#whiskey

Tengo muchas bebidas que me gustan mucho... Si hablamos del Vodka, su sabor es bastante neutro y muy puro. En este se puede combinar con lo que sea, sea jugos, ciertos frutos y también, refrescos, con lo que le pongas sí o sí sale exquisito y sumamente delicioso y de lo que recomiendo. El que amo con toda mi alma es el Jack Daniel’s. Esta bebida no la puedo dejar por fuera. Este rico whiskey, no se compara con nada pues su sabor es tan intenso y duradero. Su sabor es exquisito, es dulce, una vez que le des el primer sorbo sientes que es barrica, y delicioso. Ese sabor es carbón dulce, al menos para mí lo es así, allá para los demás sea diferente. Hay que tener en cuenta que es demasiado dulce y que si le aplicas algo de agua o hielo se puede su aroma y su sabor; pero es aquel que vale la pena tomar y si estoy hablando es Jack Daniel’s old No° 7.

View more

So endlich mal diese Frage beantworten uff ;') Ich muss sagen, dass die Antworten auch etwas ein mashup mit der anderen Frage (Meinungen von Vi & Rhys zu den einzelnen Crewmitgliedern) sind, aber diese kann ich (aus meiner Sicht) nicht für alle beantworten, ohne, dass ich bei manchen OCs Dinge spoilern würde...also müsst ihr euch leider nur hiermit zufrieden geben :')

---

Vi

---

-Bastet: „Denke, ich könnte es mit ihr 10 Minuten in einen Raum aushalten ohne Mordgedanken zu haben.“
-Fly: „Der Giftzwerg ist nicht so lästig, wie erwartet...trotzdem immer noch lästig.“
-Der Prophet: „Immerhin tatscht er mich bei Untersuchungen nicht ohne Vorwarnung an...“
-Liri: „Wünschte sie würde ihre Klamotten anbehalten…uhm…ihr Essen ist gut, nicht so gut wie das von Mutter, aber kann mich nicht beschweren.“
-Zelos: *unverständliches Gemurmel, vermutlich Beleidigungen* „…will ihm nicht so sehr ins Gesicht schlagen wie Rhys. Hat einen guten rechten Haken.“
-Jay: „Macht ihre Arbeit gut und lässt mich in Ruhe.“
-Sune: „Der Welpe ist okay. Wenigstens eine einzige Person, die auf mich hört.“
-Asuka: „Uhm…ist wohl besser für uns beide, dass ich die meisten seiner Anspielungen nicht verstehe…wäre sonst...unschön.“
-Rhys: „Der Idiot ist ganz erträglich, also…wenn er schläft.“

---

Rhys

---

-Bastet: „Wenn sie glücklich ist, leuchten ihre Augen und sie redet viel zu schnell. Ist verdammt süß.“
-Fly: „Sie ist wie die kleine Schwester, die ich nie wollte. Wird nie langweilig mit der Kleinen.“
-Der Prophet: „Er dürfte mich aufschneiden und meine Organe neu anordnen, wenn er mir dafür sein Gesicht zeigt. Aber in der Hinsicht sind wir wohl beide stur…ein Jammer. :(“
-Liri: „Sie darf mir jederzeit mit ihren Oberschenkeln das Genick brechen. Definitiv in meinen Top 3 Arten den Löffel abzugeben.“
-Zelos: *insert a drunk poetic paragraph about how Zelos is one of the most beautiful men Rhys has ever seen* *Geräusper* „…noch nie jemanden getroffen, mit dem man besser feiern kann. Er liebt Whiskey. Ich liebe Whiskey. Würde jederzeit einen Double Barrel Old Fashioned* mit ihm mixen, wenn du verstehst.“ [*Double Barrel Old Fashioned wird aus zwei Whiskey-Sorten gemixt. Little bit sweet. Little bit bitter. ;)]
-Jay: „Shorty ist ein würdiger Gegner für Sticheleien. Manchmal weiß ich nicht, ob sie mich küssen oder erwürgen will. Ziemlich sicher, dass sie nicht mal an meinem Hals ran kommt ;)“ [Jay ist nur 1,54m]
-Sune: „Interessanter Zeitgenosse. Plappert viel, wenn man ihm was zu trinken gibt, richtig drollig.“
-Asuka: „Ist ein bisschen herrisch, was die Rangordnung betrifft. Nicht, dass ich mich beschweren will, manchmal mag ich es, herumkommandiert zu werden. Hübsch anzuschauen.“
-Vi: „Er gibt die besten Umarmungen. Wenn du jemals eine bekommst, wirst du es verstehen :)“

