#rady

Jako takiej stałej pracy to narazie nie mam, więc wypowiem się co do tej, którą podejmuję sezonowo xD
Lubię na pewno to, że pracuję z ludźmi, którzy są naprawdę mili i pomocni, jeśli czegoś się nie ogarnia to zawsze można liczyć na jakieś rady i ogólne wsparcie. Poza tym bardzo odpowiada mi również wypłata xD Bo w krótkim czasie jestem w stanie zarobić tyle, na ile bym musiała robić dużo dłużej w naszym kraju i dzięki takiej ilości kasy jestem w stanie sobie opłacić to czego tutaj najbardziej potrzebuję. Lubię też to, że moja praca sezonowa jest całkowitą odskocznią od tego czym zajmuję się przez większość roku - zwykle ogarniam wszystko przy komputerze, a tamta praca jest fizyczna i jakby no po prostu miła odmiana. Nie jest to typ pracy, który mogłabym wykonywać ciągle, ale tak na pare miesięcy w roku jest okej.
A czego w tej pracy nie lubie? Na dłuższą mete jest strasznie nudna, czynności są powtarzalne i jak akurat nie potrzebują pomocy gdzieś na zewnątrz lub na innej hali tylko siedzi się przez dłuższy czas na jednym stanowisku to po prostu wszystko jest monotonne, nie ma żadnej odmiany. Kolejna rzecz, to giga robale i pająki, okropne uczucie nagle poczuć i zobaczyć jak taka bestia biegnie ci po ręce 🥴 Minusem jest też możliwość odniesienia jakichś obrażeń fizycznych, a niektóre potrafią być poważne jak na przykład łapa sie zatrzaśnie między masywnymi metalowymi wagonami przy próbie przypięcia ich do siebie 🥴
Pewnie jeszcze znalazłoby sie jakieś inne plusy i minusy, ale te przychodzą mi na myśl jako pierwsze i wydaje mi sie, że mają takie największe dla mnie znaczenie.

View more

Nie można pomóc komuś, kto odtrąca wyciągniętą dłoń. Rozłożone szeroko ramiona. Wzgardza ciepłym słowem. Odrzuca troskę. Nie da rady pomóc komuś, kto tej pomocy nie potrzebuje.
Mam mocno rozwinięty instynkt opiekuńczy. Tak było od kiedy pamiętam. Stawiałam się na ostatnim miejscu, a każdy był istotniejszy niż ja sama. Może dlatego tak lubię rudości - kolor ognia, który nigdy we mnie nie gasł. Jak lampka Parvati zapalona dla Devdasa, w imię miłości. Jak się domyślasz, ona też w końcu zgasła.
Wciąż, osoby które kocham lub darzę sympatią, są dla mnie bardzo ważne. Istotne. Ile to razy nie poszłam spać, darząc rozmową kogoś, kto potrzebował żywego słuchacza. Nie musiałam się odzywać. Wystarczyło słuchać.
Ja sama nie umiem opowiadać. Żalić się w poważnych sprawach (bo o tym, że mam dużo pracy mogę smęcić pół dnia). Pomijając żartobliwą wstawkę, naprawdę nie potrafię mówić, o tym co mnie boli. Zżera od środka, skręca jelita. Płakać też nie umiem. Wyć w poduszkę, szlochać, wpadać w rozpacz. Płaczę bezgłośnie, wewnątrz siebie. Krzyczę w środku z bezradności. Może dlatego nikt nie wie, że potrzebuję pomocy? Przytulić się, poczuć ciepło drugiego człowieka, być pogłaskanym po włosach. Usłyszeć: " Nie bój się Madi. Wszystko będzie dobrze, jestem obok". A może... Nikt nie chce o tym wiedzieć?
Zawsze staram się dać wsparcie. Pomóc bezinteresownie. Wysłuchać, bo wiem, że wtedy robi się lżej na sercu. Jednak, nie umiem już dłużej zabiegać o wyznania. Nie potrafię pomóc tym, którzy odrzucają moje ramiona. Kiedyś walczyłam. Teraz przygasłam, ledwie się tlę. Może to dlatego, że tak wiele ostatnio przeszłam? A może po prostu zrozumiałam, że choćbym chciała być czyjąś ostoją, ten ktoś może mieć inne plany.

