#psycholog

Dude.

---

Ve třinácti jsem začala mít docela pravidelně panické ataky při různých podnětech a z toho se pak vyvinuly i sebevražedné myšlenky. O rok později jsem se dozvěděla, že ztrácím sluch. Pochopitelně mi z toho všeho bylo dost na piču a vzhledem k tomu, že hormony s tebou zamáchají v pubertě tak jako tak, tak tohle nebyl fajn přídavek.

---

K psychologovi jsem se styděla a bála jít, netušila jsem, jak se tam vůbec dostat, kdybych chtěla nebo jak mi vůbec může psycholog pomoct. Takže jsem to nechala další dva roky kvasit, než jsem se jednou kompletně složila a do terapie nastoupila.

---

O mé situaci nikdo nevěděl, snažila jsem se přesvědčit své okolí, že mi přece nic není a ono se to docela dařilo. A nebyla jsem sama, takových případů musí být mnohonásobně víc. Takže ta třináctiletá holka, co říká, že má deprese (a je úplně jedno proč - známky, partnerský život, rodiče, whatever) taky může skočit pod vlak a pak se budou všichni divit, protože „jí přece nic nebylo“. V dobách, kdy mi bylo nejhůř jsem o sebevraždě vtipkovala naprosto běžně. Ha ha, že. Akorát že vůbec.

---

Mentální zdraví mládeže je vážné téma a je poměrně šokující, kolik dětí (< 18 let) se skutečně o sebevraždu pokusí nebo ji dokoná. Každoročně je to podle dat ČSÚ 60 dětí, z čehož asi 10 případů jsou děti pod 15 let. Sebevražda je třetí nejčastější příčinou úmrtí v dětském věku.

View more

szczerze powiedziawszy trwanie w tym toksycznym związku było dla mnie trudniejsze i dużo bardziej bolesne, niż zerwanie samo w sobie
bardzo się bałam, ze jak już do niego dojdzie (bo przeczuwałam to już na długo przed jego nadejściem), to do reszty siądzie mi bania, a tu proszę, jest tylko lepiej
to była z mojej (i dziś już nie mam złudzeń, że tylko z mojej) strony prawdziwa miłość, wiec oczywiście, że nadal bywają okropnie ciężkie momenty, kiedy w głowie pojawiają się miłe wspomnienia z jego udziałem, zwłaszcza jak się upiję i randomowo coś mi się przypomni to potrafie siedzieć i ryczeć, ale niedługo później przypominam sobie, ze to był przecież zwykły kłamca, egocentryk, aktor, manipulant, najprawdopodobniej psychopata (co stwierdziła moja psycholog jeszcze za czasów zwiazku; wstrząsnęło mną to, ale faktycznie wszystko wskazuje na to, ze nim był), i ze nie zakochałam się faktycznie w nim, a w kombinacji „nieprawdziwa postać, którą wykreował, by mnie zwieść + moja idealizacja jego osoby + wyidealizowane wyobrażenie na temat miłości (w końcu był to mój pierwszy i jak dotąd jedyny związek)”, a on sam jest po prostu okropnym człowiekiem i jakoś godzę się z faktem, ze to wszystko pic na wodę
niestety pogodzić muszę się tez z tym, ze jakkolwiek by nie było, nadal go kocham
szukam na tym tinderze, szukam i nie mogę znaleźć, bo nikt nie jest nim
przykre, ale taka prawda
czuje się samotna, ale przynajmniej nie jestem tak smutna, zestresowana, pełna obaw o przyszłość i zdenerwowana, jaka byłam codziennie przez ostatni rok naszej znajomosci
plus spadły mi klapki z oczu i myśle o własnej przyszłości, gdybym z nim była w życiu nie chciałoby mi się iść na prawo, bo ważniejszy byłby alkohol i pseudo-chłopak mający mnie w dupie, a tak to se walne elegancko aplikacje adwokacką i może się jeszcze tak zdarzy, ze wsadzę go do mamra, jeśli coś przeskrobie

