Jim Moriarty

Nie omieszkał spojrzeć na nią kiedy odchodziła. Mimo tego iż nigdy na dłuższą metę nie zastanawiał się jak mogłoby się skończyć posiadanie przez niego kobiety.. Jej ruchy pozwoliły mu na moment o tym pomyśleć. Wizja zanurzenia się w niej było jak coś ulotnego. Marzył o tym lecz większą rządzą pałał do swojej pracy. Czy jakakolwiek kobieta mogłaby to zmienić? U człowieka bez uczuć jest to trudno zrobić.
*
Wziął starannie spakowaną teczkę i odjechał do firmy. Praca najważniejsza. Czekało na niego parę spraw takich jak rozdzielenie zleceń czy skontaktowanie się z nowymi klientami. A to nie było łatwe. Czasami trwało to latami, miesiącami a czasami tydzień w zależności jaką sprawę miało się do tego geniusza.
*
James zdawał sobie sprawę, że posiadanie wspólnika ma swoje wady i zalety. Dlatego też w wszystko zawsze angażował się sam. Lecz ta sprawa była inna. Powoli i dokładnie chciał pozbyć się swojego rywala.
*
Kobieta zaledwie dwa dni temu pracowała dla jego brata. Jakie więc miała referencje? Nie wiedział tego. Jednak lubił ryzykować. Chciał ją rozszyfrować.
*
Musiał jednak dbać o swoje interesy, bacznie obserwować swoja siatkę. Dobrze wiedział, że są w niej szpiedzy. Dlatego też najbardziej poufne rzeczy wykonywał sam. Podobnie do Holmesa stosował mnemotechnikę co pozwalało zapamiętać mu więcej rzeczy niż normalnemu człowiekowi. Miał w głowie przenośną bibliotekę, pendrive o niezliczonej ilości miejsca.
*
Miał dwie nowe sprawy. Jedna wydawała się błahostką lecz klient oczekiwał korzystnych dla niego efektów.
*
Zaś przy drugiej chciał się wykazać bardziej pisząc scenariusz śmierci dla ofiary. Pisanie zabójstwa to jak pisanie aktów na scenie, zaplanowanie każdego ruchu, mimiki. To było ważne a dawało Jamesowi przy tym pełną satysfakcję.
*
Po całym dniu spotkań i papierkowej roboty a także planowaniu wrócił do willi. Nie zastał tam Eve, nie przejął się tym. Sam miał jeszcze do załatwienia parę spraw więc na resztę wieczoru zaszył się w swoim gabinecie na parterze w swoim domu.
*
Rano pojechał w końcu do swojego biura a wchodząc do środka zastał kobietę o długich włosach, wspólniczkę.
*
Zauważył w jej dłoniach mały pakunek lecz pierwsze co po wejściu do pomieszczenia w oczy rzuciła mu się ludzka kość dokładniej czasza wypełniona cukierkami. Podszedł bliżej i chwycił jeden z nich. Przyglądnął mu się i wziął go do ust.
*
-Czaszka.. – mruknął i spojrzał na nią raz jeszcze – Ukradłaś Sherlockowi? – zapytał ironicznie. Zrobił parę kroków w bok aby stanąć niecały metr od okna.
-Przydzieliłem to zadanie komuś innemu.. – powiedział odwrócony plecami do niej – A Ty zjawiasz się tutaj z już gotowym rozwiązaniem – spojrzał przez okno, mówił z opanowanym tonem, jakby go to nie ruszało – To moja sztuka – powiedział akcentując każdy wyraz w ostateczności przedłużając literkę „a”.

View more