Soluduğum hava gibisin sen. Varken fark edilmiyorsun, yokken ölümsün.
En kötü günümde kimsem yoktu. Şimdi herkes işine baksın.
Bize dost lazım, çakal zaten her yerde var.
Biz kimsenin varlığıyla var olmadık, yokluğuyla da eksilmeyiz.
Ölmeyi çoktan göze aldım ama yanımda kimleri götüreceğimi düşünüyorum.
Neden insanlık hep bende kalıyor? Gidecek kimsesi yok mu?
Özlemek mi, gölgesini görsem sarılırım!
kimler burda
bye
<3