Happy Me

çok boş hissediyorum boşa yaşıyorum niye varım demiyo değilim diyorum defalarca sorguluyorum herşeyi herkesi evreni durduk yere boktan bi sıkıntı geliyo işte nefret ediyorum ondan mutluyum ama değilim gibi sanki hayatıma sıçıp giden insanlar var gibi pişmanlıklarım var gibi ama ben pişman olmayı sevmem ki neden bu duyguları taşıyorum bilmiyorum o kadar doluyum ki birisi gelsin ve beni anlasın istiyorum yanımda olsun destek çıksın istiyorum anlatamadıklarımı herşeyimi paylaşmak istiyorum sevmek aşık olmak falan değil ha sakın bunlarla alakalı değil ben birine birilerine sonuna kadar güvenmek istiyorum en yakınım olsun istiyorum bazen birinin omzunda saatlerce ağlamak bazen boş boş gezmek sadece yürümek biraz nefes almak aklımı toplamak birilerinin benimle olduğunu bilmek sığınıcağım hep beni dileyip benimle gülebilecek benimle ağlayacak dost,sevgili,arkadaş hangisi olursa farketmez ben bundan istiyorum gülünce mutlu olduğunu sanan insanlardan nefret ediyorum mesela belkide gülümsemek zorundayım nerden bilebilirsin ki söyleyemediğim dertlerim var gizlemek zorundayım nerden bilebilirsin ki ? gülmek mutluluğun simgesi demişler ama bu bildiğin acılarını üzüntülerini kamufle etmeye yarayan bişey alakası yok mutlulukla.kandırılıyoruz aslında . bazen kendime en yakın bulduğum insanlara bile sus pus oluyorum ben kimseye bişey anlatmak istemiyorum kendi kendime konuşmak bi gün kafayı yicem az kaldı bazen böyle kimseyi istemiyorum yanımda bitek şu kişi olsunda demiyorum o yeter falan atarlarına giderlerine hiç girmedim kim olursa olsun beni anlasın yakınım olsun yeter bazen sevmek istiyorum ama dur diyo biyerden bi ses sonu aynı herşeyin almadınmı sen dersini ? tabi yalnızlığımla mutluyum yanımdakilerle mutluyum diyorum işte yine her zamanki gibi duygusuz asabi hissediyorum gülesim gelmiyo gelsede gülmek istemiyorum öyle işte bazen insanları kırsam kendim üzülüyorum ben pişman oluyorum zamanı geriye alalım diyorum ama yaşananlar yaşandı ve bitti bile gerisine ne gerek var ertesi günün güzel olacağına kendimi ne kadar inandırsamda olmuyo yapamıyorum ben inandırsam bile ertesi gün dünden bile beter olabiliyo bazen fazlasıyla yenik düşüyorum ama ayağa kalkınca benden güçlüsü yok .

View more

Birine değer verdiğin zaman, taviz de verirsin. Kimseye gereğinden fazla değer verme. Hak etmediği halde, hak ettiğinden fazlasını verdiğin insan şımarır. İnsanoğlu nankördür. Onun için yaptığın her şeye bakar ama kördür. Çabuk unutur. Çabuk yok sayar. Çabuk bıkar. Kendinden verdiğin kadar azalırsın. Onunla çoğaldığını sanarsın ama azalırsın. Gittiği gün, bittiğin gün olmasın istiyorsan gerektiğinden fazla fedakarlık yapma. Gerektiğinden fazla bağlanma. Aşık ol ama tutsak olma.
O seni terk edecek. Belki kalben belki bedenen. Bazen bedenleri yanında olsa da akılları başkasında kalır. Bazen sadece mecburiyetten yanınızdadır. Senden gittiği gün sudan çıkmış balığa dönmemek için, çaresiz hissetmemek ve hayata küsmemek için hayatı onun üzerine kurma. Temellerini onun harcıyla karma. O gittiğinde hayatının temelden çökmemesi için kendine has bir hayat yaşamaya devam et. Bir insana adanma. Ömrünü adadığın insan için değdiğini düşünsen de bunu yapma.
Kendi hayatın olsun. Arkadaşların, uğraştığın hobilerin, işin, mesleğin ve kazancın olsun. Kişiliğini koru. Pasif ve silik bir insan değilsin. Onun seni hayattan silmesine izin verme. Kimseye kendini bağışlama. Kimse senin bu kadarını hak etmiyor. Sevebilirsin, bağlana da bilirsin. Onun için pek çok şey yapabilirsin. Ama aşırı olma. Aşırı sevme. Aşırı bağlanma ve katlanma.
Katlanmak nedir?
Seni kırdığında, aldattığında, üzdüğünde ve yorulduğunu hissettiğinde buna mecbur olduğunu düşünme. Fazlasına izin verme. Onu sevmen demek onun için yaşayacağın anlamına gelmiyor. Ve bilmen lazım ki kimse bu kadarını hak etmiyor.
Diyelim ki aldattı, diyelim ki terk etti…Her zaman B planın olsun ve her zaman ayakta kalacağın, tutunacağın bir dalın da…
Bütün dallarını ona budarsan, o gittiğinde düşersin.
Unutma. Kimse bu kadarını hak etmiyor.

View more