#zmarszczki

Kiedyś powiedział mi, że Bóg się chyba pomylił i ustawił wszystko w przeciwnym kierunku wobec upływu czasu. Że według Niego ludzie powinni rodzić się tuż przed śmiercią i żyć do poczęcia. W drugą stronę. Bo według Jakoba proces umierania biologicznie jest równie aktywny jak życie. Dlatego śmierć nie różni się od narodzin. I dlatego ludzie teoretycznie mogliby rodzić się na milisekundy przed zgonem. Mieliby już na początku życia tę swoją życiową mądrość, doświadczenia i cały ten przychodzący z wiekiem spokój i rozsądek. Popełniliby już te wszystkie swoje błędy, zdrady i życiowe pomyłki. Mieliby już te wszystkie blizny zmarszczki, i wszystkie wspomnienia, i żyliby w drugą stronę. Ich skóra stawałaby się coraz gładsza, każdego dnia budziłaby się w nich większa ciekawość, włosy byłyby coraz mniej siwe, oczy coraz bardziej błyszczące i serce coraz silniejsze i coraz bardziej otwarte na przyjmowanie nowych ciosów i nowych miłości. I potem, na samym końcu, który byłby początkiem, znikaliby z tego świata nie w smutku, nie w bólu, nie w rozpaczy, ale w ekstazie poczęcia. Czyli w miłości.

View more

Kwas hialuronowy naturalnie występuje w naszym organizmie, można stosować go nawet w wieku 16 lat, kwas hialuronowy przede wszystkim zapobiega odparowywaniu wody ze skóry, jest bardzo dobrym składnikiem, który pomaga zachować odpowiednie nawilżenie skóry.
A kolagen to główne białko budulcowe naszej skóry, około 25 roku życia zmniejsza się pomału ilość tego kolagenu w skórze.

---

W teorii okolice tego 25 roku życia to moment, w którym skóra zaczyna się starzeć, ale to zależy do wielu, wielu czynników, od genetyki, od hormonów, od czynników zewnętrznych, od diety, więc u jednego ten proces starzenia rozpocznie się i będzie postępować w wieku 22 lat, a u drugiego w wieku 27 lat.
No i w pielęgnacji chodzi o to, żeby zapobiegać zmarszczkom, zwiotczeniu skóry i jak najdłużej odkładać to w czasie, a nie próbować "wyleczyć" już istniejące zmarszczki. Chrońcie swoją skórę przed słońcem, używajcie kremów z filtrem, pijcie dużo wody, odżywiajcie się względnie zdrowo, nawilżajcie swoją skórę i nie ma żadnego problemu, żeby w wieku dwudziestu lat kupić sobie krem z kwasem hialuronowym.
Lepiej zadbać o swoją skórę wcześniej, bo stosowanie kremów przeciwzmarszczkowych w wieku 40 lat nic nie da.

View more

Nie raz tutaj pisałam i pewnie osoby które mnie czytają na bieżąco wiedzą na co patrzeć u drugiej osoby, ale odpowiem jeszcze raz. Patrzę tylko i wyłącznie na osobowość, przecież z wiekiem i tak nasza uroda przeminie, zrobią się zmarszczki, innym zakola, zaczną pojawiać się siwe włosy, nasza figura już nie będzie taka sama. Podam taki przykład, gdy mężczyzna z kobietą się poznają, mężczyzna jest umięśniony, kobieta z piękną idelaną figurą, piersiami z miseczką D, po prostu nie mają się czego wstydzić, stwierdzają, że się pobiorą. Kobieta zachodzi w ciążę, mężczyzna już nie dba tak o siebie jak wcześniej, teraz już pracuje na rodzinę i spędza z nią czas. Kobieta rodzi, na jej ciele pojawiają się rozstępy, figura już nie jest taka sama, piersi też nie są już tak jędrne jak kiedyś. I czy gdybyśmy wszyscy patrzyli na wygląd to ten mężczyzna czy ta kobieta zostawiła by swoją drugą połówkę dlatego, że jej ciało i wygląd się zmieniły? Czy jednak jesteśmy z kimś dlatego, że jest cudowną osobą, dogadujecie się z sobą i po prostu się kochacie. Niestety my nie kontrolujemy własnego ciała, żeby się nie zmieniło i pozostało takie jak w wieku 20 lat. Więc serio jak można patrzeć na kogoś wygląd jak on i tak się zmieni.