View more

To akurat jedno z najgłupszych pytań i jedno z najprostszych. Odpowiadając nie gadaj tylko o stabilizacji, ubezpieczeniu, pewności zatrudnienia czy emeryturze po 25 latach haha. Psycholog uzna to za logiczne tłumaczenie, ale jałowe, musisz lać wodę ze zawsze interesowała Cię praca w służbach mundurowych, chęć pomocy współobywatelom, respektowanie porządku publicznego, oraz litery prawa. Psycholog uzna że jesteś połączeniem człowieka który chce mieć stabilizację w życiu, jednocześnie spełniając się w pracy. Podczasz rozmów rekrutacyjnych musisz być wygadany, ale nie bredzić bez sensu, logicznie uderzać w punkty rozmówcy. Wtedy uznają Cię za bystrego i inteligentnego faceta. Plusujesz z pozoru błachostkami, ja odbywając służbę przygotowawczą, zaplusowałem tym że przyjechałem do WKU w Nowym Sączu już z kompletem dokumentów, nie miałem tylko listu motywacyjnego haha. Major stwierdził, że jestem konkretnym, gościem hah i wówczas nie karanym, co było rzadkością jak powiedział, u chłopców z Gorlic ..😎🥃 masz kilka wskazówek

View more

Musisz zrobić po prostu dobry research.
Podpytaj znajomych, ludzi z rodziny, z pracy, jeżeli ktoś jest dobry, to ludzie będą go polecać. Może zapytaj jakiegoś swojego stałego lekarza, jeżeli masz z nim spoko kontakt, na przykład rodzinnego lub ginekologa. No i przede wszystkim poszukiwania w internecie, szukasz specjalistów najbardziej polecanych w swoim mieście, czytasz opinie, sprawdzasz ich wykształcenie, kwalifikacje, działalność naukową, może uczestniczą w jakichś warsztatach, piszą artykuły, musisz przetrzepać cały internet.

---

Jeżeli będziesz miała wybranych już kilka nazwisk to stawiasz sobie wobec swojego psychologa wymagania subiektywne, czyli te nieformalne. Czy chcesz pracować z kobietą, czy z mężczyzną. Ma być to osoba starsza, czy bardziej komfortowo będzie Ci z kimś młodszym.
No i finalnie musisz umówić się do kogoś na wizytę konsultacyjną, musisz poczuć czy dana osoba jest dla Ciebie, musicie porozmawiać, musicie znaleźć wspólny vibe.

---

Pamiętaj, że masz prawo zrezygnować, jeżeli nie czujesz się w czyjejś obecności komfortowo. Terapia z osobą, której nie zaufasz, nie przyniesie żadnych efektów. Czasami trzeba przejść przez kilku różnych psychologów, żeby znaleźć tego idealnego.
Pamiętaj też, że psycholog nie może Cię oceniać, nie może mówić Ci jak masz żyć i co masz zrobić, nie może narzucać Ci swojego sposobu myślenia, swoich przekonań, nie może operować stereotypami, nie może sobie kpić, szydzić, śmiać się z Ciebie, umniejszać Twoim problemom.
Jeżeli cokolwiek sprawi, że pomyślisz sobie, że jakieś jego zachowanie lub słowa były nieprofesjonalne, to natychmiast dziękujesz i wychodzisz, w walce o swoje dobro i zdrowie psychicznie nie ma miejsca na gów.nianych lekarzy i nieprofesjonalnych psychologów.

