Περιέγραψε αυτόν που θες/αγαπάς💜
Θα βγω λίγο εκτός θέματος, αλλά who cares?
Αυτόν που θέλω, όσο κανέναν άλλον τον λένε Γιάννη. Και ενώ πηγαίναμε από πέρυσι στο ίδιο σχολείο, εγώ δεν τον είχα παρατηρήσει καν. Τον είδα φέτος πρώτη φορά εντελώς τυχαία, Οκτώβρης πρέπει να 'ταν, αν θυμάμαι καλά. Μια μέρα που γυρνούσα από το σχολείο στο σπίτι με μια φίλη μου, σε κάποια φάση μου λέει "Περίμενε λίγο να δέσω τα κορδόνια μου" και έτσι σταματήσαμε στην άκρη του πεζοδρομίου για να δέσει τα κορδόνια της. Τι ήταν να γίνει αυτό ρε φίλε; Μόλις σταματήσαμε, βλέπω ένα αγόρι να περνάει από μπροστά μου, δεν τον είχα ξανά δει ποτέ μου και όμως είχαμε μείνει και κοιταζόμασταν στα μάτια για αυτά τα 7-8 καλύτερα δευτερόλεπτα της ζωής μου. Δεν είχα παρατηρήσεις τίποτα άλλο πάνω του, μονάχα τα μάτια του, που ήταν καρφωμένα στα δικά μου. Είχα μαρμαρώσει, χάθηκα μέσα στο βλέμμα του. Και εκείνος καθώς προχωρούσε συνέχιζε για λίγο ακόμα να με κοιτάει.. Με είχε ξαναδεί άραγε; Ή απλά του έκανα "κλικ" εκείνη την στιγμή και με κοιτούσε έτσι; Αυτό σκέφτηκα εκείνη την στιγμή. Μετά όταν ρώτησα την Ευαγγελία (την κοπέλα που ήταν μαζί μου) μου είπε ότι είναι αδελφός ενός παλιού μου συμμαθητή, ότι τον λένε Γιάννη και ότι πάει Β' Λυκείου στο σχολείο μας. Εκείνη την στιγμή απλά μένω μαλάκας. Πως είναι δυνατόν να μην τον είχα παρατηρήσει τόσο καιρό; Από εκείνη την μέρα δεν μου έχει φύγει αυτήν η απορία. Και κάπως έτσι, την επόμενη μέρα στο σχολείο, μόλις βγήκα διάλειμμα το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τον ψάξω. Μέχρι που τον βρήκα. Και σταδιακά άρχισα να τον κοιτάζω όλο περισσότερο και να κολλάω μαζί του. Και εκείνος όμως έβαλε το "χεράκι" του.. Όταν κάθεσαι αμέριμνη με τις φίλες σου και μετά μόλις γυρίσεις το κεφάλι σου τον βλέπεις να στέκεται λίγα μέτρα πίσω σου και να σε κοιτάζει επίμονα, ε δεν θα κολλήσεις; Όταν σου λέει μαλακίες η Ελίζα και την ώρα που γελάς σαν μαστουρωμένη συνειδητοποιείς ότι σε κοιτάζει και χαμογελάει, ε δεν θα κολλήσεις; Προσπάθησα να τον αγνοήσω, αλλά δεν γίνεται. Πλέον δηλώνω εθισμένη στα μάτια του.. Αυτά τα μεγάλα καστανά μάτια που μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έγιναν όλος μου ο κόσμος.
(Όσο για την περιγραφή, δεν ήθελα απλά να κάτσω και να τον περιγράψω εξωτερικά.. Τσέκαρε αυτό: http://ask.fm/vkator_noiser_/answers/140231359262 )
Αυτόν που θέλω, όσο κανέναν άλλον τον λένε Γιάννη. Και ενώ πηγαίναμε από πέρυσι στο ίδιο σχολείο, εγώ δεν τον είχα παρατηρήσει καν. Τον είδα φέτος πρώτη φορά εντελώς τυχαία, Οκτώβρης πρέπει να 'ταν, αν θυμάμαι καλά. Μια μέρα που γυρνούσα από το σχολείο στο σπίτι με μια φίλη μου, σε κάποια φάση μου λέει "Περίμενε λίγο να δέσω τα κορδόνια μου" και έτσι σταματήσαμε στην άκρη του πεζοδρομίου για να δέσει τα κορδόνια της. Τι ήταν να γίνει αυτό ρε φίλε; Μόλις σταματήσαμε, βλέπω ένα αγόρι να περνάει από μπροστά μου, δεν τον είχα ξανά δει ποτέ μου και όμως είχαμε μείνει και κοιταζόμασταν στα μάτια για αυτά τα 7-8 καλύτερα δευτερόλεπτα της ζωής μου. Δεν είχα παρατηρήσεις τίποτα άλλο πάνω του, μονάχα τα μάτια του, που ήταν καρφωμένα στα δικά μου. Είχα μαρμαρώσει, χάθηκα μέσα στο βλέμμα του. Και εκείνος καθώς προχωρούσε συνέχιζε για λίγο ακόμα να με κοιτάει.. Με είχε ξαναδεί άραγε; Ή απλά του έκανα "κλικ" εκείνη την στιγμή και με κοιτούσε έτσι; Αυτό σκέφτηκα εκείνη την στιγμή. Μετά όταν ρώτησα την Ευαγγελία (την κοπέλα που ήταν μαζί μου) μου είπε ότι είναι αδελφός ενός παλιού μου συμμαθητή, ότι τον λένε Γιάννη και ότι πάει Β' Λυκείου στο σχολείο μας. Εκείνη την στιγμή απλά μένω μαλάκας. Πως είναι δυνατόν να μην τον είχα παρατηρήσει τόσο καιρό; Από εκείνη την μέρα δεν μου έχει φύγει αυτήν η απορία. Και κάπως έτσι, την επόμενη μέρα στο σχολείο, μόλις βγήκα διάλειμμα το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τον ψάξω. Μέχρι που τον βρήκα. Και σταδιακά άρχισα να τον κοιτάζω όλο περισσότερο και να κολλάω μαζί του. Και εκείνος όμως έβαλε το "χεράκι" του.. Όταν κάθεσαι αμέριμνη με τις φίλες σου και μετά μόλις γυρίσεις το κεφάλι σου τον βλέπεις να στέκεται λίγα μέτρα πίσω σου και να σε κοιτάζει επίμονα, ε δεν θα κολλήσεις; Όταν σου λέει μαλακίες η Ελίζα και την ώρα που γελάς σαν μαστουρωμένη συνειδητοποιείς ότι σε κοιτάζει και χαμογελάει, ε δεν θα κολλήσεις; Προσπάθησα να τον αγνοήσω, αλλά δεν γίνεται. Πλέον δηλώνω εθισμένη στα μάτια του.. Αυτά τα μεγάλα καστανά μάτια που μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έγιναν όλος μου ο κόσμος.
(Όσο για την περιγραφή, δεν ήθελα απλά να κάτσω και να τον περιγράψω εξωτερικά.. Τσέκαρε αυτό: http://ask.fm/vkator_noiser_/answers/140231359262 )
Liked by:
Κ Α Τ Ε Ρ Ι Ν Α
Đήμητρa.
