiezyc, noc.
2. Spacer po leśnych lub polnych drogach - mozliwosc wyciszenia sie posrod natury i wdychanie sosnowego zapachu drzew.
3. Bycie blisko fauny- podgladanie życia zwierząt, obserwacja ptaków.
4. Zbieranie i identyfikacja danej rośliny, zioła - sprawdzanie czy wlasnie posiada wlasciwosci zdrowtone czy nie.
5. Dotyk, doswiadczanie bliskiej obecnosci waznej istoty lub osoby ktorą kocham.
6. Mozliwosc spędzania czasu z waznymi dla mnie osobami i fakt ze nie czuja sie iz marnuja ten czas bedac przy mnie. Czuje wdzięczność.
7. To uczucie kiedy patrzę w czyjeś oczy, i pozwalam się sobie w nich zanurzyć jednak nie na tyle by sie utopić, zatracić a po prostu być na powierzchni jak we wodzie, plynac z falą ale móc dostrzec tą cudowną głebie jakie otwiraja dla mnie Jego zwierciadła duszy - tym są oczy.
8. Bicie serca tej osoby ktora trzyma mnie w bezpiecznej przystani skladajacych sie z meskich ramion. Nie wypuszcza i nie pozwoli skrzywdzić. A ja moge odczuć cieplo serca, ktore bije radosnie na moj widok. To taka radosna najpiekniejsza i najprawdziwsza muzyka. Gdzie ta osoba nie musi mi nic powiedzieć, jednak ja czuje i wiem.
9. Słowo pisane - poezja, powieści, opowiesci, historie.
Slowo śpiewane - gatunki muzyczne, isntrumenty, melodie, spiew wlasny.
Słowo opowiedziane fotografią lub malarstwem, rzeźbą, dana robótka reczną, tworzeniem estetyki - przed wszytskim doceniam sztukę.
10. Nie wierze jestesmy juz przy końcu ... zachwycanie sie drobnymi malymi codziennosciami i tym ze kazdego dnia moge spotkać coś nadzywczajnego lub zobaczyc to piekno w tej samej rzeczy lub w danym człowieku.

---

Taką dodatkową informacją ktora moze mnie jakos podnosci na duchu jest fakt mojej wiary, tego ze jest ona nie tylko wyznaniem, ale i zainteresowaniem, rzemiosłem ktore doskonale, ucze sie i rozwijam. JEDNYM SLOWEM POGANIZM. I OTACZAJACA GO MAGICZNA AURA.

View more

Dziś znowu przyśniła mi się kobieta, która stworzyła teraźniejszą mnie. Choć dzieli nas zaledwie kilkanaście minut pieszej drogi, nie widujemy się od blisko dwóch lat. Nasza znajomość, choć krótka, była jedną z bardziej wyjątkowych w skali mojego życia. Pechowo poznałyśmy się dopiero w momencie, gdy moje stare serce umierało i zżerała mnie agonia, dlatego też w poczuciu nieustannej anhedonii niezwykle trudno było utrzymać tę znajomość. Myślę, że nie umiałam odpowiedzieć na jej potrzeby, ani też nie miałam takiego doświadczenia przyjaźni jak ona, by wiedzieć jak pielęgnować takie relacje. Nie miałam energii by o nią dbać w należyty sposób.
Pokazała mi styl życia aktywny, towarzyski, bez wyuczonego dystansu. Styl życia w którym ludzie chcą regularnie spędzać razem czas i chętnie wprowadzają przyjaciół do swojego domu i rodziny. Jakże odmienne to było od nieufności i nieprzywiązywania się do zewnętrza, które mi wpajano.
To ona zainspirowała moje obecne zainteresowania, a także dodała odwagi, by odnaleźć się w kobiecej roli. Zaczytana, kreatywna, naładowana życiem i poezją. Jeśli czuliście kiedykolwiek niemal miłosne niefizyczne spełnienie w przyjaźni, to właśnie była nasza dynamika. Powracając w moich snach nigdy się do mnie nie odzywa. W dzisiejszym jej przyjaciółka z dzieciństwa z oburzeniem powiedziała mi, bym się do niej nie odzywała. I być może to dobry znak, aby tym razem złożyć jej życzenia urodzinowe bez niechcianego narzucania się. Ludziom trzeba pozwolić odejść, szczególnie gdy daliśmy im do tego powody.
Wszystkiego najlepszego, K. Lśnisz jak złoto w moich wspomnieniach.

