Είναι άδικο και αυτοκαταστροφικό να μπορούν οι σκέψεις σου να σε τυραννουν τόσο εύκολα και τόσο αφόρητα. Οι τόποι να σου θυμίζουν άτομα. Οι άνθρωποι που γνωρίζεις να σε προκαλούν να αναπολήσεις παρόμοιες, γνωστές, παλιές συμπεριφορές. Μπορεί με τον χρόνο αυτά που μένουν πίσω να πάψουν να σε κουράζουν, όμως μια τυχαία συνάντηση μπορεί να τα επεναφέρει όλα στο προσκήνιο σαν να έγιναν χθες. Κι έλα μετά στρίμωξέ τα στο βάθος αν μπορείς. Έτσι λειτουργούν τα πράγματα. Μπορεί ο χρόνος να γιατρέυει μια πληγή αλλά ποτέ δεν σου εγγυάται πως δεν θα ξαναχτυπήσεις στο ίδιο σημείο