Sen hala kendini vazgeçilmez sanıyorsun ama analar bile yavrularını sokaklarda bırakırken, ben seni en ummadığın anda yarı yolda bırakırım. Ben sırtıma ken değil yoluma yoldaş aramaktayım.
Kimleri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yinede affettim... Onlari bekli beni saflıkla yargıladılar. Belki de içten içe sinsice güldüler... Ben aldanmadım.. Aldanan her zaman kendileri olduklar Ama bunu anlayamadılar... Bir insan kaybının ne olduğu Bilemedikleri için... Kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için.. oysa ben hiç insan kaybetmedim... Sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bildim o kadar...
Birini çok sevmek, ondan aynı sevgiyi umut etmektir. Hani derler ya, "Ben onu seviyim, o beni sevmese de olur" o işler öyle olmuyor işte. Sevilmediğini zaman canın yanabilir, Üstelik seni sevmezken başkasını seviyorsa işte bu, güneşe yalınayak basmak gibi bir şey. Iyi geceler 🌃