Her hatadan sonra sigaramı yakıyorum Ve unuturum diye umut ediyorum . Ardından şerefine birkaç kadeh kaldırıyorum Ve şişenin dibini görüyorum . Unuturum diye umut edip , İçmeye başladığım ger gece , Daha net hatırlıyorum her şeyi . Sanırım kendime oynadığım küçük bir oyun bu , Unutmaktan ziyade , Daha net hatırladığım Ve hatırladıkça , Bağımlısı olduğum bir oyun bu .
Geçmiş hep kötü, Geçmiş hep acı, Geçmiş hep hüzün... Solumda bir ağrı var, Dilimde bir söz, Elimde bir iz. Geçmiş , bazen hiç geçmemiş, Geçmiş , bazen hiç geçmeyecekmiş...
Ve anladım ki ; Birçok insan sesini Dışa duyuramadığı için kendi içine ağlarmış . Sevdiklerini üzmemek için güler , ruhu ölse bile onlar için yaşarmış . Demek ki insan böylede yaşayabiliyormuş . Her şey yolundaymış gibi davranıp tüm sevdiklerine mutlu görünüp , evi toplayıp , yatağına paramparça girebiliyormuş . Demek ki insan ; Hüznünü en yakınlarından bile saklayabiliyormuş . Kendi için topladığı gücü bile , sevdikleri için gözünü kırpmadan harcayabiliyor muş . Ve bunun adına yaşamak diyormuş .