W sumie to nawet nie wiem co mnie tknęło, żeby tu zerknąć. Na moment, w którym to piszę jest 3:47, siedzę sam z własnymi myślami. Chyba po prostu potrzebuję się gdzieś uzewnętrznić, kiedy wszyscy śpią. I to też nie jest tak, że boję się zostać sam na sam z myślami. Po prostu ich ilość przytłacza. Nie pamiętam kiedy ostatnio byłem sam na sam z ciszą. Gonitwa myśli znalazła sobie przytulny kącik w odmętach mojego umysłu. Dopiero kiedy nadam myślom kierunek ten szum się trochę klaruje. Inaczej jest po prostu hałas. Tsunami myśli, zalewające coraz większą ilością informacji i bodźców. Nie pomaga fakt, że człowiek nie może spać i zasypia dopiero koło 13. Czasem później, rzadziej wcześniej. Plus ogarnianie codziennych obowiązków przysypiając na stojąco nie należy do najprostszych.

---

Poza tym jest w pytkę. Nie mogę narzekać na ogół, bo jest naprawdę dobrze. Jak raz, dla odmiany. Dlatego nie wiem czy to jakiś dłuższy powrót, czy może chwilowa fanaberia, spowodowana potrzebą uzewnętrznienia.

---

"Bo kiedy nie ma Ciebie niewiele istnieje
Wiem, że tak trzeba, ale kurwa oszaleję teraz
Czarne jak heban pierdolone orchidee
I biała gleba, muszę je pozbierać"

---

https://www.youtube.com/watch?v=zCB9STBB01o

View more