View more

A to zależy, do pewnego momentu wszystkie (efekt wychowania i pewnego rygoru), a potem coraz mniej, bo raz, że czytanie tego zajmowało wiele czasu, dwa streszczenia lepiej ujmowały esencję utworu, a trzy nie wszystko było warte czytania. Pamiętam, że po Romeo i Julii zniechęciłem się do Szekspira, którego jednak pokochałem za Makbeta i kreację femme fatale. Z licealnych lektur pamiętam, że szczerze podobała mi się proza rosyjska - Zbrodnia i kara oraz Mistrz i Małgorzata. Z polskiej to Młoda Polska mnie zdobyła <3
Generalnie jestem zdania, że powinna być większa swoboda w doborze lektur przez nauczycieli, żebyśmy mogli poznawać nie tylko historię literatury, ale też współczesne nurty i prozę gatunkową (studia filologiczne, na które i tak nie każdy pójdzie nie rozwiązują problemu). Do tego w szkołach sporym problemem jest katowanie poezją, która dziś w zasadzie zamiera i traci znaczenie dla literatury (nie, instagramowe poetki to nie nowy Staff). Czytanie lektur nie jest dla mnie wyznacznikiem czegokolwiek. Są oczywiście książki, które wg mnie dobrze przeczytać, ale nie każdy musi mieć takie zdanie. W rzeczywistości szkolnej (i także uniwersyteckiej) znacznie ważniejsza jest umiejętność wypowiedzenia się i sensownego argumentowania niż perfekcyjna znajomość fabuły danej książki. A znam takie przypadki, które książkę przeczytały, nie rozumieją, a obok nch jest ktoś, kto nie przeczytał, ale wie o co chodzi i jest w stanie konstruować znacznie lepsze wypowiedzi.

View more

Hej, no oczywiście jak każdy człowiek żyjący 😎
Moim największym zainteresowaniem jest spanie i jedzenie, no dobra ale przejdę do konkretów 😅
To tak:
Ogółem sport( pod sportem mam na myśli treningi, bieganie, gimnastyka, rower, rolki itp)
- taniec muszę wyodrębnić bo nim się kieruje w życiu
- muzyka bez której nie potrafię i nie chce funkcjonować
- śpiew bo zdarza mi się, że mam ochotę trochę popiszczeć haha, ale przyznam, że śpiewałam w chórze 8 lat... Utworzyłam też parę swoich piosenek nawet miałam do nich podkład, ale z racji tego że jak się nagrywałam na telefonie to słyszałam jak bardzo mam dziecinny głos i że to głupio brzmi to przestałam. Może kiedyś utworze coś fajnego i pójdę do studio 🙈
- poezja... Uwielbiam pisać jak wspomniałam, wiersze wymyślam na przełomie paru minut. Nigdy to nie było dla mnie problemem, zawsze brałam udział w konkursach poetyckich
- zwierzaki bo jakby mogło być inaczej. Interesuje mnie wszystko dotyczące zwierząt: sposób bycia, jak je trenować, że rozumią nieraz jakie uczucia człowiek w danym momencie ma. Ogółem zwierzęta same do mnie lgną i nigdy się ich nie bałam.
- fotografia - od jakiegoś czasu, ale to tak spontanicznie

View more

Nie umiem milczeć, nie odzywać kiedy trzeba się, nie czuje nic, nie umiem kochać kiedy nie mam jej.
Głupi od dawna nie stać mnie na miłą aparycję, nie rzucę Ci komplementu mimo chodem, miłość ma mnie w piździe.
Dla mnie to poezja dla was biznes. Byle do celu po łepkach, nie zabrała nigdzie i chcę oddać się emocją naiwnie co prawa istnieć nie mają, na pewno jeśli stawiasz na ambicję.
Lecz niepewność, zbierze górę, częściej czujesz, że nie ten kierunek Cię na serio satysfakcjonuje, reszty nie wiele rozumiesz, nie potrzebujesz dłużej samotności towarzystwa, jedyne co w sumie trzyma mnie przy życiu to ambicja.
I może to nie to co oczekujesz ode mnie, ale nie wiem czego Ci brak i może nie mogę dać wiele od siebie, poza tym ja czuję to samo od lat. I może nie wiele to znaczy dla wielu, to tylko dukanie, na pewno czas zweryfikuje to lepiej, często brakuje szans.