View more

It can't be said I'm an early bird
It's 10 o'clock before I say a word
Baby, I can never tell
How do you sleep so well?
You keep tellin' me to live right
To go to bed before the daylight
But then you wake up for the sunrise
You know you don't gotta pretend
Baby, now and then

---

Don't you just wanna wake up, dark as a lake
Smellin' like a bonfire, lost in a haze?

---

If you're drunk on life, babe, I think it's great
But while in this world
I think I'll take my whiskey neat
My coffee black and my bed at 3
You're too sweet for me

---

I aim low I aim true, and the ground's where I go
I work late where I'm free from the phone
And the job gets done
But you worry some, I know
But who wants to live forever, babe?
You treat your mouth as if it's Heaven's gate
The rest of you like you're the TSA
I wish I could go along
Babe, don't get me wrong

---

You know you're
bright as the morning, as soft as the rain
Pretty as a vine, as sweet as a grape
If you can sit in a barrel, maybe I'll wait
Until that day
I'd rather take my whiskey neat
My coffee black and my bed at 3
You're too sweet for me

View more

Jest to nazwisko tak sławne i popularne, że nawet nie interesując się horrorem, człowiek się na nie natyka, a do tego półki w empikach pełne są jego książek, które bardzo rzucają się w oczy za sprawą nazwiska.
King jest niewątpliwie najpopularniejszym i najbardziej poczytnym twórcą tego gatunku i tego nie można mu odmówić, jednakże z pewnością nie jest najwybitniejszy i sam nie nazwałbym go mistrzem. Jest cholernie mainstreamowy i taki powiedzmy, że do podobania się masowej publiczności. Zresztą horror ma wielu takich twórców, dość wymienić tu obok niego Grahama Mastertona. King bazuje na popularnych motywach, karmi ludzi tym, co znają i dobrze na tym wychodzi.
Ja jednak jestem wielbicielem grozy niemainstreamowej i przede wszystkim nie takiej typowej; zdecydowanie bardziej cenię tzw. niesamowitość, literaturę bliższą weird fiction, pełną dziwności, entropii i duchowego niepokoju. Dla mnie niekwestionowanym mistrzem grozy jest H.P. Lovecraft (choć w pewnych kręgach jest on zdecydowanie mainstreamowy, ale to jest tak ważny autor, że jego po prostu wypada znać), który wyznaczył kierunek rozwoju sporej gałęzi grozy oraz trochę zredefiniował grozę, budując ją nie na kategorii monstrum (co jest jakby podstawą grozy odkąd ta zaczęła powstawać), a na atmosferze i klimacie oraz strachu nie przed tym co znane bądź wyobrażone, lecz właśnie przed tym, co zupełnie nieznane (zresztą sam Lovecraft stwierdził, że strach przed nieznanym to najsilniejsza ludzka emocja). Ten horror nie straszy, bo i to nie jest w nim najważniejsze, on buduje atmosferę, nastrój i uderza w pewne podwaliny ludzkiego jestestwa, prezentując pesymistyczną wizję wszechświata, w której człowiek nic nie znaczy w obliczu nieznanego Kosmosu, a wszelkie poznanie nie ma sensu i prowadzi w najlepszym razie do obłędu. Lovecraft dotknął w swojej twórczości tego, co najbardziej dogłębne i delikatne w człowieku, podważył antropocentryczne myślenie, zrzucił człowieka z piedestału nauki i postępu. I w tym jest jego przewaga nad Kingiem, który po prostu gra ludzkim strachem oraz znanymi kulturowo motywami i obrazami. King to taki schabowy z ziemniakami na niedzielny obiad, a Lovecraft to przy nim stek z sezonowanej wołowiny, okraszony kieliszkiem dobrej whiskey (choć sam był abstynentem i mam nadzieję, że wybaczy zza grobu to porównanie).
Jeśli chcesz wejść w literacki horror to naprawdę nie musisz brać się za Kinga, równie dobrze można przeczytać jakiegoś starszego klasyka gatunku, Stokera, Le Fanu, C.A. Smitha, Blackwooda, Derletha czy z naszego podwórka Stefana Grabińskiego.

