Tego typu rzeczy szły mi bardzo opornie. Jako dziecko miałam problem ze skupieniem się i zawsze bałam się podejmować nowych wyzwań. Czesto też upierałam się, że nie chcę i do nauki czego kowliek trzeba było mnie gonić. Teraz jak na to patrzę mogłam już wtedy bardzo mocno odczuwać potęgę niewiary we własne możliwości i w to, że jak coś zrobię źle to ktoś starszy będzie krzyczał. Bywało też tak, że pedagodzy z różnych szkół i miast, bo się też przeprowadzaliśmy widziało we mnie zadatki na osobe ze spektrum autyzmu i pare razy też tak usłyszałam o tym od kogoś bliższego w późniejszych, nawet niedawnych etapach życia. Uważam, że to za dużo powiedziane i samosądy nie są dobre. To ze coś się komuś wydaje nie oznacza, że tak jest.
.
To co było w dzieciństwie nie przykłada się na dorosłość - bo ja uwielbiam uczyć się nowych rzeczy i zdobyć wiedzę z rozmaitych dziedzin. Uwielbiam czytać i słuchać tego co maja do powiedzenia uczeni i ludzie z pasją. Uwielbiam kontemplować, filozofować i zastanawiać się. Posiadam ogromna wyobraźnię i potrafię myśleć, potrafię i nadal uczę się rozważać dane słowa informacje by nie dac sobie wmówić ze np. Niebo jest zielone a nie niebieskie. Wiecie o co chodzi. Wyważone krytyczne myślenie.
.
Jednak zauważyłam, że mam problem ze skupieniem się kiedy jestem smutna, wkurzona, zmęczona lub nauka nowej rzeczy/umiejętności mi nie idzie, bo ktoś za szybko to robi. Wolę sie uczyć swoimi osobami. Patrzeć na wytyczne i powtarzać czynność wiele razy w ciszy i w sowim teorie, by utrwalić sobie i robić to coraz szybciej. Lubie robic rzeczy dokładnie, ale czasem ilość infirmacji mnie dobija bo nie dam rady tego zapamiętać, dlatego zawsze lubiłam zapisywać sobie wszystko. Lubie na to patrzeć i moc sobie do czegos wracać az tak utrwalę sobie to w pamięci ze nie musze korzystać ze ściągi.
.
Zmiana podejscia na danym etapie zycia i umiejętność drugiej osoby do przekazania nam tej wiedzy i możliwości czy samo otwieranie się zmienia naprawdę dużo.

View more