Taki pierwszy lepszy:
"Była przyjaciółka-wróg położyła dłoń na jej ramieniu, co niby było drobnym gestem, aczkolwiek obudziło w jej sercu coś, co ucichło i zaniknęło, wiele lat wcześniej. To była bezinteresowna miłość, którą można otoczyć przyjaciela. Świadomość, że dla kogoś jest ważna ona oraz to, co czuje wewnątrz. Nie wytrzymała, zawsze starała się udawać przy ludziach silną, a teraz po prostu się popłakała. Z początku szatynka nie wiedziała, co ma zrobić. Ich sytuacja była dość skomplikowana. Ale to były tylko sekundy, od razu potem przytuliła Ludmiłę mocno do siebie, szepcząc jej do ucha cichutkie "cśśś", a może jedynie otwierając usta na kształt tych słów?"