View more

Wiesz co jest najsmutniejsze? Że ludzie tak szybko o osobie zapominają. Wyrzucają się jak zbędne zabawki tylko dlatego, że lekko się popsuliśmy. Staliśmy się starsi. Na twarzy pojawiły się bardzo delikatne zmarszczki. Jesteśmy zgryźliwi, czasem ciężcy do wytrzymania, bo akurat mamy gorszy dzień. Życie nie jest kolorowe i usłane różami. Wręcz odwrotnie. Jest cholernie ciężkie, a tylko chwile są piękne. Pamiętasz, jak obiecywaliśmy sobie, że przetrwamy wszystko? Świat stał dla nas otworem. Zdobywaliśmy go. Zdobywaliśmy siebie. Każdego pieprzonego dnia. I co? W pewnym momencie ktoś wyniósł śmieci. Dlaczego nie dostrzegamy w sobie tego piękna co na początku? Tych oczu wpatrzonych w siebie. Uśmiechu, który budził się wraz ze wschodem słońca. Tego momentu, gdzie widzieliśmy w sobie sens życia? Momentu, w którym największym zmartwieniem był fakt, że właśnie masz zły humor albo, że się źle czujesz, a gdy nie mogłam Ci pomóc byłam zła na siebie. Pragnęłam być zawsze najlepsza. Dążyć do ideału. I gdzieś pomiędzy tym się zgubiłam. Jak mogłam być tak naiwna i myśleć, że będę idealna? Świat szybko mnie naprostował, a jedyny widok, który daje mi teraz ukojenie, to zachodzące słońce, które przysłania mi dym z papierosów.
Wciąż się nim upajam i wierzę w lepsze jutro, ale z każdą minutą mam coraz bardziej dość.
Każda cząstka mnie powoli umiera.
Ja umieram.

View more

Szczerość, godność i miłość.

---

W dzisiejszych czasach liczy się ilość zer na koncie oraz osób obserwujących na portalach społecznościowych. Stajemy się maszynami, które są zaprogramowane na zarabianie i robienie sobie zdjęć, gdzie wszystko musi być idealne. Piękny, biały uśmiech, dobre światło oraz nienaganne tło. Przecież nikt nie może zobaczyć zmarszczki czy siwego włosa. Przecież ludzie nie mają wad. Są jak z okładek.
Trochę rzygam już tymi wszystkimi ideałami. Pragnę ludzi niedoskonałych, a przy tym tak bardzo prawdziwych.

---

Dlaczego cenię sobie szczerość?
Mimo, że prawda bardzo często boli to niewiele osób powie nam ją prosto w oczy. Takich ludzi się ceni.

---

Godność?
Coraz mniej osób ją ma. Lepiej posiadać zera na koncie, prawda? Teraz za pieniądze wszystko można kupić. Niestety, pewnych ludzi i uczyć za banknoty nie dostaniemy.

---

Miłość?
Uważam, że bez szczerości ani godności nie ma miłości. Te pustki w sercu nie zapełni ogromna, dębowa szafa, sportowy samochód czy najnowszy model telefonu. To musi być osoba. Prawdziwa. Która akceptuje nas mimo naszych wad.

---

~Set.

View more

Biorę Go za rękę. Palce ma zimne, choć zwykle jest taki ciepły. Może takie będą Jego ręce, gdy będzie stary. Wiem, że wtedy chcę być przy Nim. Chcę się dowiedzieć, jak będzie brzmiał Jego głos, gdy będzie miał osiemdziesiąt lat. Chcę się dowiedzieć, jak będzie wyglądał, gdy Jego dołeczki zmienią się w zmarszczki, jaki będzie miał wyraz twarzy, gdy nie będzie mógł sobie przypomnieć imienia kogoś, kogo zna od zawsze. Chcę tego wszystkiego. Nie dlatego, że – jak mi się kiedyś wydawało – chcę Go mieć na własność, ale dlatego, że po prostu Go kocham. To niezupełnie była miłość od pierwszego wejrzenia, tylko pewność. „Cześć, to Ty”. I tak już zostanie. Miłość sprawiła, że zagrożenie przy Nim wygląda bezpiecznie. Mój spokój ma kształt Jego ramion i brzmi, jak Jego głos. Uwielbiam rozmawiać z Nim w nocy, tuż przed snem. Jest najwspanialszym happy endem dnia, jaki tylko można sobie wyobrazić, bez względu na to, jak podły czy dobry ten dzień był. On nie jest moją pierwszą miłością, ale jest tą, przy której wszystkie inne stały się nieistotne. Nie sądziłam, że istnieje. Gdybym tylko wiedziała - mogłabym iść odważniej przez świat. Nie zatrzymywałabym się w niepotrzebnych miejscach i nie gubiła niepotrzebnie rozsądku. Nie oddawała swojego serca w nieodpowiednie dłonie. Gdybym tylko wiedziała, że jest - biegłabym do Niego ze wszystkich sił i do utraty tchu. Nie wiedziałam. A On był. Cały czas chodził tymi samymi ulicami, co ja. I czy ja wiem? Może minęliśmy się nawet kilka razy zupełnie nie-przypadkowo. A niebo i gwiazdy czekały na odpowiedni moment, aby połączyć nasz krwiobieg. Nie wiedziałam, że istnieje - ale chyba czułam, że gdzieś jest. Miałam Go zawsze pod skórą. Był częścią mojej duszy, jeszcze zanim mogłam Go dotknąć i poczuć wszystkimi zmysłami. Zanim zrozumiałam, że to On. Długo nie musiałam się zastanawiać czy wybrać nieprzespaną noc, czy może rozmowę z Nim. Zawsze wybierałam Jego. Dziś wracamy do wspólnego domu, a ja zasypiam w Jego bluzie. Kocham Go i nie mam wątpliwości, że On kocha mnie. Nawet, jeśli nasz związek nie będzie trwał wiecznie, jeśli skończy się tym, że nigdy więcej się do siebie nie odezwiemy, zawsze będę wiedziała, że w tym momencie był dla mnie wszystkim. Spotkaliśmy się z jakiegoś powodu, więc albo jest błogosławieństwem albo lekcją.

