Że nie wszystkim wolno ufać, że nie wszyscy mają uczucia, że nie wszyscy mają dobre intencje, że niektórzy to egoiści, chamidła i prostaki, że niektórzy mają w dupie ciebie i twoje uczucia, że nie warto się do nich przywiązywać, że jakby to cudownie nie było i tak się w końcu zawiedziesz, że nieważne jak zajebiste byś miał życie - ludzie i tak sprawią, że ten twój uroczy świat w końcu jebnie, tak często zapominam też po co żyję, po co jestem, gdzie jest sens w tym wszystkim. Zapominam, że szczęście nie trwa długo, ale, że smutek też nie ciągnie się wiecznie i, że świat jest wspaniały tylko człowiek wciąż go szpeci, i, że życie jest piękne, i że pomimo wszystko warto żyć, choćby na przekór wszystkiemu, przeciwko temu co chce nas pokonać.