Παρκάρουμε στην άκρη μιας χειμωνιάτικης κυματόπληκτης προκυμαίας, απλώνουμε τα καθίσματα να γίνουν κρεβάτι και με το καλοριφέρ στο τέρμα παίζουμε επιτραπέζια πίνοντας καφέ ή αλκοόλ, Με τις τρείς φίλες μου κι αν είμαστε Βάρκιζα, και με την καλή μου Κατερίνα. Όσο πιο πολύ βρέχει, τόσο καλύτερα...
Κανονικά. Έχουν σύστημα δόνησης και οπτικής ειδοποίησης.
Ναί! Άλλωστε η σκιά σου είναι απόδειξη ότι μεταφέρεις φως.
Μια ράτσα γατών του Θιβέτ προστατεύουν τα μοναστήρια από τους ληστές. Τους ορμάνε, βάζουν την κοιλίτσα τους στο στόμα των ληστών για να τους κόψουν την ανάσα, τα δυό μπροστινά πόδια με τα νύχια τους στο κεφάλι και τα πίσω δυό στο στήθος τους. Όσο οι ληστές προσπαθούν να τις διώξουν, άλλο τόσο ξεσκίζονται και πεθαίνουν από ασφυξία.
Ναι! Κλέβοντας μερικές ώρες από τη νύχτα είναι ο καλύτερος από όλους τους τρόπους για να μακρύνεις τις μέρες σου!
26 Νοεμβρίου. Χωρίς φρούτα, χωρίς λουλούδια, χωρίς φύλλα, χωρίς μέλισσες, χωρίς πεταλούδες, χωρίς μπουμπούκια χωρίς σκιά, χωρίς ήλιο. Μα μήνα που βρήκα κι εγώ να γιορτάζω!
Αργεντινή. Κόρες μεταναστών από την Ισπανία και την Ιταλία.
Σχέση, για να είμαστε μαζί. Δεν τρώμε παγωτά που λιώνουν.
+ 1 💬 message
read all
Έχω τις φίλες μου και μόνο για εκείνες νοιάζομαι. Φιλάκια...
Μα θεραπεύεται ταξιδεύοντας. Και ο φασισμός διαβάζοντας.
Γιορτή για λίγες μέρες που παίζουμε και μοιράζουμε δώρα.