View more

Miej serce i patrzaj w serce, jak mawiał dziadek Mickiewicz. Albo nie zawracaj ludziom dupy, jak mawia moja mama. :) Pozdro Mordeczki :)

---

https://www.youtube.com/watch?v=mLSyOuT4SGc

---

"Przepraszam skarbie, nie do końca znasz mnie
Moja przeszłość sprawi, gdy nadejdzie czas
Że nie spotkamy się już nigdy właśnie
Tam pocałuję cię ostatni raz."

---

Ktoś mądry kiedyś powiedział (…), żeby nie tracić czasu. Cudzego, a nie własnego. Że jeżeli spotykasz się z kimś i czujesz, że to nie to, to najzwyczajniej na świecie odpuść. Nie pozwalaj komuś wierzyć, że wszystko będzie w porządku. Nie kradnij mu tygodni, miesięcy czy lat, bo może go w końcu pokochasz. Tak się nie robi miłości. Tak się robi zmarszczki, ewentualnie wałki na biodrach.
Bo czas dla nikogo nie jest łaskawy. Takie próbowanie, zabawy w kotka i myszkę, były fajne na etapie liceum. Można było pochodzić za rączkę, pocałować się gdzieś po kątach, pomacać, kiedy nikt nie patrzył. I rozejść, bo na przykład on za głośno żuł gumę, albo ona miała dziurę w trampkach. Jasne, że wtedy też mieliśmy jakieś uczucia, szczęścia, nieszczęścia, większe i mniejsze dramaty. Ale zaraz pojawiał się ktoś następny. Byliśmy piękni, byliśmy młodzi, mogliśmy tak bez końca.
Nie wiem, jak Wy, ale ja od tamtego czasu trochę jednak podrosłam. Pobawiłam się w dom, taki z gotowaniem obiadków i zbieraniem za chłopcem skarpetek. Potem pobawiłam się w singla, kiedy w lodówce była tylko whiskey, a noce były od tańca. A potem przyszło nic. Nic to jest taki czas, kiedy chciałoby się zrobić już krok w jedną albo krok w drugą, ale jakoś się nie da.
I dlatego wściekam się, ilekroć ktoś mi moją bańkę naruszy. Bo wiecie pewnie, że każdy z nas ma taką własną bańkę komfortu. Siedzi w niej sobie potulnie, jest mu ciepło, dobrze, bezpiecznie. I naprawdę musi się nieźle napracować, żeby chcieć poza tę bańkę wyjść. Zwłaszcza, kiedy wyjść ma do kogoś.
Bo jak jesteś stary, to już Ci się nie chce. Dobrze Ci jest w pojedynkę i naprawdę, coś musi zdrowo pierdolnąć, żebyś zmieniać to chciał.
Czasami jest to śmierć, wtedy wszyscy umieramy i ogólnie nie ma problemu. Ale jak już żyjemy, to chcielibyśmy żyć tak, żeby odczuwać przy tym pewną satysfakcję, a przynajmniej nie znajdywać powodów, aby muskać sobie żyletką nadgarstki. Więc kiedy ktoś już przychodzi, przebija Ci bańkę i robi kizi-mizi, to Ty sobie myślisz, że to jest fajne i to już zawsze będzie tak trwać. I wtedy on nagle nie kizia i mówi, że dosyć, idź won.
Dlatego bardzo Was proszę, Wy czasem trochę pomyślcie. Bo jak tkwicie w beznadziejnym związku albo dajecie komuś nadzieję na całkiem fajną relację, a przecież dobrze wiecie, że to jest zupełnie nie to, to nie traćcie czasu, swojego jak i jego. Jeśli wiecie, że chcecie być sami i to się raczej nie zmieni, nawet jak poznacie najfantastyczniejszą dziewczynę świata albo księcia na białym koniu, to nie pozwólcie tym dwojgu wierzyć, że będzie jednak inaczej.

View more