#voleybol

Ben daha ilkokul 3.sınıftayken ailem de ben de spora gitmem için branş düşünüyorduk bizimkiler voleybol hentbol tarzı şeyler istiyorlardı ama ben hiç istemiyordum okuduğum okulun hentbol takımı vardı herkes hentbola gidiyor kafasında olduğum için pek bilinen bir şey olmasın istemiştim daha o yaşta 1 ay kadar hentbola gittim zorlanarak gidiyordum antrenmanlardan resmen kaçıyorum ve en sonunda dayanamayıp bıraktım başka branş olur mu diye düşünürken bir matematik dersinde içeri yabancı bir adam girip tekvando kursu olduğunu ilk 6 ay ücretsiz olduğunu hafta sonu saat 9 da başladığını söyledi eve gittiğimde bizimkilere söylediğimde maceram başlamış oldu, çok küçük yaşta başladım ağır antrenmanlarım oluyordu korkuyordum canım acırsa diye çekiniyordum ki canım da acıyordu çoğu antrenman nefesimin kesildiğini bilirim eve hep kollarım mosmor dönerdim ufacık yaşta gecenin bir vakti antrenmana kalırdım ertesi gün sabahın köründe okula giderdim bu kadar can acısı yorgunluk nereye gidiyor diye düşünürken kuşakları çift çift atlamaya başladım ki bu başarılı bir sporcu olduğunu gösterir, ilk maçıma çıktım rakibimin adını hala hatırlarım onu yendiğim zaman başarının ne olduğunu anladım antrenman içinde çok yere düştüm ağladım deli gibi canım yandı sakatlandım haftalarca ayağımı kullanamadım toparlanamadım bir çok şey üst üste geldi çinden uluslararası lisansım çıktı polonyaya şampiyonaya gidecektim antrenmanda bir kez daha sakatlandım bu sefer aylarca tekvandodan uzak kaldım kalbimde sorunlar çıktı neredeyse yıllarca aktif olamadım ama hiçbir zaman pes etmedim önüme çıkan her engeli aştım ve bugün sayısız madalyaya sahibim aynı zamanda hakemim ve antrenörlük yapıyorum ulaşacağım en güzel yerlerdeyim siyah kuşağım danlarımı alıyorum ve hala severek devam ediyorum

View more

3-4 yıl önce ramazan ayında arkadaşlarımla beraber sitenin parkında voleybol oynarken (saat gece 11-12) gökyüzünde fıstık yeşilinin biraz koyu halinde bir ışık gördük ama o kadar yakın, daire şeklinde ve parlaktı ki aynı kumandalı bir oyuncak gibiydi. Şaşırdık hatta uzaylı istilasıı diye dalga geçip gülüştük ve oyuna devam ettik. Sonra ailelerimiz çağırdı evlere dağıldık tabi hiçbirimiz ufo mufo demiyoruz neyse parka yakın oturanlar erken gitti biz de zeynep, ışıl, gizem, didem ve dilan ile bizim binaların olduğu yere yürüyorduk. Işıl, gizem ve zeynep aynı binada oturuyorlardı vedalaştık gittiler. Didem, dilan ve ben bina kapısına doğru yürürken o parktayken gördüğümüz şeyi tarlanın üstünde tekrar görmüştük. Didem ve dilan o tür şeylere pek inanmadığı ve imkansız olarak gördüğü için hiç konusu geçmedi ama ben çok etkilenmiştim. Hala ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok ama en azından o zamanlar ufo diye düşünmüştüm:D

View more