Nie jest w porządku. Jest tak jak zawsze. To ze mna jest cos nie tak. Nie mam siły juz walczyć. Nie bede prosić juz nikogo o pomoc. Zostałam tylko ja i moja cisza. Ona tez zaczyna juz głośniec w moich uszach. Staje sie przeszkadzajaca. Tak jak głosy ludzi na około mnie. Wpadne do rzeki i nikt juz mnie nie bedzie szukał. Wyrosne spowrotem jak góra lodowa. Lepiej stworz dobry statek bo ze względu na wszystko i tak sie o mnie rozbijesz. Poczekaj na mnie nie chce sie juz wsluchiwac. Chce słyszeć wyraźnie to co do mnie mowisz. Wszyscy milczą, choc mysli buzują. Masz tyle do powiedzenia, ale większość i tak jest dla Ciebie. Gdy ktos mowi, ze Cię zna kłamie. Nawet jak bedziesz milczeć to łzy i tak polecą. Jestem końcem rzeki, wodospadem ktory nie daje szansy na ucieczkę. Ale to tylko moj lęk, nic Cię nie uratuje. Chodzbys modlił sie na tej przekletej Łodzi. I tak utoniesz.