لو واحده او واحد فضفضلك وفـى اخر الكلام قالك انه هينتحر وكان بيتكلم جد .. ايه هيكون رد فعلك !! :)
هتكلم بصيغة المذكر .. بس مش هتفرق معايا واحده او واحد .
اكيد انا هحس انى لازم امنعه مهما كان .. و اكيد هبدأ احاول اشوف اسباب حالته دى و احاول إما اقنعه انها مش تستاهل .. و اكيد هى مش تستاهل أيا كان .. أو هقنعه بقى ان ماشى هو صح و انا معاه ف اللى قاله بس اكيد نقدر نحل المشاكل دى .. و أعرفه انى مش هسيبه و هقف جنبه نحلها سوا انا و كل اللى بيحبوه . اللى هبدأ بنفسى اعرفهم و اطلب منهم مساعدتهم ف اللى بعمله .. و اكيد هما مش هيرفضوا .. لما يعرف أد ايه احنا بنحبه و خايفين عليه و وجوده فارق معانا اكيد ده ولو بنسبة بسيطة هيخليه يتراجع عن اللى ف دماغه .. نبدأ نهتم بيه اكتر و نعمل حاجات تكسر حالة الاكتئاب اللى عنده .. نخرج نتفسح .. نلعب .. نعمل أى حاجة و كل حاجة بتبسطه .. نعيدله ثقته ف نفسه .. و ان الحياه جميله نقدر نعيشها و حتى لو فيها عيوب .. احنا نقدر بحبنا و حب اللى حوالينا لينا ننسى الهموم و نحس بالسعاده .. انا بقى هخليه يحس بقيمة ده .. و اخليه يعرف ان الدنيا هتبقى سواد بالنسبة لينا من غيره . و بعد كده ابدأ اتكلم شويه بالدين .. و ان ده حرام و يبقى حرم نفسه من الدنيا و الآخرة .. طبعا انا مش بدأت كلامى و تصرفاتى بالدين و الحلال و الحرام .. بكل بساطه لانه اكيد كان وصل لمرحله من ضعف الايمان بالفعل .. و ممكن الكلام ف الدين ساعتها مش يكون ليه تأثيره القوى .. اما لما اخرجه اولا من الحاله اللى فيها و احس انه بيستجيب شوية ب شويه للى بنعمله علشانه .. ابدا بقى اتكلم بالدين .. ساعتها تأثير الكلام هيبقى مسموع . ممكن لو كنت قلته قبلها و هو لسه يعتبر عقله مغيب .. لا يقتنع بيه و لا يقبل يسمع منى كلام تانى .. ده ممكن يقول كلام ف حق الدين ساعتها مش حلو .. لانه اكيد عقله مكنش فيه لما خد قرار زى ده ..
انا لو فشلت ف انى امنعه بالتفاهم كده .. هحاول امنعه بالعافيه .. لانى مش هقدر اسامح نفسى لو مقدرتش اساعده .. خسر دنيا و آخره
اكيد انا هحس انى لازم امنعه مهما كان .. و اكيد هبدأ احاول اشوف اسباب حالته دى و احاول إما اقنعه انها مش تستاهل .. و اكيد هى مش تستاهل أيا كان .. أو هقنعه بقى ان ماشى هو صح و انا معاه ف اللى قاله بس اكيد نقدر نحل المشاكل دى .. و أعرفه انى مش هسيبه و هقف جنبه نحلها سوا انا و كل اللى بيحبوه . اللى هبدأ بنفسى اعرفهم و اطلب منهم مساعدتهم ف اللى بعمله .. و اكيد هما مش هيرفضوا .. لما يعرف أد ايه احنا بنحبه و خايفين عليه و وجوده فارق معانا اكيد ده ولو بنسبة بسيطة هيخليه يتراجع عن اللى ف دماغه .. نبدأ نهتم بيه اكتر و نعمل حاجات تكسر حالة الاكتئاب اللى عنده .. نخرج نتفسح .. نلعب .. نعمل أى حاجة و كل حاجة بتبسطه .. نعيدله ثقته ف نفسه .. و ان الحياه جميله نقدر نعيشها و حتى لو فيها عيوب .. احنا نقدر بحبنا و حب اللى حوالينا لينا ننسى الهموم و نحس بالسعاده .. انا بقى هخليه يحس بقيمة ده .. و اخليه يعرف ان الدنيا هتبقى سواد بالنسبة لينا من غيره . و بعد كده ابدأ اتكلم شويه بالدين .. و ان ده حرام و يبقى حرم نفسه من الدنيا و الآخرة .. طبعا انا مش بدأت كلامى و تصرفاتى بالدين و الحلال و الحرام .. بكل بساطه لانه اكيد كان وصل لمرحله من ضعف الايمان بالفعل .. و ممكن الكلام ف الدين ساعتها مش يكون ليه تأثيره القوى .. اما لما اخرجه اولا من الحاله اللى فيها و احس انه بيستجيب شوية ب شويه للى بنعمله علشانه .. ابدا بقى اتكلم بالدين .. ساعتها تأثير الكلام هيبقى مسموع . ممكن لو كنت قلته قبلها و هو لسه يعتبر عقله مغيب .. لا يقتنع بيه و لا يقبل يسمع منى كلام تانى .. ده ممكن يقول كلام ف حق الدين ساعتها مش حلو .. لانه اكيد عقله مكنش فيه لما خد قرار زى ده ..
انا لو فشلت ف انى امنعه بالتفاهم كده .. هحاول امنعه بالعافيه .. لانى مش هقدر اسامح نفسى لو مقدرتش اساعده .. خسر دنيا و آخره