View more

So last night I was trying to change the wallpaper on my phone and I pressed the add new wallpaper thing on the Lock Screen. Then my phone became unresponsive to touch. And it happened one time before and I easily fixed it by force restarting after looking up how to do that. I was slightly intoxicated last night and I guess I could not figure out how to do it. So I went into my old bedroom and tore the place apart looking for an old phone. I have two old working ones. I ended up finding my old rose gold 6S pro. Then I immediately figured out how to force restart my current one by just reading the very simple instructions more carefully. 🤣🤣🤣 Freakin’ whiskey sip lush. 🤣🙄 But the old phone is so cute. I wiped it clean to be able to install the software update and now I’m using that too. Smaller keyboard area so I’m making more mistakes. Don’t mind. 🤣 It made me think of it because I saw recently that these older iPhones are trendy with the Zoomers. I’m laik fr chill now and stuff. 🤣🤣🤣 Really small storage space. Can only have a few apps. Deleted all my old photos.

View more

Miasto sennych uliczek i zakurzonych latarni gazowych było opanowane przez mafię. W tym świecie, gdzie każdy krok pozostawiał ślad, niewielu potrafiło uciec od jej zimnej ręki. Ale pewnego wieczora, w mającej już lata świetności za sobą - knajpie "La Dolce Vita", wydarzyła się historia, którą wszyscy mieli ochotę zapomnieć.
W głębi lokalu, w obłokach dymu cygar i whiskey, siedział stary Antonio "Kruk" Moretti, człowiek legenda. Jego twarz była jak mapa życia - pełna zmarszczek i blizn. Ale jego oczy były wciąż baczne, jak te u jastrzębia, gotowe do polowania na łup.
Przy innym stoliku siedziała ona. Porcelanowy sztylet rodu. Przyszła tu z misją, tajemniczą jak mrok nocy.
- Co za niespodzianka, że wciąż tu jesteś! - powiedziała z uśmiechem, unosząc kieliszek z campari do ust. Jej słowa przypominały nutę z beznadziejnej ballady, w której każda strofa odznaczała się pełnią tęsknoty i... słodkiego szyderstwa. Niemal jak Fado.
Antonio spojrzał na nią spod cieni swoich długich rzęs i odparł z odrobiną ironii: -A to co za niespodzianka, żeś ty znowu wróciła? - drażniąc się tym samym z tą, którą uznał za swoją córkę. Upragnione dziecię, które tylko raz sprzeniewierzyło się jego soli. Raz, jeden raz. Dla niego o jeden raz za dużo.
To był ich układ - mieli swoje sekrety, swoje wspomnienia. W przeszłości byli kompanami, ale teraz stali po przeciwnych stronach stołu, w świecie, gdzie wierność sprowadzała się jedynie do.. słowa. Każde z nich czuło się zawiedzione drugim. Wystarczył jeden gest, aby kolejny pionek zszedł z szachownicy. A jednak... Oboje tutaj wciąż byli. Rodzina. Los dawno wybrał za nich.

View more