#spacer

Witam, Samotny Pisarzu. To wszystko jest zupełnie podobne do uczucia towarzyszącego samotnemu przebywaniu nad brzegiem morza. Z jednej strony chciałbyś, aby ktoś towarzyszył Ci w tej nostalgicznej chwili i razem z Tobą wdychał zapach nocy (zapach morza staje się najbardziej magiczny właśnie po zmroku), jednak dobrowolnie przychodzisz na plażę w porze, która nie odpowiada potencjalnym kompanom. Nikogo specjalnie nie obudzisz, aby za Tobą poszedł i może jeszcze się zaziębił, poświęcając się jedynie po to, by taki spontaniczny spacer wydawał Ci się pełniejszy. Nogi w końcu same Cię ponoszą, a oczy kierują się kolejno w stronę falującej wody, a następnie na sam horyzont. Słone głębiny są ciemne i niepokojące. Wraz z przypływem mogą zabrać przechodnia do swojego, naznaczonego niewiadomą, wymiaru. Być może dlatego wolisz spotykac się z nimi w samotni? W tym wszystkim chciałbyś po prostu dotknąć horyzontu, ale on wygląda na oddalony wiecznością. I tak jedni obserwują morze myśląc, czy mają na to jakiekolwiek szanse i wypatrują dalekich wysp, gdy na własnym lądzie czują się tak obco. Czy to w ogóle jest gra warta świeczki, skoro nie wiadomo co czeka nas tak daleko? Inni ryzykują bez zastanowienia. Nie wytrzymują, rzucają się pokonać dystans wpław i toną, przeceniając swoje siły. Szczęście mają tacy, którzy mieli z czego zbudować łódź i udało im się przepłynąć dalej, a także dobić do dobrego portu.

View more

• Mieli na imię Hope i Lyall. Hope z domu nazywała się Howell.
• Lyall był czarodziejem, a Hope mugolką.
• Rodzice Remusa poznali się... w lesie. Hope któregoś dnia stwierdziła, że wybierze się tam na spacer i w pewnym momencie spotkała potężnego mężczyznę, który zachowywał się jak kompletnie obłąkany. Okazało się, że to bogin, który, jak to boginy mają w zwyczaju, przybrał postać największego lęku Hope. Narobiła krzyku, który usłyszał Lyall, będący akurat nieopodal. Pędem pobiegł jej pomóc i jednym prostym zaklęciem, które wszyscy dobrze znamy, zamienił tego wariata-bogina w kilka grzybów. Później ją uspokoił i odprowadził do domu, przy okazji zostając dla niej totalnym bohaterem. Co prawda potem jej powiedział, że bogin i tak nie zrobiłby jej krzywdy, ale ona tak czy siak uważała go za swojego wybawcę. To bardzo ich zbliżyło i już na amen zostali razem.
• Ich tort weselny przedstawiał bogina.
• Remus został ugryziony przez chęć zemsty Fenrira na Lyallu.
• Hope zmarła pierwsza.

View more

Przez przypadek 😎 (chyba).

---

Może bez efektów specjalnych, ale dość specyficznie.

---

Był moim sąsiadem przez kilka lat 😏
Blok w blok.

---

Do mojego bloku też często wpadał, do kolegi, który mieszkał numer dalej, niż ja 😁

---

No, ale poznaliśmy się nie przez wspólne sąsiedztwo (XD), tylko na fejsbukach.

---

Mieliśmy sporo wspólnych znajomych, w tym nawet wśród rodziny (i realnie i na w internetach).

---

Ktoś z moich krewnych udostępnił jego post, wyświetlił mi się i go polubiłam u źródła. Jakiś tam cytat motywacyjny.

---

Może przypadkiem, może celowo, może z ciekawości...🤭🤫

---

I za jakiś czas do mnie napisał.

---

Raz, że mu się spodobałam wizualnie, a dwa że mnie właśnie kojarzył, szczególnie moje nazwisko nie dawało mu spokoju.

---

Ja też wiele o nim słyszałam.

---

No i tak od słowa do słowa po jakimś czasie umówiliśmy się na spacer po okolicznym parku.

---

No i tak to się zaczęło 😎

---

Zaczęliśmy w międzyczasie wspominać stare czasy i okazało się, że znamy się tak naprawdę od lat.

---

Nawet siebie nie raz widzieliśmy, mijaliśmy, ale nigdy nie zwróciliśmy na siebie uwagi 😆🤷🏼‍♀️

---

Może właśnie dlatego, że się kojarzyliśmy (ale powierzchownie), niekoniecznie przychylne rzeczy o sobie słyszeliśmy, myśleliśmy że nie pasujemy do siebie i zawsze brakowało odwagi na dłuższe rozmowy.

---

No i po kilku miesiącach wspólnej drogi, zamieszkaliśmy razem i zaręczyliśmy się.

View more

ojej, dziękuję 🥺🧡 z pogody trzeba korzystać, póki jest, a dzisiaj jest wyjątkowo ładnie 😁
teraz jak oglądam "czy to ciasto", to często udaje mi się zgadnąć, która "rzecz" jest właśnie ciastem, to chyba dlatego że jestem wzrokowcemXD i tak, również przeżywam z uczestnikami programu, ale wydaje mi się, że seriale chyba przeżywam bardziejXD ja się dziwię, jak moja Babcia mogła ze mną oglądać seriale, bo ja nadaję non stop, serio:) nie chcecie oglądać ze mną serialiXD w takich programach kulinarnych nie tyle przeżywam, co wciąga mnie jakby proces jak np. robią te ciasta-w tym "czy to ciasto?" robią np. ubrania, zabawki, które są ciastami i dla mnie to jest takie ŁO! 🤯 po prostuXD ja coś tam upiec umiem, ale w życiu nie zrobiłabym np. ciasta w kształcie... powiedzmy buta, tak, że wyglądałoby to realistycznie.

View more