Bu aralar pek görmüyom nerdesin
Aslında görünüyorum, yine geziniyorum da; artık pek soruları cevaplama şevkim kalmadı desem yeridir. Şu sıralar, pişmanlıklarımı düşünüyorum. Son pişmanlığın hiçbir zırvaya yaramayacağını bildiğimden bu pişman olduğum veyahut hayıflandığım olayları tecrübe olarak değerlendirmek istiyorum, ama yapamıyorum nedense. Yahu bir insan, en küçük hatasını - belki karşı tarafın bir daha aklına dahi gelmeyecek olan şeyi her müsait anda anımsayıp kendinden utanır mı.? "Keşke"ler ile dolu hayatımı "... bunu da yapmıştım"lar ile güncellemeye çalışıyorum.
Ikinci bir husus, zaman geri alınmıyor. Şu an bunu yazarken bile dakikalarımı kaybettim - bir daha geri elime geçemeyecek olan dakikalar. Şu kısacık hayatı zehir eden sisteme öncelikle teşekkür ediyorum. Dostlar, hayat bir arpadan daha uzun değil. Koskocaman evrende bir toz tanesinin tek boyutlu hali bile değiliz. Ne diye başkalarını üzüyor, kırıyor, üzülüyoruz? Herkese bir şans, iki şans hatta üçüncü şansı dahi tanıyın. Yarın o nefret duyduğunuz insan yanınızda olmadığı vakit, yokluğunu çekersiniz. Benden söylemesi.
Ikinci bir husus, zaman geri alınmıyor. Şu an bunu yazarken bile dakikalarımı kaybettim - bir daha geri elime geçemeyecek olan dakikalar. Şu kısacık hayatı zehir eden sisteme öncelikle teşekkür ediyorum. Dostlar, hayat bir arpadan daha uzun değil. Koskocaman evrende bir toz tanesinin tek boyutlu hali bile değiliz. Ne diye başkalarını üzüyor, kırıyor, üzülüyoruz? Herkese bir şans, iki şans hatta üçüncü şansı dahi tanıyın. Yarın o nefret duyduğunuz insan yanınızda olmadığı vakit, yokluğunu çekersiniz. Benden söylemesi.
