Bana saçma sapan hareketlerimi, seni görünce kalbimin ritminin dengesizleşmesini, kelimelerin boğazıma dizilip bir türlü dışarı çıkmamasını, kendi küçük dünyamda sana küsüp barışmalarımı, resmine bakarak sana hesap sormalarımı. Bunlar acizce olsa da seviyorum. Senden vazgeçmem gerektiğini de biliyorum bayım ama istemiyorum. Istemiyorum işte. Hemen unutsaydım değer miydi sevdiğime? Sanmıyorum.Çok sevdim zor unutmalıydım. Gerçekten seven insanlar böyle yapar. Bende öyle yaptım. Ama güzel yüzünü gülümsemeni düşünebilmek ve kısmen de olsa bunun bana ait olabileceğini bilmek hayatım boyunca başıma gelen en harika şey.
Ya bence büşra dönmez de isa döneceğini bilse dilaranın yüzüne bile bakmaz :D onların arasında geçen konuşmalar ne sen ne de "DİLOŞUNUN" kapsayacağı şeyler değil