Art of Femininity

1) W 1LO zakumplowałam się w jednym chłopakiem na tyle, że z zewnątrz wyglądaliśmy jakbyśmy byli parą. Koniec końców oboje się sobie podobaliśmy. Nagle ten chłopak zmienił szkołę, pożegnał się i koniec relacji. Czułam się jakby mi ktoś wyrwał pół serca. Nie umiałam sobie poradzić, brakowało mi go, tęskniłam za nim. Kilka miesięcy po tym moja szkoła reprezentowała się na festiwalu w mieście, w którym było moje liceum. Za żadne skarby nie chciało mi się tam iść, kombinowałam jak się dało. Niestety nakaz pójścia był odgórny. Przemogłam się i poszłam z ówczesną przyjaciółką. Zauważyłam stoisko pewnego technikum z pokazami chemicznymi. Coś kazało mi tam podejść. Normalnie olałabym jakieś wybuchy i eksperymenty, bo mnie to zupełnie nie obchodzi. Stanęłam obok i podszedł do mnie jakiś chłopak. Pokazał mi parę reakcji chemicznych, pogadaliśmy. Okazało się, że to kolega mojej "przyjaciółki". Potem chciałam go lepiej poznać, więc zostaliśmy znajomymi na Fb. Od słowa do słowa okazało się, że mamy wspólne zainteresowania i charaktery. Dzisiaj jesteśmy parą, od 2 lat i planujemy wspólną przyszłość, założenie rodziny. Jesteśmy szczęśliwym, kochającym się nad życie związkiem.
2) Mój egzamin na prawo jazdy... koszmar. Nie dość, że stres, który mnie paraliżował, to jeszcze ogromny strach. Już wtedy wiedziałam, że moja matura jest niezdana, więc cholernie zależało mi, żeby zdać chociaż prawko i dostać się do policealnej szkoły, która spała mi z nieba. Poszłam na 1 egzamin praktyczny. Przez strach, stres i roztrzęsienie zawaliłam wszystko. Poszłam 2 raz. Mniejszy stres, wyjechałam spokojnie na miasto. Szło mi coraz lepiej. Nagle słyszę "Egzamin zostaje przerwany przez wymuszenie pierwszeństwa". Myślałam, że zrobię sobie jakąś krzywdę. Spięłam dupę poszłam 3 raz. Mówię sobie "Ciekawe co teraz może się stać". Siedziałam sobie w WORDzie w poczekalni i widziałam, jak dziewczyna w moim wieku siedzi z mamą i przeżywa ten egzamin jak ja za 1 razem. Poszłam na plac manewrowy. Zdałam z palcem w d.. Wyjechałam na miasto, wszystko pięknie i zdałam! Szczęśliwa jak nigdy pojechałam do starostwa, by złożyć wniosek. Przychodzę do poczekalni, widzę, że siedzi ta sama kobieta, która była w WORDzie z córką. Usiadłam obok niej, porozmawiałyśmy. Kilka tygodni później pojechałam swoim autem do szkoły policealnej złożyć papiery. Wchodzę do sekretariatu, oddaję świadectwo, a sekretarka mówi "Ja panią skądś znam". Okazało się, że to ta kobieta. Bez problemu przyjęła mnie do szkoły, opowiedziała wszystko, opisała cały proces edukacji, ofertę.

View more