View more

Odwoływanie / przesuwanie spotkania w ostatniej chwili poprzedzone kilkukrotną deklaracją, że się ono odbędzie, takie przeciągnie do ostatniej chwili i udawanie, że "coś nagle wypadło" i jednak nic z tego. To jest totalny brak szacunku do mnie i mojego gospodarowania czasem. Nie chcesz się spotkać to napisz wprost i chuj, nikt od tego nie umrze. Totalnie nie rozumiem takiego przeciągania. Bardziej mnie razi właśnie taka niesłowność i nierzetlość, bo jak potem można zaufać takiej osobie i polegać na niej 🤷🏻‍♀️
Irytuje mnie jeszcze dopytywanie się po kilka razy. Jak coś powiem raz to to jest niezmienne - (chyba, że umrę). I zauważyłam, że tak robią ludzie, którzy właśnie są tacy zmienni i spontaniczni do porzygu. Mają świadomość tego, że z nimi nigdy nie można stawiać na pewniaka i widzą wszystkich przez swój pryzmat. I tak dopominają się, dopytują po 100 razy o to samo, gdzie często wisienką na torcie jest informacja w ostatniej chwili, że jednak TO
ONI NIE DADZĄ RADY. Noszkurrrwa jaki smuteczek 🙃 Wkurza mnie takie potwierdzanie czegoś 100 razy, bo jak powiedziałam - wystarczająco, że powiem coś raz - gdyby coś się zmieniło to uprzedzę pierwsza, żeby nie marnować cudzego czasu i aby nie trzymać kogoś do ostatniej chwili w niepewności albo co gorsze całkowicie olać bez słowa.
Także tak. Tego nie daję po sobie poznać, tylko uprzejmie potwierdzam, a w środku mi coś eksploduje.

View more

Moim hobby jest taniec i gotowanie, ale chyba powiem trochę o tańcu
Od małego uwielbiałam to robić i fascynowały mnie dziewczyny tańczące do teledysków. Były lata (+) 2000 i wtedy u mnie w miejscowości rodzinnej jak i w domu było dużo imprez. Ciągła muzyka i tańce, nawet w wieku 4/5 lat jak spotykałam się z kuzynostwem jaj robił się wieczór bawiliśmy się w "domówki", robiliśmy jakieś światło i puszczaliśmy muzykę i tańczyliśmy, udaliśmy, że palimy i pijemy itp XD
W późniejszych czasach gdy chodziłam już do szkoły były dyskoteki szkolne na które z chęcią chodziłam i dobrze się bawiłam. Były w mojej szkole często organizowane zbiórki charytatywne którym tematem przewodnim była zumba, był to dosłownie maraton. Przyjeżdżało mnóstwo osób w różnym wieku jak i płci, wszyscy tańczyliśmy do choreografii instruktorki. Następnie dowiedziałam się, że są z jedną panią w mojej miejscowości zajęcia z zumby to zapisałam się i chodziłam przez całe gimnazjum.
Prawie bym zapomniała, że jakoś w klasie 4 chodziłam na hip-hop, ale z powodu finansów nie dało rady tego ciągnąć. I teraz aktualnie szukam zajęć tanecznych, na które mogłabym się zapisać by znowu kontynuować coś co bardzo lubię na dość poważnie 🥰

View more

Narazie raz, w zasadzie to nawet całkiem niedawno
I byłam tym mega przerażona xD Mam troche uraz do igieł i do pobierania nawet najmniejszej ilości krwi, więc takie przedsięwzięcie było dla mnie dużym wyzwaniem
Ciężko było z tym też pod względem takim, że ja ogólnie bardzo mało pije, za mało i dzień w którym miałam oddać krew wyglądał dla mnie tak, że praktycznie większość czasu spędziłam na siedzeniu i piciu wody mikroskopijnymi łykami bo większymi nie dałam rady a ostatecznie i tak udało mi sie wypić tylko nieco ponad litr, co dla niektórych brzmi jak nic a dla mnie to naprawde ogromny wynik
Ale generalnie mimo wszystkich moich niby "trudów" planuje w przyszłości znowu oddać krew, może nawet być jakimś w miare regularnym dawcą krwi, ale póki co mam przymusową przerwe od tego na czas nieokreślony i musze jakoś sobie pożyć chwile bez tego xd

