Vefat haberinizi LCD televizyonlarımızda, süslü koltuklarımızda otururken izledik. Siz yaşam mücadelesi verirken biz, ellerimizde sizin bir maaşınız kadar olan telefonlarımızla paylaşımlar yaptık. Tuzumuz daha kuru olduğu için akşam yemeğinde yediğimiz rostonun fotoğrafınıpaylaştığımız sayfada taziyelerimizi sunduk size. Acınızla dertlenip yaktık bir Marlboro. "Nasıl bir ülkede yaşıyoruz?" Doğalgaza geçtiğimiz için unuttuk kömürün karasını, kokusunu, eziyetini. Siz yerin 200 metre altında ekmek parası için çabalarken, bizler yerin metrelerce üstünde, teras katlarda yemekler yedik. Duyarsız kaldık halinize. İstemesi çok anlamsız ama hakkınızı helal edin.
Sedyeye konulurken "Çizmeleri mi çıkartayım mı ? Sedye kirlenmesin "diyen madenci kardeşim.Bu ülkedeki en temiz şey senin çizmelerin,rahat ol. Bu kömür karası değil ekmek parası