Piękne w moich oczach są te wszystkie wschody i zachody słońca, po prostu wielbię i jeśli tylko mam okazje to staram się uwieczniać te widoki nie tylko w pamięci, lecz także na zdjęciach - mogę pokusić się o śmiałe stwierdzenie, że to jako jedyne jest w stanie wyciągnąć mnie z domu. Warto czasami wstać wcześniej by przywitać osobiście nadchodzący nowy dzień i wstać od komputera by móc ten dzień później pożegnać, naprawdę polecam.
Piękne w moich oczach są gwiazdy, nie przypadkowo dostały one osobną pochwałę i podziw ode mnie. Są naprawdę cudne. Uwielbiam patrzeć w gwieździste niebo, jakoś tak.. uspokaja mnie.. Zawsze chciałam przeleżeć z kimś tak całą noc, dopóki one tam będą i dopóki to będzie sensowne. Chciałabym dzielić z kimś moją część nieba..
Piękni w moich oczach są ludzie, których tak rzadko mam okazję widywać, bo i chęci nie mam zbyt wielu. Dlaczego więc uważam ich za pięknych? Ludzie to życie, to właśnie oni je tworzą, kształtują i pielęgnują. Niestety mam zbyt wielką niechęć do nich, aby móc czerpać to życie całymi garściami. Zamykam się w domu spędzając czas jedynie w swoim własnym towarzystwie. To się zmienia. Wciąż zbyt wolno.
Piękna w moich oczach jest także muzyka i nie, to nie pomyłka. Ja muzykę często analizuję i dokładnie studiuję w swojej głowie. Nie tylko słyszę dźwięki, lecz przede wszystkim widzę obrazy, stworzone z historii opowiedzianych w różnych utworach - i to właśnie uważam za prawdziwe piękno. A najpiękniejsze w muzyce jest to, że każdy może interpretować ją na swój własny sposób, dlatego uważam też, że nie należy nikogo za to karcić, to jest jego świat i on jest wspaniały, nawet jeśli jest pełen błędów.
.
.
"Oh, witaj znów. Spójrz w to niebo, co widzisz?
Ja widzę tam nas, naszą przyszłość.
Twoją.
Moją.
Ich.
Wszystkich.
Nie, nie.. nie odchodź jeszcze stąd, zostań.
Przypatrz się dobrze.
Zastanów.
Weź głęboki oddech, co czujesz?
Ja czuję nadzieję.
Poczuj ją także i się nie obawiaj.
To nastąpi prędzej czy później."