View more

Sądzę, że największe wrażenie dotychczas zrobiła na mnie twórczość V. Frankla - austriackiego psychiatry i prekursora logoterapii. Jego książka "Człowiek w poszukiwaniu sensu" dała mi sporo do myślenia, zwłaszcza że opisał w niej swoje wspomnienia, przeżycia i odczucia, jakie mu towarzyszyły będąc więźniem obozu koncentracyjnego i codziennie ocierając się o śmierć, gdy jednocześnie w grę wchodziła walka o przetrwanie, a nawet doświadczenie ułamku człowieczeństwa, o który było wówczas tak trudno. Ta książka to prawdziwe arcydzieło, które polecam przeczytać każdemu. Przede wszystkim nie narzuca ona konkretnego sposobu myślenia, a daje czytelnikowi swobodę interpretacji zdarzeń oraz refleksji, nie mówi wprost jaki jest sens życia, a podpowiada, jak go odnaleźć i w jakim kierunku podążać, bo zadanie każdego człowieka jest inne. Teraz czytam jego drugą książkę, "Bóg ukryty" i ciekawa jestem, jakie wnioski z niej wyciągnę. 😁👌
Bardzo lubię książki abp Fultona J Sheena oraz Chestertona, choć te czytałam głównie w wersji elektronicznej.

View more

Nigdy nie potrafię wybrać kto najbardziej coś.
Cenię wszystkich twórców za pomysł, kreatywność, poświęcony czas i chęć podzielenia się jakąś historią.
Może wymienię kilku z każdej kategorii, będzie łatwiej.
*Muzyka :
Mogłabym wymienić kilku, ponieważ trudno.
Z tych starszych to :
https://youtu.be/-YGS9vhmFS0
Byłoby ich więcej, ale jak ma być ktoś kto najbardziej to chyba ten pan. Wyłowuje we mnie emocje i mam ciarki zawsze kiedy tego pana słucham. W muzyce właśnie najważniejsze wywoływać emocje i opowiadać jakąś historię.
Byłam harcerką, więc dlatego chyba ciągnie mnie do takich piosenek typowo wojennych i nie tylko. Zwykle słucham klasyków, które mają z 12-6 lat.
*film- Mój faworyt od dzieciaka do teraz jest jak zwykle seria Harry Potter reżyserii

---

Chris Columbus(1–2)
Alfonso Cuarón(3)
Mike Newell(4)
David Yates(5–8)

---

To nie oznacza, że lubię każdy film fantastyczny. HP to arcydzieło dla mnie. Mam trochę wspomnień z tą serią, więc mam również jakiś tak sentyment. Przypominają mi się beztroskie lata życia, zabawa.
Jak postanawiam sobie poświęcić te 2/3 dni na oglądnięcie wszystkich części to jest to coś dla mnie niezwykłego. Ciężko mi to opisać. Staram się min raz w roku umilić sobię tym czas, ponieważ im częściej tym się nudzi, a tak to trochę zapomnę i pamiętam tylko jak przez mgłę. Często oglądam te same filmy dla sentymentu.
*Książka- będą to powieści, które czytałam w szkole jako lektury szkolne kamienie na szaniec i quavadis. Mały książę też był super.
*Powieść - Jan Kochanowski i Wisława Szymborska.
kochanowski głównie treny znam na pamięć jeden, a Szymborska wiadomo słynna z pięknych wierszy.

---

Najbliższy jest mi film i muzyka. Wielu mam ulubionych twórców, dzieł i ciężko wybrać top.

---

Mam nadzieje, że taka forma odpowiedzi może być 😁

View more

słuchanie muzy, cytaty o poezji, czytanie wierszy
https://www.youtube.com/watch?v=0q-GTmL30P4
Gdy dnie wydłuża maj zielony, Miły mi śpiew ptaszęcia w dali,
Myślę, wędrując w inne strony, O miłowaniu mym w oddali,
Dusza tęsknotą tak ściśnięta
Że głogi w bieli i ptaszęta, maje równe grudniom lutym
Odnajdę Miłowanie w dali Ale nie ciszy, tylko boli
To Miłowanie moje w dali
Ach, kij mi dajcie, płaszcz pielgrzyma
Raz jeden stanąć przed oczyma, Tej, w której więzy
jestem skuty, Nie skłamie ten, co mi zarzuci
Żem umiłował w wielkiej dali
Lecz próżne żądze, płacze, rany Miłuję sam niemiłowany
W kolebce los mi ten usnuty
Dziwny to świat, w którym Charlot, król małży, jest ważniejszy od francuskiego poety
w którym przedkłada się tuzin ostryg
nad piękny aleksandryn
cisza znaczy więcej niż tysiąc słów, jest poezją, której nigdy nie będzie potrafił napisać,
muzyką
której nigdy nie umiałby skomponować
Widzisz tu serce moje, życie od zarania: Składam je w dłonie Twoje wszystkie me kochania
wszystkie władze duszy, By miłość je objęła
O, niech głos mój Ciebie wzruszy!

View more