Kendi kendimi çok kırdım meselâ, kendimi zorladım ve içlerinden asla geri çıkamayacağım çukurlara ittim kendimi, aşağılara. Ruhumu kırdığım kadar bedenimi de kırdım çok, yumruklarımı odamın duvarlarıyla öpüşürcesine vurup kanattığım oluyor. Odamın duvarlarını çok kırdım meselâ, zavallı duvarlar kırmızı lekelerle doldu ve ben temizleyemiyorum, adeta beynim bazı kişilerle alakadar olan herşeyi unutmamı engelliyor gibi, içimde birikiyor tüm acılar ve heveslerim kursağımda kalıyor. Galiba ben kendimden nefret ediyorum.
Hayatta yapmadığım ve asla yapmayacağım birşey aq solucan gibi bir kıza yapışıp rahatsız etmek kadar kendi kendini aşağılayıcı bir hareket var mıdır acaba