View more

nie chodzę obecnie do psychologa, a do terapeuty i psychiatry - ten pierwszy jest prywatnie, a psychiatra na NFZ.
ja podjęłam decyzję o wybraniu się do psychologa(dopiero on mi zalecił terapię, również był prywatnie) pod wpływem tych złych emocji, które powodowały frustrację i cierpienie. ja nie chciałam, by ktoś o tym wiedział, więc poszłam w opinie ludzi w internecie, jak i opinie na Znany Lekarz. niestety, to też nie gwarantuje Ci, że sama będziesz zadowolona. mój psycholog był naprawdę świetnym specjalistą, tak jak pisali w opiniach, ale czułam się przy nim niekomfortowo, niepewnie i nie potrafię tego wytłumaczyć, nie dałam rady się otworzyć i tak po prostu jest, że nie dla każdego będzie ten najlepiej oceniany tym najlepszym, opinie zawsze trzeba traktować z przymrużeniem oka. szczęście, że byłam tylko na dwóch wizytach, bo już na tej drugiej zalecił i psychiatrę i terapię, bo pewnie już bym do niego nie wróciła, mimo że złego słowa o nim powiedzieć nie mogę.
z terapeutą było już gorzej, bo mimo że jest ich dużo, to ja miałam zalecenie na ten jeden konkretny nurt, ale też szukałam w internecie i trafiłam od razu - ufam, czuję się dobrze, sporo mówię, ale szukałam tygodniami, czytałam, stalkowałam na facebooku(XD), problem był również z dostosowaniem godziny itp.
o psychiatrę podpytałam koleżankę pielęgniarkę, poleciła mi genialną Panią, czuję się przy niej jak przy mamie, ale również jej pochwały traktowałam z dystansem, bo wiedziałam, że mogę wejść do gabinetu i wyjść.
chciałam dojść do tego, że niestety, ale jak w kwestiach związanych z gustem: jedzenie, ubranie, muzyka - każdy ma swoje upodobania i sama musisz pewnych rzeczy spróbować, tak samo jest z szukaniem lekarzy.
skup się na opiniach internetowych, polecam aplikację Znany Lekarz, jeżeli masz znajomego, który może Ci kogoś polecić, to weź to pod uwagę, porównaj opinię i wybierz kogoś, po prostu.
może być tak, że będziesz szukać dłuuugo, będziesz zmieniać, będziesz mieć dni rezygnacji, no niestety nikt Ci nie ześle anioła, trzeba samemu trochę poświęcić czasu i pieniędzy niestety również.
tak jak wspominałam kilka razy, jest dzisiaj cały internet i prywatne profile lekarzy, niektórzy nawet są na YouTubie, można sobie odtworzyć zarys danej osoby i będziesz czuła, czy to jest 'to coś', czy szukać dalej.
powodzenia!

View more

Osobiście uważam
(ale też znam parę takich przypadków u ludzi z autopsji), że człowiek który popadł w depresję już nigdy na 100% z niej nie wyjdzie..

---

Jedynie jest możliwość, że ona co jakiś czas będzie się ✨wyciszać✨ czyli, że przez jakiś czas będziesz czuł się dobrze, będziesz normalnie funkcjonował.
Każdy taki okres
(dłuższy lub krótszy) będzie sprawiał wrażenie jakbyś powoli z tego wychodził a także w jakiś sposób będzie dawał Ci złudne nadzieje.
Powodami tego mogą być m.in wydarzenia, które pierwszy raz od dawna uczynią Ciebie szczęśliwym, dadzą Ci troszkę sił.

---

Niestety za jakiś czas po każdym takim ✨wyciszeniu ✨
znów mogą powracać takie negatywne epizody z różnych powodów czyli m.in przez jakieś kolejne negatywne wydarzenia odbijające się na Twojej psychice które załamią Cię jeszcze bardziej czy też przez zmianę/nieodpowiednie działanie leków które mogą okazać się nieodpowiednio dobrane przez psychiatrę..

---

Napewno warto w przypadku tej choroby być pod stałą opieką dobrych specjalistów (psycholog, psychiatra, terapeuta).
Wsparcie najbliższych również w tym wszystkim jest bardzo ważne.

---

Ściskam Mocno, życzę powodzenia i wszystkiego dobrego 🤗🤍

View more

Jeżeli chcemy wchodzić na tereny filozoficzne i etyczne, to najpierw należy zdefiniować dobro i rozstrzygnąć, czy zło istnieje, czy nie. Teolog powie jedno, psycholog drugie, filozof trzecie. Istnieją terminy takie jak większe dobro, mniejsze zło, większe zło.
Zasady moralne wynikają ze światopoglądu, systemów filozoficznych, religijnych. Chrześcijaństwo powie, że ludzkie życie jest święte i należy je chronić, bo jest darem, a humanizm określi życie ludzkie jako podstawową wartość, bo wszyscy jesteśmy równoprawnymi członkami wspólnoty ludzkiej.

