Pytanie o śmierci, idealnie.
Mam dziś takie rozmyślenie, po co ja żyje? Po co Ty czytelniku tej zjebanej odpowiedzi żyjesz? Pewnie wymieniłbyś, że dla bliskich czy też dla innych argumentów. No dobrze, tworzymy rodzinę, kupujemy auto,budujemy dom, żyjemy. Umiera najpierw Twoja połówka, Twoja miłość. Może się zdarzyć że umrze przed Tobą, Twoje dziecko. Zostaje Ci tylko ostatnie dziecko. Jest już dorosłe, ma swoją rodzinę i dzieci. Umierasz. Nie zdążyli się z Tobą pożegnać, bo byli za granicą. Przyjeżdżają. Pewnie wyobrażasz sobie przed śmiercią, że jak umrzesz zajmą się Twoim pogrzebem, pożegnają sie pośmiertnie z Tobą, nie, nie, nie. Oni zaczynają od plądrowania Twojego domu co by mogli wziąć do swojego domu. Twoje ukochane dziecko zajmuję się sprzedażą Twojego domu, auta, a wnuk wyjeżdża na wycieczkę. Na końcu idą Cię zobaczyć jak leżysz w trumie, w końcu się dziecko Twoje żegna z Toba, a co Twój wnuk robi? Całuję się w kościele. Idealnie. Pełna kulturka z zachodu.
Co zapomniałem dodać? Obca osoba dla Ciebie organizuje Ci pogrzeb. Więc jest dla kogo żyć? I tak po śmierci możesz już być NIEWAŻNA/NIEWAŻNY dla tej osoby, ale dla obcej możesz być KIMŚ.
Ps. Nie ma co lekceważyć, źle traktować innych ludzi, bo może ich będziemy potrzebować by godnie zejść z tej ziemi.

View more

Może nie szedłem przez pokój pełen ludzi, ale idąc korytarzami w szkole, idąc po galerii handlowej, w centrum miasta, gdzie jest pełno ludzi lub jeżdżąc autobusem, pociągiem zapełnionym czuje się samotnie. Wiem, że jestem sam, nie ma nikogo bliskiego wokół mnie, osoby mijające mnie może kojarzę zwidzenia, częściej pierwszy raz je widzę na oczy są dla mnie obce. Gdy wiem, że jakaś grupka w szkole, w centrum handlowym czy gdzieś indziej, zwróci na mnie uwagę boję się zrobić krok na przód, bo w mojej głowie rzuca sie pełno myśli. Tak samo w autobusie, dojeżdżamy do przystanku gdzie powinienem wysiadać od razu mam pełno myśli. "Teraz muszę wstać, wysiąść, jest tu tyle ludzi, pewnie zwrócą na mnie uwagę że wychodzę, bo zatrzymał się autobus przeze mnie, jestem jedynym obiektem który robi coś innego czyli wychodzi... Co jak się potknę? Przecież od razu się ośmieszę, jak sie zachować gdy kierowca nie zauważy że chcę z tyłu wyjść? Będę musiał sie odezwać, więc jeszcze bardziej przykuję czyjąś uwagę, najgorzej..". Ja po prostu nienawidzę być w centrum uwagi. Nie lubię gdy osoby obce zwracają na mnie uwagę. Strasznie mnie to stresuje. Będąc w publicznym miejscu bardziej czuje się samotny niż w własnym pokoju. Gdyby tylko ktoś bliski mi był obok, nie byłoby tych myśli, nie było by strachu.

View more