View more

Wczoraj postanowiłem się przemóc i włączyłem stare nagrania z mojej dawnej kamery, powstałe w latach 80. XX w., jak jeszcze mieszkaliśmy z Danielem w Nowym Jorku.
Nie dałem jednak rady obejrzeć ich więcej niż jedno, zostając nagle przytłoczonym mirażem wspomnień.
Na tym filmie nie było w zasadzie nic szczególnego, co mogłoby wywołać we mnie taki stan.
Ot, przypadkowo zarejestrowane przez Hala, naszego ówczesnego znajomego, urywki nakręcone podczas tego, jak szykowaliśmy się w naszym mieszkaniu na jakiś koncert, nie pamiętam już nawet jakiego zespołu.
Hal był ewidentnie pijany, ręce mu drżały z ekscytacji, co znacznie odbijało się na jakości rejestrowania przez niego materiału.
Recytował cytaty ze „Skowytu” Ginsberga, kierując na nas oko kamery, co i raz skandując wyraz „święty” na wzór tegoż poety.
Daniel, układając sobie włosy przed lustrem w łazience, po chwili nie wytrzymał, roześmiał się głośno i pokazał mu środkowy palec. Stojący zaraz za Danielem ja sam westchnąłem i oznajmiłem coś, czego jednak na nagraniu nie dało się zrozumieć.
Hal zaczął na to wrzeszczeć już na dobre, również wybuchając gromkim chichotem — „Święty Daniel, Święty Armand, Święty Hal, wszyscy, do jasnej cholery, jesteśmy tutaj święci! Niech to szlag, świat o nas nigdy nie zapomni!”
Następna scena ukazywała jak z uśmiechem na ustach wyrywam mu szybko kamerę, najwidoczniej mając już dosyć jego wstawionego bajdurzenia.
W istocie miał on wielkie plany.
Studiował w szkole tanecznej.
Chciał zawojować Broadway.
To właśnie on wprowadził nas w środowisko alternatywnych artystów na Greenwich Village i w SOHO.
Twierdził, jak wielu z nich, iż pożre ten świat, przeżuje i wypluje zmienionym.
Ludzkość zapamięta go i doceni.
Tchniony jakimś wewnętrznym impulsem wpisałem w wyszukiwarkę internetową jego dane.
Hal Montgomery.
Nikt taki nie dokonał niczego wielkiego.
Nawet żaden z mężczyzn noszących to imię i nazwisko nie był nim.

---

Ten świat ostatecznie musiał pożreć niego.
⠀

View more

Do mnie co jakiś czas odzywa się albo jakiś były, albo ktoś z przeszłości 🙈

---

Przyciągam jak magnes takie jakieś dziwne osoby, relacje.

---

Dzieje się to w odpowiednich odstępach czasu, tzn. na przykład pół roku jest cisza i spokój, a potem dosłownie każdy sobie o mnie przypomina po jakimś czasie i próbuje swoich sił ponownie, albo z jakąś taką nutką zawiści pyta co u mnie.

---

Nie mówię już tylko o byłych facetach, ale na przykład też o byłych przyjaciołach.

---

I to często są osoby, z którymi miałam relację 5,6,7 lat temu nawet 🤦🏼‍♀️

---

Ja już dawno pozapominałam o tym, a te osoby co jakiś czas wracają, drążą i zatruwają można powiedzieć swoją osobą. Jakby zupełnie nie mieli swojego życia. Strasznie mnie to wkurza.

---

Często też próbuję to zrozumieć, dlaczego tak jest. Albo byłam dla tych ludzi tak dobra, albo traktują mnie jako jakieś koło zapasowe, może konkurencję 😁

---

Oczywiście, że mówię o takich zjawiskach swojej drugiej połówce.

---

Uczciwość jest dla mnie bardzo ważna.

---

I tu nie o to chodzi, że od razu trzeba być zazdrosnym i tak dalej, a bardziej działa to na zasadzie prostej informacji.

---

Często też takie zjawiska są dla mnie obciążające psychicznie, bo na przykład odezwie się ktoś, z kim miałam ważną relację, albo rozstaliśmy się w niezgodzie, albo przyjaźniliśmy wiele lat - więc tym bardziej mówię, bo szukam u mojej drugiej połówki rady, wsparcia i zrozumienia.

View more

Nie dam rady wymienić jednej postaci faworyzowanej czy nielubianej.
Oprę się na dotychczasowych 3 sezonach, bo 4 wchodzi w styczniu.

---

Oczywiście wielki szacun dla aktorów za wykreowanie postaci, na widok których otwierał mi się nóż w kieszeni i z irytacji bądź niechęci aż mną trzepało przed ekranem ;)
Osobą, która tutaj najbardziej zapada mi w pamięć to Władysław książę Opolski. W moim odbiorze chytrus i zdrajca, intrygant jakich mało, serialowo również truciciel-zleceniodawca.
Niesamowicie wkurzającą mnie postacią była też Katarzyna Pilecka, przez nieustanne wtrącanie się, bezpłciowy Niemierza z Gołczy i last but not least Ligęza.

---

Wymienienie Skirgiello jako top teamu ulubionych nikogo nie zaskoczy, ale niech pojawią się tutaj jeszcze inni.
Wielki Książę Olgierd - za bycie najlepszym bratem dla Aldony, Witold Kiejstutowic - za prezencję, inteligencję, spryt i czasem zabawne wątki rywalizacji ze Skirgiello oraz Jan z Melsztyna - za honor i lojalność.