---

To tak jak z dylematem wagonika, zabijemy jedną osobę czy pięć? Poza samym w sobie rozumieniem moralności będziemy usprawiedliwiać się wybraniem mniejszego zła, a to czy mniejsze zło chcemy umiejscowić pomiędzy dobrem a złem, czy jest po prostu usprawiedliwieniem dla naszych moralnie złych decyzji, to już kwestia indywidualnego rozumienia.

View more

Jeżeli chodzi ci o pogodę to nie. Raz w tym roku była burza w mojej okolicy ,konkretniej to na samym początku czerwca.

---

Za to częściej burżuje u mnie w brzuchu. Wtedy jak już odczuwam że zacznę słyszeć te grzmoty ,to popijam wodę by wiadomo to uspokoić. Może słyszałaś już będąc blisko jakiejś osoby jak ma w brzuchu armagedon 😁

---

Również burżuje mi głowie. Wpadają różne myśli,wspomnienia czy pragnienia. Tylko istotne jest to by te nie przyjemne dla nas myśli nie miały wpływu na nasze życie. Innymi słowy umieć poukładać sobie w głowie. Na to potrzeba przede wszystkim chęci,bo psycholog czy psychiatra nic nie zdziała jeżeli ty nie wykazujesz się współpracą z nim. I też na to potrzeba poczucia pragnienia własnej potrzeby na stanie się lepszym. A i pamietajmy że stres też się przyczynia do skrócenia życia ,a w tych czasach jest go dużo.

---

W tym słowo „burżuje” bym znalazł jeszcze wiele odniesień i anegdot. Lecz wedle statystyk przeważnie ludzi interesują tylko pierwsze słowa ,a resztę omijają. Na pewno jeszcze będzie okazja do rozwinięcia tego tematu. Bo z Aska nie uciekam! Wole zostać i spełniać role psychoLoszka dając dobre słowo 😃Pozdro na twojej drodze niesienia ludziom dobrego serca 😉📸

View more

nie Misiu, Ty mylisz pojęcia
choroba a bycie debilem, to różnica ogromna
to że Ty weźmiesz tabletkę, nie sprawi, że ktoś inny przestanie być złośliwym
to że Ty weźmiesz tabletkę, nie sprawi, że nie będziesz się stresował pracą, nie będziesz miał gorszego dnia, będziesz mógł pracować 24/7, wychodził codziennie ze znajomymi i jeszcze pomagał starszej pani sąsiadce
leczenie farmakologiczne jest w przypadku CHOROBY, stwierdzonej choroby przez psychologa i psychiatrę, połączone z terapią, a nie na codzienne rozterki czy gorszy dzień, nie rozwiązują też problemu zadawania się z głupimi ludźmi
nie uważam się za eksperta, ale bardzo denerwuje mnie przekonanie, że na każdy problem codzienności zadziała psycholog czy tabletki - mylące, ale nic nie rozwiąże problemów za Ciebie, może Ci jedynie podpowiedzieć czy pomóc w funkcjonowaniu i przepracowaniu ich sobie, ale to w kwestii choroby, stwierdzonej choroby, tylko w przypadku choroby i jeszcze raz powtórzę: STWIERDZONEJ CHOROBY

View more

Tak povinnost to rozhodně není a člověk se bez toho v pohodě obejde... Přijde mi debilní, že z toho lidi v dnešní době dělají až takový standard... Bavila jsem se o tom s kamarády a shodli jsme se, že pomalu ani PhD. v dnešní době nic neznamená, má to spousta lidí...
Samozřejmě, neříkám, potřebujete vejšku, pokud chcete být doktor, právník, učitel, psycholog nebo třeba vědec, ale je spousta oborů, u kterých je trochu diskutabilní, jestli lidi pro výkon toho povolání vážně potřebují vejšku (a to teda mluvím o svém oboru včetně). Já studuju ráda, líbí se mi, co mi to přináší, a mám pocit, že jsem na správném místě, ale abych musela studovat 5 let na to, aby ze mě byl novinář nebo redaktor... No nevím... Vysoká škola je stejně o tom, že vás naučí milion věcí, ale na tu většinu, co budete fakt potřebovat, musíte přijít v praxi :DDD
Takže ano, svým způsobem je vejška důležitá pro výkon konkrétních povolání, ale nevím, nevím, jestli by se ten systém neměl v mnoha případech trochu přehodnotit :DDD

