İçten içe çürüyoruz hepimiz. Kimimiz sevgiden, kimimiz sevgisizlikten... Kimimiz tek başınayken yalnızlıktan, kimimiz çoğun içindeki yalnızlıktan... Ama hepimizin ortak noktaları var. Çürüyoruz... Hepimiz sevgi yüzünden, yalnızlıktan, anlatsak bile anlaşılamamak, bir köşede kendimizle iki kişi olup ağlamaktan çürüyoruz. Acı girdiği kalbi çürütüyor. Ve geçmiyor...

Yalnızım... Çok yalnızım. Sevgilimle kötü bir konuşma yapıp iyi geceler diledik ve içimi dökeceğim kimsem yok. Kızlar birbirine anlatır ya olanları, benim anlatacak kimsem yok. Whatsappa giriyorum sohbet ettiğim arkadaşlarıma bakıyorum ve anlatacak kimse bulamıyorum. Yazan isimlere inat yalnızlığım yüzüme çarpıyor. Ben yine yalnızım ve buna alışmışken ilk defa bu kadar yalnız olmamaya ihtiyaç duyuyorum.

Kanatlarım olmasını dilerdim. Kocaman güçlü kanatlar. Aynı Malefiz'deki gibi... Büyük, siyah, güçlü... Beni istediğim yerlere götürsün, bana kalkan olsun, herkesi korkutsun. En önemlisi de beni özgür kılsın. Düşüncesi bile mutlu ediyor uçmanın. Her şey faso fiso... İnsan özgür olmalı🕊

Ya sen nerdesin ya? Sana ulaşmaya çalıştım bulmak için çabaladım. Eski adın bu değildi eski mesajlara gittim baktım ama yok. Numaranı değiştirdin ama bana neden yazmadın? Seni ne kadar çok özledim biliyor musunn?? Sen pekmez olarak tahini nasıl yalnız bırakırsın ya? Senle saatlerce konuşabilir sarılıp ağlayabilirim :'(

Neden

Piyanist. Normalde ben izlediğim şeyleri unuturum ama bu bambaşkaydı bende büyük etki bırakmıştı.

Zengin olmanın xjdjhxd

Kışçı, yazdan nefret ederim

Hayır