Balkondan bakan bir çocuk edasıyla gördüm hayatı geçen insanların yüzünden çıkardığım hikayeler gibi. Yaşanan onca umutsuzluk gibi yıllanmış şarap kokusunda acılar tattım o balkon saksılarından. Yeşeren umutlar misali çocuk bağırışlarını yözyaşlarımla suladım. Peki neden ben değil onlar yaşadı hep?
Bilmem belkide hayatın geçekleri bunlar :) Ne ekersen onu biçersin , gün gelir devran döner - herkez aynı şekilde yaşıycak diye birşey yokk yaşayamadıklarını yaşarsın zamanla ...Kısmett