View more

Těším a zároveň netěším. Na terapii.
Skoro nic mi radost nedělá a ani terapie mi ji nedělá, jen vždycky, když tam mám jít, doufám, že mi pomůže, a těším se, že budu mít volný prostor říct, co si myslím, co cítím, relativně bez filtru. Psycholog mě jen velmi výjimečně přeruší a vždycky mě poslouchá. Můžu tam být nejvíc svá. Ačkoli i tak pořád nejsem zcela svá. A i když třeba to sezení nepřinese nic hodnotného, těší mě, že mám kde ventilovat svoje myšlenky a pocity, aniž by to vadilo (ačkoli se najdou instance, kdy mi přijde, že to vadí, ale pravděpodobně to nevadí, jen já si na psychologa projektuji, že to vadí, protože u jiných lidí, popř. i u mě samotné, to vadí).
Netěším se, protože z toho většinou mám úzkost. Bojím se spousty věcí. Ztrapnění, selhání, kritiky, nedostání (domnělým?) nárokům, nepochopení/neempatie, ignorance, narušení hranic, neefektivnosti, zhoršení stavu (sebevražedné myšlenky, sebepoškozování atp.), mluvení o nepříjemném a/nebo velmi citlivém tématu, klesnutí mě v očích psychologa, že mi psycholog ublíží nebo já jemu, ...
Je to hezké a patetické zároveň, že se těším jenom na terapii.

View more

Taková nejuniverzálnější a myslím, že i nejfunkčnější všeobecná rada, kterou můžeš od náhodného člověka dostat, je to tisíckrát omílané fake it till you make it. V mém případě tak nějak nejvíc zabralo to, že jsem z toho do určité míry udělala svůj styl stupidního humoru, kdykoliv přijde jakékoliv téma týkající se nespokojenosti se sebou samým, být tím jedním chadem, co se vyjadřuje stylem "jsem absolutně úžasný!" - už jen přijmout tenhle myšlenkový pochod za vlastní je část vítězství.
Psycholog je kurva dobré rozhodnutí a moc ti ho chválím, stejně tak to, že jsi dostatečně uvědomělá na to, abys tohle vnímala jako problém, který má řešení a se kterým se dá pracovat. Hlavně ti radím poslouchat jeho a ne bandu kreténů na dost toxické umírající sociální síti. :)
Hodně štěstí, jseš skvělá a bude to lepší a lepší.

View more

💡Psycholog pokazywał studentom jak zarządzać stresem👇 Kiedy podniósł szklankę🥃 wody wszyscy spodziewali się, że zostaną im zadane pytania w stylu "w połowie pusta lub w połowie pełna”. Zamiast tego z uśmiechem na twarzy zapytał: "Jak myślicie, jak ciężka jest ta szklanka wody?”

---

🍀Odpowiedzi wahały się od 20 do 60 gram.

---

Na co psycholog odparł: "Ciężar bezwzględny nie ma znaczenia...to zależy od tego, jak długo szklankę trzymam. Jeśli trzymam ją przez minutę, to nie jest problem. Jeśli trzymam ją przez godzinę, będę odczuwał ból w ramieniu. Jeśli potrzymam przez jeden dzień, moja ręka zapewne będzie boleć nieziemsko. W każdym przypadku waga szklanki się nie zmienia, ale im dłużej ją trzymam, tym staje się cięższa.

---

Mówił dalej... "Stresy i zmartwienia w życiu są jak ta szklanka wody. Pomyślisz o nich przez chwilę i nic się nie dzieje. Myślisz o nich trochę dłużej, a zaczynają boleć.... a jeśli myślisz o nich przez cały czas, to poczujesz się jak sparaliżowany – niezdolny do zrobienia czegokolwiek”.

---

Pamiętaj, aby odstawić szklankę🥃💕

View more