Ben kalbimle başlayıp aklımla susan oldum. Her yola kalbimle başvurdum her yoldan aklımla istifa ettim. Bu doğru mu ? Yanlış mı ? Sen söyle hoca hanım.
Aklının onayladigina kalbinle basvur. Kalbin Her şeyi güzel , toz pembe gösterir sana. Aklın da simsiyah. Eğer aklın o karanlıkta beyaz görürse bırak kalbin o beyazı toz pembe yapsın.
Benim ne doğrum var ne yanlışım. Sadece bi kalbim ve bi aklım var. Ötesi berisi yok.
Aklın ve kalbin varsa dogrularin da vardır. Yok aklımla hareket ederim yok kalbimle diyen insanları boşver. Akıl ve kalp dünya ve güneşe benzer. Akıl olmadan kalpte yaşam olmaz. Kalp olmadan akıl bi işe yaramaz. Dengede kullanmayı bil .
Hayat bi evdir. Sen bi odasındasın bense bi odasında. Sen güneye bense kuzeye bakıyorum belkide. Senin penceren tanıdıklar benimse yabancılar olamaz mı ?
O zaman aklını kullanacaksın. Istedigin pencereyi alacaksın. Olmadı evi yakacaksin. Bizde böyle.
Seni tanıdığım söylenemez. Tanımıyorum. Sadece bir kaç fotoğraf karesinin perisisin. Açık sözlü oldum kusura bakma. Anonim olmak istemezdim. Ama tepkinden korkmam gerekir düşüncem anonime zorladı ve beğendiğimi söylemek istedim.
Kimse kimseyi tam tanimaz. Ister yıllardır tanıdığı olsun , isterse bi kaç saniyelik gördüğü.
Beni kendilerine rakip olarak görüyorlar hemen oysa ki ben kimsenin derdinde değilim kendi yolumdayim ve sadece kendi hayatımın derdindeyim. Ne demişler boş insanlar kişiyle kaliteli insanlar işiyle uğraşır.