Küçüktük bilyelerimizi alır gider çamura toza toprağa diz çöker oynardık tek derdimiz üzüntümüz oyunu kaybetmemek ti kazanırdık kaybederdik yinede mutluyduk omzumuz da yük yoktu şimdi ise hayatın yükü omzunu dizlerini çürüttü öyle değilmi ?