View more

Tutaj jest temat rzeka, ale mam ten temat bardzo obeznany. Powiem tak:
Często młode osoby borykają się z wieloma dziwnymi problemami nie znając ich przyczyn, dlatego idą z tym do dorosłych, aby oni wskazali co mają zrobić, gdzie się z tym udać lub otrzymać od nich wsparcie... Jednak często zostają wyśmiani, bo przecież JAKIE PROBLEMY MOGĄ MIEC MŁODZI -1
Następnie oczywiście często każdy goni za kasą, nigdy nie ma na nic czasu, praca, dom itd i nie zauważamy, że ktoś nas potrzebuje, czyli NIE MAJĄ WSPARCIA, UWAGI, ZAINTERESOWANIA wśród rodziny, rodziców itp - 2
Nastolatkowie zmieniają otoczenie, szkole, znajomych. Co za tym idzie czesto wpadają w złe towarzystwo, gdzie chcą się przypodobać... Różne wydarzenia się wtedy dzieją(bójki, używki, popiski kończące się źle) CZYLI WPŁYW OTOCZENIA-3
Często mamy przedstawiany zły wzorzec dorosłych i chcemy i postępujemy jak oni, myśląc że idziemy dobra droga- BRANIE PRZYKŁADU ZE SWOJEGO WZORU NAŚLADOWANIA -4
Nastolatkowie mocno kochają, przeżywają pierwsze miłości nie znając jeszcze tego uczucia, nie zawsze idzie tak jakby chcieli - NASTOLETNIA MIŁOŚĆ -5
W szkole nie zawsze idzie tak jakby się chciało, z jednego jest się dobrym, z innego wybitym, a z niektórych przedmiotów w ogóle - NIEPOWODZENIA W SZKOLE-6
Często też jest już pogoń za pieniądzem, próbujemy łączyć szkole z pracą, ze znajomymi i czasem dla rodziny i ukochanej osoby, nie dajemy sobie z tym rady i przytłacza nas brak czasu. ZBYT DUŻE OBCIĄŻENIE PSYCHICZNE I BRAK POŚWIĘCENIA CZASU SAMEMU SOBIE-7
Często mamy kompleksy, inni nam też dokładają, a bo jesteś gruba, a bo masz trądzik, a bo dziewczyny ubierają się ładniej... - BRAK PEWNOŚCI SIEBIE I SAMOAKCEPTACJI-8
Nie zawsze mamy zapewniony dobrobyt, chcemy mieć to co inni, chcemy być na topie i podążać za modą, ale nie mamy takich warunków zapewnionych i musi nam wystarczyć to co mamy zapewnione- SŁABA SYTUACJA FINANSOWA-9
Myślę, że narazie wystarczy. Najniebezpieczniejsze jest to, kiedy nie mamy pewności siebie.

View more

Najkrajšia je láska ku konkrétnemu človeku, ale najťažšie je toho človeka nájsťLáska je ako vtáča. Kým dospeje, preletí mnohými krajinami a vystrieda mnoho priateľov. No raz sa usadí a postaví si svoje hniezdočko. Keď mu ho sfúkne vietor, nevzdá sa a na záveternej strane si vybuduje nové, oveľa pevnejšie, ktorým nepohne ani víchrica. O tom je láska. Každý neúspech človeka poučí, a zároveň i vyprovokuje, a bude milovať stále viac a viac. A čím viac bude ľúbiť, tým viac si bude priať, aby i on bol milovaný…Človek potrebuje lásku k životu. Keby nebola, nežili by sme ani my, ani naši starí rodičia, ani ich prarodičia. Nežil by nik ani nič. Svet by bol jedna veľká jednotvárna púšť bez oáz. Stačí však len kúsok lásky a rozkvitne kvet, z kvetu záhrada, zo záhrady les. Aj tá najsuchšia púšť by bola porastená množstvom rôznorodých rastlín a všetky by sa mali rady. Neexistovala by nenávisť. Veľká sekvoja by ochraňovala i tú najmenšiu sedmokrásku, pes by sa držal za labku s mačkou, slon s myšou. Všetci by sa navzájom milovali a nik by nemal žiadne problémy.

---

Láska má chuť čokolády. Raz je sladká a priam sa vám rozpúšťa na jazyku, inokedy tvrdá a horká, že si na nej idete zuby vylámať. Aj tá najtvrdšia čokoláda však raz zmäkne a všetci ju budú chcieť.
Láska bola a je tá najkrajšia vec ktorú môžeme dať druhému. Láska predstavuje najvyšší cit, ktorého sú ľudia schopný. Pocit že sme milovaný nás spája. Čím viac nás spája, tým viac lásky pociťujeme. Šťastná a naplnená láska v nás rozvíja vyššie Ja.

View more