Szukamy siebie.
Na podobieństwo w czasie przepływającym przez splecione dłonie.

Jak płomień świecy...
Niedostatkiem tlenu, wygasam.

Tęsknota szczypie w oczy.

Kruchość Twego serca obejmę trwaniem

Wieczorami gramy z emocjami w jednym spektaklu.
Pod powiekami mam Ciebie,
Garść uczuć.

Jeszcze słońce prześwietla nam serca.

Nabieramy barw,
Tak dobrze nam w jesiennych kolorach.

Potowarzyszysz mi w radości?

Odgłos deszczu.
Najpiękniejsza kołysanka na świecie.

Ja winy ponoszę.
Za kataklizmy i zniszczenia,
Za zazdrość i zbyt krótką pamięć,
Za tęsknotę i łzy wylane,
Popełniam siebie, gdy zdarzam się w Twych myślach.