İpek

İlk günümüzü çok iyi hatırlıyorum. İkinci sınıftaydık, sınıftan içeri girince bi gözüm takıldı ona sonra geçti ama. Neyse, o kadar çok kavga ederdik, ama ben Kavgalarımızı bile severdim. 4. Sınıftaydık, ablası bi gun beni köşeye çekti, bi daha ahmete karışırsan senin bacaklarını kırarım, dedi. Sonra sırada dururken babası geldi. Seni kulaklarından tavana çivilerim, dedi. Korkumdan kimseye anlatamadım. O gun o kadar ağlamıştım ki. Sonra 8. Sınıfa geçtik, tesadüfen yine aynı okula düşmüştük. Onu görünce yine içim kıpır kıpır oldu. 3 yıl boyunca görmemiştim çünkü. Sonra biraz zaman geçti, onu ne kadar sevdiğimi bilmesine rağmen o zamanlar baş duşmanım diyebileceğim bi kızla çıktı. O kadar kotu oldum ki. Resmen delirmiştim. İkide bir ağlıyodum, çabuk toparlandım ama. Sonra sekizinci sınıfın yaz tatilindeyiz, bu bana mesaj attı, normal konuşuyoruz. Derken yavşamaya başladı, ben pek yuz vermemeye gayret ettim, bi yandan da içim yandı. Yaz bitmek üzereydi, liseyi Ankara'da kazanmıştım, gidiyodum. Mesaj attım bari bi güle güle deseydin :) diye. Engel attı. Ankara'da yurtta, arkadaşlarımın yanında bi tuhaftım. Yavaş yavaş kendimi kaybetmeye başlamıştım ama farkında değildim. Dokuzuncu sınıfın ilk donemi, 30 aralıktaydık, profiline bi bakayım dedim, engeli kaldırmış. O an mesaj geldi. Napıyosun?, diye. Konuşmaya başladık, bana dedi ki, "galiba bunu ilk defa soylicem ama seni seviyorum." Tamam dedim, ben de seni seviyorum, çıkmaya başladık. O kadar iyiydi ki. Hep beni çok sevdiğini falan soylerdi. Sonra beni tehdit etmeye başladı. Ben de dayanamayıp ilişkimizi bitirdim. Ama mesaj atmaya devam etti. Yaz oldu, kalktım geldim yanlışlıkla twitterdan takip ettim bunu. Mesaj attı, başladık yine konuşmaya. Yazın sonu oldu, artık beni hiç takmıyodu, ama hala umudum vardı. Onların okuldaki rehberlikçiyle kanka olmuştum, durumu anlattım, mesaj at dedi. Ben de seni seviyorum konulu bi mesaj attım. Keşke yüzüme söyleseydin dedi, sonraki gun yanıma geldi dışarda, ben seni seviyorum hem de senin sevdiğinden uzun suredir ve daha çok, dedi. Aşk karşılıksız, dedim. Belki sen öyle sanıyosundur, dedi. Kuzenimi ne kadar sevdiğimi anlatıp saçmalarken, gözlerimin içine bakıp ben de seni çok sevviyorum, dedi. Optu yanağımdan. O kadar mutluydum ki o gun. Kalk gel Ankara'dan dedi. Kalktım geldim. 11 gun sonra ayrıldık. Engel attı, oyle haberim oldu yani. Beni en zor zamanımda, kardeşlerimi bırakıp onun için geldiğim halde yalnız bıraktı. Daha ne diyeyim? Psikiyatriste gittim, gidiyorum. Hala bin tane ilaç kullanıyorum ama geçmiyo. Hep aynı ağlama krizleri. Kendimde değilim. Bir buçuk yıl oldu, ben 20 kilo aldım. Boyle işte. Çok değer vermeyin insanlara.

View more