( Bunu Tumblr'da buldum ve senle paylaşmak istedim. )
Müzik olmasaydı mesela, renkler olmasaydı,filmler olmasaydı, kitaplar yazılmasaydı, arkadaşların olmasaydı, annen olmasaydı, baban olmasaydı, yürüyemeseydin mesela yazamasaydın, konuşamasaydın, gülemeseydin , ağlayamasaydın ve buna rağmen yaşamak zorunda olsaydın. Şimdi tekrar düşün. Sevdiğin müzikleri, kötü sesine rağmen bağırarak söylediğin şarkıları. En sevdiğin rengi düşün, turkuazı, maviyi, pembeyi, yeşili düşün. Hastalandığında başında bekleyen anneni düşün, yaptığı yemekleri, bir damla göz yaşına dünyayı karşına alabileceğini düşün. Babanın yanını düşün, sanki dünyanın en güvenli yeriymiş gibi. Seni hep koruyacağını düşün. Sonra arkadaşlarını, kan bağınız olmamasına rağmen birbirinizi nasıl bulduğunuzu, birbirinizdeki sırlarınızı, güzel anlarınızı düşün. Kahkahalarınızı, ve yeri gelince gözyaşlarınızla ıslanmış omuzlarınızı. Yazdığın paragrafları, duygularını yazdığın o kağıtları, kalemini düşün. Her birinde başka başka hikayeler bulup yeni insanlar tanıdığın kitapları , filmleri düşün. Hissettiğin tüm duyguları düşün, iyisiyle kötüsüyle. Hissetmenin ne güzel şey olduğunu düşün. Yürümenin, keşfetmenin, dokunmanın. Aşık olmanın, sevmenin tüm acılarına rağmen sendeki yerini düşün. Düşünebildiğini düşün. Kimse bilmeden, öğrenmeden, istediğin şeyi, hiç bir sınır çizmen gerekmeden. Hayat hâlâ mı kötü?