#przegrywać

,,Komik nie zwycięża"! Jak to stać? Przecież nasi nieomylni wieszcze, eksperci i mistycy na miarę Nostradamusa, przepowiadali rychły upadek Rosji, po wprowadzniu mocarnych, lewicowych sankcji, które w dwa miesiące miały doprowadzić rubla do ruiny, i zmusić prez. Putina do pieszej pielgrzymki do Brukseli, z białą flagą i napisem ,,stand with ukraine"! Nie do końca też wiadomo skąd naczelny ekonomista polski, p. Szoszyn, weźmie te ,,miliardy", na dziesięciolecia walki z rosjanami, (chyba że wyobraża sobie że miliardy rosną na drzewach, albo Jezus zamienia papier toaletowy w euro), skoro oczekuje że my przestaniemy jeść, opłacać rachunki, tylko dlatego by ukraina mogła latami przegrywać z Rosją! Miałbym dla niego radę, może by przyspieszyć to wielkie ,,zwycięstwo", p. Sszoszyn uda się z redakcji Interii, prosto pod Awdiivkę, i walnie przyczyni się do tego zwycięstwa, oszczędzając te miliardy dolarów i euro, które my mielibyśmy w jego marzeniach wykładać!

View more

Chodź, wyjedźmy razem stąd gdzieś daleko. Nie na zawsze. Na trochę, by odpocząć od wszystkich dręczących nas myśli, odstresujmy się. Wrócimy z lepszym nastawieniem do pokonywania wszystkich trudności. Zapakujemy najpotrzebniejsze rzeczy i ruszajmy w drogę. Tam, gdzie poniesie nas palec na mapie. Rozbijemy namiot i będziemy kąpać się w jeziorze. Będziesz skrywał się pod cieniem drzew i obserwować mnie, gdy będę się opalać. Będziemy grać w karty, a gdy będę przegrywać, będziesz spoglądał na mnie z rozbawieniem i będziesz częstował mnie tymi samymi słowami — „zagraj jeszcze raz.” Będę się wtedy zastanawiać, czy chodzi o karty, czy może o ciebie. Po tych słowach będę się zastanawiać, czy powinnam wchodzić dwa razy do tej samej rzeki? Później będę czytać swoją ulubioną książkę po raz setny, a ty będziesz prosił, bym przeczytała ci swoje ulubione fragmenty. Wieczorem rozpalisz ognisko, przy którym będę siedzieć, przyjemnie otulana przez ciepło i będę spoglądać w czarne niebo, rozświetlane przez gwiazdy i iskry płynące w górę prosto z ognia. Będziesz siadać za moimi plecami i przyciągać mnie do siebie. Będziemy rozmawiać o wszystkim i o niczym, będziesz opowiadał straszne historie, a potem będziesz się śmiał, że boję się szelestu drzew. Po kilku dniach wrócimy z tej przepięknej sielanki i będę musiała w końcu podjąć decyzję.

View more

Człowiek może przegrywać, ale nigdy nie powinien się poddawać.
Jak mawiał św. Augustyn z Hippony: "dopóki walczysz, jesteś zwycięzcą".
Czasami łatwo jest się znaleźć w dołku, mieć wszystkiego dość, chcieć zrezygnować i się poddać.
Zwłaszcza wtedy, gdy stawiamy sobie do osiągnięcia bardzo ambitne cele i napotykamy w ich realizacji na różne problemy, przeszkody i trudności.
Są oczywiście sytuacje, gdy poddanie się i wywieszenie białej flagi wydaje się najlepszym rozwiązaniem.
Jednak w większości przypadków trzeba po prostu znaleźć w sobie wewnętrzną siłę i przetrwać te okresy zniechęcenia.
Iść naprzód w stronę swoich celów i marzeń, kontynuować swoje wysiłki, bez względu na wszystko.
Im bardziej jesteśmy wytrwali i zdeterminowani by zrealizować swój cel, tym większa szansa na osiągnięcie sukcesu.
Oczywiście, nie jest to łatwe zadanie, ale czy ktoś mówił, że życie musi być wyłącznie lekkie, łatwe i przyjemne?

View more

W jakimś stopniu jest to kwestia wychowania i charakteru, to raz.

---

Dwa, które wiąże się z moim charakterem, zależy mi na tym, do czego dążę, a jak na czymś mi zależy to nie odpuszczam. Nie lubię odpuszczać, nienawidzę przegrywać. Ciężko jest mi sobie radzić z własnymi porażkami. Nie dołują mnie one, ale potrafię zatracić się w tym, żeby wyjść z tej przegranej. I nie gloryfikuję takiego podejścia, nie zawsze jest to zdrowe. Ambicje są fajne, ale umiejętność odpuszczania jest czasami konieczna. Ja potrafię się w tym zatracić, nie do końca potrafię odpoczywać, czasami źle ustalam sobie priorytety, moje ambicje zawodowe i naukowe potrafią odbijać się na moim życiu prywatnym, na relacjach.

---

Trzy, wiele lat temu były w moim życiu osoby, które próbowały wbić mi do głowy, że nie osiągnę tego, co chcę osiągnąć. Ja przez jakiś czas w to wierzyłam, to był okropny czas w moim życiu.
Ale wydostałam się z tego życiowego marazmu i zaczęłam osiągać. Na początku chęć udowodnienia tym ludziom, jak bardzo się mylili, faktycznie napędzała mnie do działania i budowała we mnie ten upór. Teraz nie muszę już nic udowadniać, znam już swoją wartość i wiem co potrafię i co mam. Potrafię pracować na swoje i trzymać się tego, co postanowię. Teraz napędza mnie dzika satysfakcja, że ci ludzie, którzy tak bardzo liczyli na moje potknięcia, aktualnie szukają we mnie aprobaty, wchodzą mi w tyłek, bo jednak mogę być dla nich cennym kontaktem, korzystną znajomością.

View more

Pewnie że mieli, tylko Hitler nie słuchał swoich generałów, był zbyt uparty i przeceniał swoją wiedzę wojskową. Hitler miał obraz I Wojny Światowej, i podobną sztukę wojenną stosował, natomiast generałowie niemieccy, wiedzieli że konflikt zbrojny ewoluował. Niemcy wojnę zaczęli przegrywać już na morzu, kluczowym momentem było przechwycenie przez aliantów enigmy, z jednego z ubotów grasujących na wodach Atlantyku. Po rozszyfrowaniu szyfrów enigmy w których duży udział miał nasz rodak, alianci z łatwością przechwytywali meldunki niemieckich generałów i admirałów, znali przyszłe ruchy niemieckich dywizji. Hitler był też święcie przekonany że jego największy pancernik Bismarck, jest do zatopienia. Wysyłanie takiego okrętu w dziewiczy rejs bez obstawy okrętów wsparcia i okrętów podwodnych nie miało najmniejszego sensu. Finał był taki że Bismarck został zatopiony przez aliantów podczas pierwszego rejsu. Alianckie lekkie samoloty, mające na pokładzie torpedy, poważnie uszkodziły pancerz i stery Bismarcka, przez co okręt stracił zdolność do manewrowania, i finalnie został wysadzony przez niemiecką załogę. Te wszystkie błędy miały decydujący wpływ na późniejsze losy wojny ...

View more